De Romeinen hadden een vanzelfsprekend uitgangspunt dat in onze tijd nog steeds van toepassing is: ‘Da mihi facta, dabo tibi ius’. Oftwel: ‘Geef mij de feiten, dan zal de rechter u zeggen wat het recht hierover zegt’. Deze zinsnede toont een duidelijke rolverdeling: de partijen bij het geschil verzamelen de juiste feiten en de rechter past hierop het recht toe.
In de voorgaande blogs is vanuit verschillende (arbeidsrechtelijke) invalshoeken stilgestaan bij het belang van een geïntegreerd integriteitsbeleid en de gedragscode als onmisbaar onderdeel daarvan. Werkgevers die beschikken over kenbare en op schrift gestelde gedragsregels hebben een betere uitgangspositie bij het omgaan met risico’s rond niet-integer handelen van personeel. Dit roept de vraag op hoe werkgevers kunnen zorgen voor een succesvolle implementatie van de gedragscode binnen de organisatie. En minstens even belangrijk: hoe houd je de inhoud van de gedragscode “levend”?
Over thuiswerken is inmiddels veel geschreven. Voor hybride werken begint nu de nodige aandacht op gang te komen. Zo heeft de Tweede Kamer recent het wetsvoorstel Wet werken waar je wilt aangenomen. Arbeidsrechtelijk zijn er wat haken en ogen aan hybride werken. Kan je als werkgever verplicht worden te reageren op een dergelijk verzoek? Hoe implementeer je dit in de organisatie? Wat zijn de (fiscale) gevolgen? Ook als het gaat om internationaal (grensoverschrijdend) hybride werken is sprake van complexe regelgeving. In deze blogreeks zullen wij hier verder op ingaan.
In deze bijdrage belicht ik kort de relevante overwegingen in relatie tot pensioenregelingen die zijn ondergebracht bij een verzekeraar of PPI.
We staan aan de vooravond van een zeer ingrijpende wijziging van het pensioenstelsel.
Arbeidsrecht en de transportsector is en blijft een intrigerende en interessante combinatie: het ‘leeft’ in de sector. Laatstelijk kwam een Hongaarse chauffeur erachter dat hij jarenlang was onderbetaald door zijn werkgever. Wat was er aan de hand?
Over thuiswerken is inmiddels veel geschreven. Voor hybride werken begint nu de nodige aandacht op gang te komen. Zo heeft de Sociaal Economische Raad (SER) recent een advies over hybride werken uitgebracht. Arbeidsrechtelijk zijn er wat haken en ogen aan hybride werken. Kan je als werkgever verplicht worden te reageren op een dergelijk verzoek? Hoe implementeer je dit in de organisatie? Wat zijn de (fiscale) gevolgen? Ook als het gaat om internationaal (grensoverschrijdend) hybride werken is sprake van complexe regelgeving. In deze blogreeks zullen wij hier verder op ingaan.
Uiterlijk op 1 augustus 2022 moet de Nederlandse wetgever de Europese richtlijn transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden (Richtlijn (EU) 2019/1152) hebben geïmplementeerd. Deze richtlijn bevat een aantal aanpassingen van de rechten van werknemers en heeft grote gevolgen voor bijvoorbeeld de scholingsplicht, de afspraken over een studiekostenbeding en het verbieden van nevenwerkzaamheden. Daarnaast schrijft deze richtlijn voor dat meer informatie moet worden verstrekt aan werknemers, bijvoorbeeld over hun arbeidsomstandigheden, arbeidsvoorwaarden en rechten en verplichtingen. Het doel van deze richtlijn is om meer zekerheid, voorspelbaarheid en transparantie te creëren over de arbeidsvoorwaarden.
Op 17 februari 2022 is een uitspraak van de Rechtbank Den Haag gepubliceerd in een pensioenkwestie tussen een werkgever (Itsme) en een pensioenfonds (voor de Nederlandse Groothandel) over de uitleg van een pensioenreglement in relatie tot het Convenant Arbeidsongeschiktheidspensioen. Hoewel het Convenant beoogt het uitloop- en inlooprisico voor arbeidsongeschikte werknemers in geval van een baanwisseling of een einde van de uitvoeringsovereenkomst te dekken, wordt deze doelstelling niet altijd bereikt. Eenvoudigweg omdat het Convenant niet door alle pensioenfondsen geïmplementeerd is of blijkt te zijn.
Bij fusies en overnames in de zorgsector komt veel kijken. Sectorspecifieke regels stellen partijen voor tal van specifieke juridische vraagstukken en uitdagingen. In de blogreeks ‘Aandachtspunten bij fusies en overnames in de zorg’ gaan wij in op specifieke aspecten die spelen bij fusies en overnames in de zorgsector. Dit artikel van de artikelenreeks ‘Aandachtspunten bij fusies en overnames in de zorg’ gaat over de gevolgen van de fusies en overnames voor de betrokken werknemers. Wat gebeurt er met hun arbeidsrechtelijke positie? Welke regels en procedures moeten er gevolgd worden?
Arbeidsrecht en de transportsector is en blijft een intrigerende en interessante combinatie: het ‘leeft’ in de sector. Laatstelijk dwaalden zowel een chauffeur als zijn werkgever bij het sluiten van de overeenkomst om een dag minder te gaan werken. De gevolgen van de dwaling lagen in de risicosfeer van de werkgever. Wat was er aan de hand?
Over de vraag of pensioenpremieschulden bij een overname mee overgaan op de verkrijgende werkgever, en of een pensioenuitvoerder vervolgens kan aankloppen bij deze werkgever, hebben wij al eerder aan de hand van rechtspraak een blog geschreven. Relevant is tevens of zo’n pensioenuitvoerder mogelijk ook nog kan aankloppen bij de (ex-)bestuurder van de overdragende onderneming tot betaling van de openstaande premieschulden. Daar zullen wij in deze blog op ingaan, in navolging van een recent arrest van de Hoge Raad.
