De plantoelichting van het voorgaande bestemmingsplan en van aangrenzende bestemmingsplannen leidt alleen bij specifieke aanwijzingen tot voorzienbaarheid. De onmogelijkheid van verkrijging van een milieuvergunning wordt in aanmerking genomen bij de planvergelijking.
Hoe wordt bij nadeelcompensatie en planschade omgegaan met vermogensschade en inkomensschade in de situatie dat grondeigendom en exploitatie bij twee verschillende rechtspersonen berusten? De Afdeling oordeelt: het gaat erom of feitelijk sprake is van een samenwerkingsverband ofwel één en dezelfde onderneming.
De Wet voorkeursrecht gemeenten (Wvg) biedt gemeenten een nuttig instrument om regie te houden op ruimtelijke ontwikkelingen. In haar uitspraak van 19 augustus 2020 oordeelt de Afdeling bestuursrechtspraak over de aanwijzing van gronden in de gemeente Nunspeet, en gaat hij nader in op de eisen die aan de motivering en belangenafweging worden gesteld.
De eigenaar van een woning werd 43 jaar na zijn aankoop geconfronteerd met een inpassingsplan van de provincie Limburg dat ervoor zorgt dat er op slechts 40 meter afstand van zijn woning een snelweg en een geluidswal mogen worden aangelegd. De rechtbank vond dat bij zo'n tijdsverloop geen sprake meer kan zijn van voorzienbaarheid. De Afdeling oordeelt dat de planschade voorzienbaar was en dat de eigenaar geen aanspraak heeft op een tegemoetkoming.
In de planschadeuitspraak Amsterdam oordeelt de Afdeling dat sinds lange tijd gevoerd ligplaatsenbeleid voor woonboten in aanmerking moet worden genomen bij de maximale invulling van de bestemming.
In de uitspraak Oegstgeest zet de Afdeling de vereisten voor compensatie in natura van planschade op een rij. De uitspraak bevestigt de lijn dat de gemeente bij compensatie in natura mag kiezen voor een wijze van compensatie die niet de voorkeur heeft van de aanvrager.
Het is vaste rechtspraak dat een grondeigenaar die bekend is met een nadelige planwijziging concrete pogingen moet ondernemen om de bestaande bouw- en gebruiksmogelijkheden te benutten. Zit de eigenaar stil, dan wordt een verzoek om vergoeding van planschade afgewezen vanwege passieve risicoaanvaarding. Geldt dat ook als de eigenaar nog afhankelijk is van besluitvorming van andere overheden? Antwoord: ja!
Als het planologische beleid niet is toegepast in het bestemmingsplan is de enkele verwijzing in nieuw beleid naar het oude beleid onvoldoende om aan de eigenaar passieve risicoaanvaarding tegen te werpen.
Een uit te werken bestemming in het nieuwe bestemmingsplan wordt niet in de planvergelijking betrokken; passieve risicoaanvaarding en het terugverdienen van investeringen.
De gemeente Veendam verwijt Aldi -ten onrechte- dat Aldi kort voor de inwerkingtreding van een al aangekondigde bestemmingswijziging zelf het gebruik van haar pand heeft beëindigd. De Afdeling vindt dat de gemeente in de fout gaat door het overgangsrecht te betrekken bij de vraag of de waardevermindering voor eigen rekening van Aldi dient te blijven.
Als de feitelijke hoogte van een gebouw hoger is dan de maximale bouwhoogte onder het oude regime moet worden uitgegaan van de (latere) maximale bouwhoogte. Dat oordeelt de Afdeling in haar uitspraak van 9 oktober 2019.
Als de planologische mogelijkheden van andere gronden bij de planvergelijking moeten worden betrokken moet ook bij die gronden worden uitgegaan van de maximale invulling. Als de maximale invulling van een tussengebied het uitzicht vanaf een perceel belemmert leidt de planwijziging van het achterliggende gebied (voor wat betreft uitzichtverlies) niet tot een planologische verslechtering.
