Bestuursorganen en derde-belanghebbenden opgelet: vanaf heden zijn de mogelijkheden voor belanghebbenden om bij een te late indiening van een bezwaar- of beroepschrift een beroep te doen op de verschoonbaarheid van de termijnoverschrijding, aanzienlijk verruimd. Dat volgt uit een uitspraak van 30 januari van het College van Beroep voor bedrijfsleven (CBb).
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft haar vaste jurisprudentielijn met betrekking tot het relativiteitsvereiste genuanceerd. Voortaan komt zelfstandige betekenis toe aan het beschermingsbereik van het beroep op procedurele normen of formele beginselen van behoorlijk bestuur die betrekking hebben op de zienswijzenfase. Het beschermingsbereik van de onderliggende materiële norm is daarvoor niet langer bepalend. Het gevolg daarvan is dat in omgevingsrechtelijke zaken het relativiteitsvereiste niet langer zal worden tegengeworpen aan (niet-)belanghebbenden als die een beroep doen op het recht van inspraak.
Na twee eerdere conclusies over de toetsing van besluiten in algemene zin en de toetsing van lagere wetgeving, zijn op 18 mei 2022 de laatste twee uit een serie van vier conclusies over het bestuursrechtelijke evenredigheidsbeginsel gepubliceerd. In deze conclusies bespreken staatsraden A-G Snijders en Widdershoven de toetsing van wetgeving in formele zin en beleidsregels aan het evenredigheidsbeginsel.
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft op 22 februari 2022 tweemaal een conclusie gevraagd aan respectievelijk A-G Widdershoven en Snijders over de vraag of en zo ja, welke mogelijkheden de bestuursrechter heeft om beleidsregels en wetten in formele zin te toetsen aan het evenredigheidsbeginsel.
Nadat de staatsraden A-G Wattel en Widdershoven vorig jaar een conclusie hebben genomen over de rechterlijke toetsing bij bestuurlijke maatregelen en de rol die het evenredigheidsbeginsel daarbij moet spelen, spreekt nu ook de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘ABRvS’) zich uit over de evenredigheidstoets in het bestuursrecht.
De Wegenwet is uitsluitend van toepassing op openbare wegen. Maar voordat kan worden beoordeeld of een weg openbaar is, moet eerst worden bezien of er sprake van een ‘weg’ in de zin van de Wegenwet. Een recente uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State biedt een mooi voorbeeld.
De staatsraden A-G Wattel en Widdershoven hebben op 7 juli 2021 een conclusie genomen over de rechterlijke toetsing bij niet-bestraffende bestuurlijke maatregelen en de rol die het evenredigheidbeginsel daarbij moet spelen. De toeslagenaffaire heeft geleerd dat de rechtsbescherming bij deze besluiten tekort kan schieten en dat rechterlijke toetsing niet altijd leidt tot correctie van onevenredige besluiten. Ook de wetgever is naarstig op zoek naar oplossingen om dergelijke onevenredige uitkomsten in de toekomst te voorkomen.
Op 23 april jl. is het adviesrapport 'Geur bekennen' van de Commissie geurhinder en veehouderij (“de Commissie”) verschenen. Wij zetten de belangrijkste conclusies en aanbevelingen van de Commissie voor u op een rij.
Op 5 oktober 2006 is de Wet geurhinder en veehouderij (Wgv) in werking getreden. De wetgever heeft daarbij twee doelen voor ogen gehad: meer ruimte voor bedrijfsuitbreiding en een (minimaal) gelijkwaardig beschermingsniveau voor omwonenden tegen stankoverlast. Inmiddels bestaat de Wgv ruim 13 jaar en is de omvang van veel veehouderijen fors gegroeid. Tegelijkertijd neemt in veel gebieden de stankoverlast toe. In dit overzichtsartikel leest u hoe geurhinder getoetst wordt bij het vergunnen van veehouderijen en welke rol luchtwassers daarbij spelen. Ook lichten wij toe hoe u kunt optreden tegen geurhinder afkomstig van een nabijgelegen veehouderij.
