Een werknemer steelt veelvuldig tijd van zijn werkgever. Met andere woorden: hij maakt zich schuldig aan dagdieverij. Hoe zit dat? Wat doet deze werknemer, of juist niet? En wat voor consequenties heeft dit? In de podcast ‘Uitgewerkt!’ behandelen de arbeidsrechtadvocaten van Dirkzwager spraakmakende en interessante uitspraken of thema’s op een toegankelijke manier. Ditmaal centraal: dagdieverij.
De Romeinen hadden een vanzelfsprekend uitgangspunt dat in onze tijd nog steeds van toepassing is: ‘Da mihi facta, dabo tibi ius’. Oftwel: ‘Geef mij de feiten, dan zal de rechter u zeggen wat het recht hierover zegt’. Deze zinsnede toont een duidelijke rolverdeling: de partijen bij het geschil verzamelen de juiste feiten en de rechter past hierop het recht toe.
De vertrouwelijkheid van mediation (de geheimhouding) waarborgt dat de deelnemende partijen al wat daartoe nodig is aan de orde kunnen stellen. Zonder dat hierop buiten de mediation (ook niet bij de rechter) een beroep kan worden gedaan. Geen van de partijen kan worden geconfronteerd met informatie die verkregen is in het kader van de mediation gesprekken. Vaak wordt voor mediation gekozen om te de-escaleren in een open gesprek aan de hand van behoeften, zorgen en wensen in plaats van (juridische) argumenten. Het komt ook voor dat de arbeidsrelatie tijdens de mediation juist verder escaleert en zelfs onherstelbaar onder druk komt te staan. Is het dan mogelijk dat de werkgever of werknemer zich beroept op wat tijdens de mediation is gezegd of voorgevallen? De kantonrechter in Gouda beantwoordde deze vraag recent afwijzend.
In de vorige blogs uit deze reeks ‘integriteit op de werkvloer’ is uitgebreid stilgestaan bij het belang van preventief integriteitsbeleid en wat werkgevers zoal kunnen doen ter voorkoming van ongewenst gedrag. Althans, zo veel mogelijk. Want vroeg of laat zal vrijwel iedere werkgever er mee te maken krijgen. Situaties waarin een werknemer het minder nauw neemt met de gedragsregels. Wat nu wanneer collega’s of anderen hiervan het slachtoffer worden? En wellicht nog belangrijker: hoe zorg je ervoor dat zij zich durven uit te spreken en weten waar zij met hun verhaal terecht kunnen?
Een bedrijfscultuur die niet in lijn is met de binnen de organisatie geldende gedragsregels, staat gegarandeerd in de weg aan effectief en preventief integriteitsbeleid. Maar waarom is de bedrijfscultuur nog relevant wanneer er duidelijke regels zijn gesteld aan het personeel? En waarom is arbeidsrechtelijk gezien consequent handhaven in lijn met het beleid en de gedragsregels zo belangrijk?
Op dinsdag 21 juni 2022 is het wetsvoorstel “Wet implementatie EU-Richtlijn transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden” (hierna: Wet transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden) aangenomen in de Eerste Kamer. Dit betekent dat deze wet per 1 augustus aanstaande in werking treedt.
Dat organisaties er goed aan doen voldoende aandacht te besteden aan integriteit op de werkvloer is helder, zoals ook besproken in de eerste blog van deze reeks ('het belang van integriteitsbeleid'). Het klinkt natuurlijk mooi, ‘het verinnerlijken van integer gedrag in de bedrijfscultuur’, maar hoe wordt dat bereikt? Een belangrijke eerste stap is te zorgen voor heldere kaders. Hoe verwacht ik als werkgever dat mijn personeel zich gedraagt? Zowel intern ten opzichte van elkaar, alsook extern in verhouding tot bijvoorbeeld klanten, cliënten, leveranciers, andere derden en sociale media.
De afgelopen maanden een veelgehoord advies: ‘werkgevers doen er verstandig aan alert te zijn op signalen van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag binnen de eigen organisatie’. Absoluut. De #metoo is met recht weer actueel, waarbij je de vraag kunt stellen of dit thema geen permanente plaats moeten krijgen op de HR-agenda van iedere organisatie. De vraag stellen, is hem beantwoorden: zonder twijfel moeten werkgevers met regelmaat voldoende aandacht besteden aan het voorkomen van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag onder werknemers. Niet pas zodra zich een incident voordoet, maar aan de voorkant, beleidsmatig, transparant en binnen alle lagen van de organisatie. Daarmee is ongewenst gedrag van werknemers niet volledig te voorkomen, maar met de juiste tools en procedures wel te reduceren en beheersbaar te houden.
Bij fusies en overnames in de zorgsector komt veel kijken. Sectorspecifieke regels stellen partijen voor tal van specifieke juridische vraagstukken en uitdagingen. In de blogreeks ‘Aandachtspunten bij fusies en overnames in de zorg’ gaan wij in op specifieke aspecten die spelen bij fusies en overnames in de zorgsector. Dit artikel van de artikelenreeks ‘Aandachtspunten bij fusies en overnames in de zorg’ gaat over de gevolgen van de fusies en overnames voor de betrokken werknemers. Wat gebeurt er met hun arbeidsrechtelijke positie? Welke regels en procedures moeten er gevolgd worden?
Uiterlijk 1 augustus 2022 moet de Europese Richtlijn betreffende transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden in de Europese Unie in de Nederlandse wetgeving geïmplementeerd zijn. Deze richtlijn brengt ingrijpende gevolgen met zich mee. In dit artikel wordt stilgestaan bij de verplichtingen en gevolgen van de richtlijn met betrekking tot (verplichte) scholing.
In de blogreeks pensioen bij overnames gaan wij in op de verschillende pensioenrechtelijke aspecten die aan bod komen bij een fusie of overname. Het wettelijke regime en het belang van boekenonderzoek zijn hierbij al de revue gepasseerd.
De op 1 januari 2020 ingevoerde cumulatiegrond (i-grond) maakt het mogelijk om meerdere onvoldragen ontslaggronden te combineren. Op 6 juli jl. werd voor het eerst door de Rechtbank Midden-Nederland een ontbindingsverzoek op de i-grond toegewezen. Inmiddels heeft de Rechtbank Midden-Nederland nog twee andere ontbindingsverzoeken op de i-grond toegewezen. In de derde uitspraak lijkt het vereiste van een bijna voldragen ontslaggrond los te worden laten. Een eerder door ons bepleite en wenselijke ontwikkeling, die (wel) aansluit bij de bedoeling van de wetgever.
