In een uitspraak van 20 april 2022 heeft de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State inzichtelijk gemaakt wat de eventuele gevolgen zijn van het Didam-arrest in het kader van de uitvoerbaarheid van een bestemmingsplan.
Op 15 maart 2022 heeft het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) zich uitgelaten over een besluit van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) waarin zij na klachten van een GGZ-aanbieder geweigerd heeft onderzoek in te stellen naar de aanmerkelijke marktmacht (AMM) van Zilveren Kruis. Het beroep is ongegrond, maar de uitspraak bevat een aantal mooie overwegingen van het CBb over de algemene toezichtstaak van de NZa inzake AMM. Hierna staan wij stil bij de de AMM-bevoegdheid van de NZa, de standpunten van de zorgaanbieder en de NZa en de overwegingen van het CBb daarover.
Een forse overschrijding van verrekenbare hoeveelheden die wegens een fout in het bestek reeds ten tijde van de aanbesteding bekend had moeten zijn, leidt tot een aanpassing van de verrekenprijs naar een markconforme prijs ten tijde van inschrijving.
Een aanbesteder die maar één geldige inschrijving ontvangt, hoeft niet op basis daarvan te gunnen en mag de aanbesteding intrekken vanwege het te lage concurrentieniveau. Deze intrekkingsgrond uit de Europese en nationale rechtspraak vindt toepassing in recente zaken bij voorzieningenrechters in Den Haag en Groningen.
Bij arrest van 25 mei 2021 heeft het Hof Den Haag zich uitgelaten over de toelaatbaarheid van rechtsbeschermingsclausules. Binnen het aanbestedingsrecht is het gebruikelijk om rechtsbeschermingsclausule die erop neerkomen dat rechten van inschrijvers vervallen wanneer zij niet vóór inschrijving in kort geding hun bezwaren naar voren brengen tegen de aanbestedingsstukken. Het Hof vindt dat dergelijke vergaande bepalingen onder omstandigheden proportioneel zijn. In hun annotatie juichen Frank Cornelissen en Merel van Helvoirt de door het Hof geschapen duidelijkheid toe en gaan zij nader in op de vraag onder welke omstandigheden een vergaande clausule is toegestaan.
In het tijdschrift Jurisprudentie Aanbestedingsrecht is een noot van Frank Cornelissen en Tony van Wijk gepubliceerd met de titel “Beoordelingselementen die de inhoud van inschrijvingen niet beïnvloeden: bestaan ze eigenlijk wel?”. Zij lichten toe onder welke omstandigheden ruimte tot nadere invulling van criteria wél bestaat en waar de grens ligt.
Op 5 januari 2022 maakte de Nederlandse Zorgautoriteit (hierna: NZa) bekend dat zij een bestuurlijke boete heeft opgelegd van in totaal € 38.000 aan de coöperatie VGZ (hierna: VGZ) voor overtreding van de transparantieregels. Volgens de NZa heeft VGZ de wijziging van de tekentermijn in de zorginkoopprocedure voor paramedische zorg niet tijdig bekendgemaakt. In dit blogartikel leggen wij uit wat de transparantieregels inhouden, hoe deze zorgaanbieders beogen te beschermen en op welke wijze VGZ deze regels volgens de NZa heeft overtreden.
In dit artikel sta ik stil bij de mogelijkheden tot herroeping van een besluit tot ontbinding van een besloten vennootschap.
De voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag oordeelt in een recent vonnis dat een aanbesteder die een aanbestedingsprocedure intrekt inhoudelijk moet motiveren waarom hij dat doet, maar dat die motiveringsplicht niet zo ver strekt dat ook al inhoudelijk op de (wijze van) heraanbesteding hoeft te worden ingegaan.
Op 10 november 2021 heeft het Gerecht van de Europese Unie (‘Gerecht’) uitspraak gedaan in de zaak Google Shopping. Kern van het geschil was de vraag of de Europese Commissie in 2017 terecht een boete van EUR 2.42 miljard aan Google en moederbedrijf Alphabet heeft opgelegd.
Op 23 juli 2021 heeft de Europese Commissie een verruiming van de Algemene Groepsvrijstellingsverordening (AGVV) gepubliceerd. Lidstaten zijn hierdoor niet langer verplicht staatssteun aan de Commissie te melden wanneer die steun valt onder het toepassingsgebied van Europese investeringsprogramma’s en/of bedoeld is voor verduurzaming en digitalisering.
Vrijdag 17 september heeft de Hoge Raad een tweetal arresten gewezen over het begrip ‘materiële onderneming’ bij de exploitatie van onroerende zaken door een Vastgoed-BV. In de arresten ging het om de zogenoemde toepassing van de geruisloze terugkeerfaciliteit en bedrijfsopvolgingsfaciliteit. De Hoge Raad oordeelde dat een Vastgoed-BV met een omvangrijke vastgoedportefeuille geen onderneming dreef. In deze blog gaan wij in op de arresten en de impact op de andere belastingheffingen, zoals bij de belastingheffing bij vastgoedexploitanten in privé ten aanzien van de kwalificatie box 1 (onderneming / werkzaamheid) en box 3 (belegging).
