Op 10 november 2021 heeft het Gerecht van de Europese Unie (‘Gerecht’) uitspraak gedaan in de zaak Google Shopping. Kern van het geschil was de vraag of de Europese Commissie in 2017 terecht een boete van EUR 2.42 miljard aan Google en moederbedrijf Alphabet heeft opgelegd.
Op 25 maart 2021 heeft het Hof van Justitie van de EU (‘Hof’) arrest gewezen in de zaken Slovak-Telekom en Deutsche Telekom. De arresten bevatten interessante overwegingen over de mogelijkheden van een dominante onderneming tot toegangsweigering tot zijn netwerk of platform netwerk.
Het naleven van wet- en regelgeving kost geld en heeft daarmee dus een prijsopdrijvend effect. Het kan dus (ogenschijnlijk) ‘goedkoper’ zijn om je als bedrijf of organisatie niet aan de wet te houden. Betekent dit dan ook dat er sprake van oneerlijke concurrentie wanneer het ene bedrijf zich wel aan de wet houdt en de andere niet? De rechtbank Zeeland West-Brabant heeft recent geoordeeld dat bedrijven zich in dergelijke discussie in ieder geval niet op de Algemene Verordening Gegevensbescherming (de AVG) kunnen beroepen.
Het Europees Parlement heeft op 24 november 2020 ingestemd met een nieuwe richtlijn voor massaschadeclaims (richtlijn 2018/0089). De nieuwe regels stellen EU-consumenten in staat om samen binnenlandse en grensoverschrijdende massaschadeclaims in te stellen.
De Autoriteit Consument en Markt stelt 5 vuistregels voor het maken van reclame voor duurzame energieproducten en -diensten. De energietransitie wordt nu dus ook vanuit reclamerechtelijk perspectief bezien.
De rechter is verplicht om in een gerechtelijke procedure Europese regels van consumentenbescherming te toetsen, ook als de consument niet in de procedure verschijnt of geen beroep doet op deze regels. Dit wordt ambtshalve toetsing genoemd. Ambtshalve toetsing wint sinds 2000 steeds meer terrein binnen Europa. Waar het begon met het ambtshalve toetsen van oneerlijke bedingen, wordt ambtshalve toetsing inmiddels ook toegepast bij andere Europese consumentenregels. In een (tussen)uitspraak van 16 juli 2020 voert Rechtbank Rotterdam namelijk een ambtshalve toets uit op de naleving van (pre)contractuele informatieverplichtingen bij een (vermeende) verzekeringsovereenkomst.
Recentelijk heeft de Rechtbank Noord-Holland geoordeeld wanneer een staking van eigen personeel van luchtvaartmaatschappijen als een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) 261/2004 wordt aangemerkt.
Gezien de bescherming die consumenten bij pakketreizen of gekoppelde reisarrangementen genieten en de alternatieven die consumenten hebben bij het kopen van een los vliegticket, ziet de minister vooralsnog geen aanleiding om een garantiefonds vliegtickets in Nederland nader te onderzoeken.
In ons eerdere artikel hebben wij al stilgestaan bij de vraag of een staking door eigen personeel van de luchtvaartmaatschappij kan worden gezien als een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) nr. 261/2004 (hierna: de Verordening). Op grond van dit artikel hoeft een luchtvaartmaatschappij bij annulering of langdurige vertraging van een vlucht geen financiële compensatie te betalen aan de passagiers indien sprake is van een buitengewone omstandigheid en de luchtvaartmaatschappij alle redelijke maatregelen heeft getroffen om de vertraging of annulering te voorkomen dan wel te beperken. Overweging 15 van de considerans van de Verordening benoemt voorbeelden van buitengewone omstandigheden, waaronder een besluit van het luchtverkeersbeheer voor een specifiek vliegtuig op een specifieke dag.
Op grond van de wet ben je als webshopeigenaar verplicht om voorafgaand aan, en na de aankoop van een product, informatie te verstrekken aan de consument over onder andere de prijs van de aangeboden producten, de kenmerken van die producten en de wijze van betaling en levering.
Indien een luchtvaartmaatschappij haar vlucht annuleert, dient zij de passagier een alternatieve vlucht aan te bieden of restitutie van het vliegticket. Als gevolg van de Corona-uitbraak bieden veel luchtvaartmaatschappijen hun passagiers nu een voucher aan die voor een bepaalde periode kunnen worden gebruikt voor de aanschaf van nieuwe vliegtickets. Hoewel dit niet in lijn is met Verordening 261/2004 ,vindt het kabinet het tijdelijk gebruik van vouchers een acceptabel alternatief, omdat een passagiers het recht behoudt op terugbetaling van diens ticket, en er wordt voorkomen dat luchtvaartmaatschappijen in nog grotere financiële nood komen.
Duitse en Spaanse rechters stellen prejudiciële vragen of staking van eigen personeel van luchtvaartmaatschappijen een ‘buitengewone omstandigheid’ is in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) nr. 261/2004. De prejudiciële vragen worden gebruikt door nationale rechters om het Hof van Justitie te vragen hoe Europese regelgeving moet worden uitgelegd.
