Op 11 maart 2021 heeft de Autoriteit Persoonsgegevens een boete van 600.000 euro opgelegd aan de gemeente Enschede wegens Wifitracking, zo werd vandaag bekend. In deze blog geef ik een samenvatting en wat eerste gedachten bij de boete.
Mark Jansen en Nynke Brouwer schreven een annotatie in het Tijdschrift voor Internetrecht bij de uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant d.d. 3 februari 2021 (ECLI:NL:RBZWB:2021:446)
De rechtbank Noord-Nederland heeft op 1 maart geoordeeld dat een inzageverzoek niet aan een RIEC kan worden gericht, nu een RIEC geen rechtspersoonlijkheid heeft. De convenantspartners die deelnemen aan het RIEC zijn daarentegen gezamenlijk verwerkingsverantwoordelijke. De betrokkene moet dus zijn verzoek aan al die partijen tezamen richten. Dit oordeel roept diverse vragen op.
Het naleven van wet- en regelgeving kost geld en heeft daarmee dus een prijsopdrijvend effect. Het kan dus (ogenschijnlijk) ‘goedkoper’ zijn om je als bedrijf of organisatie niet aan de wet te houden. Betekent dit dan ook dat er sprake van oneerlijke concurrentie wanneer het ene bedrijf zich wel aan de wet houdt en de andere niet? De rechtbank Zeeland West-Brabant heeft recent geoordeeld dat bedrijven zich in dergelijke discussie in ieder geval niet op de Algemene Verordening Gegevensbescherming (de AVG) kunnen beroepen.
De Rechtbank Amsterdam heeft onlangs prejudiciele vragen gesteld aan de Hoge Raad over wat de wettelijke grondslag is voor het verwerken van persoonsgegevens door financiële instellingen in het kader van BKR-registraties. In de praktijk wordt hier namelijk verschillend over geoordeeld. De vraag is wel of het onderscheid uiteindelijk nu zo'n groot verschil maakt.
De Raad van State heeft onlangs geoordeeld dat een voormalig advocaat terecht heeft gevraagd om een oude tuchtrechtelijke beslissing over hem niet langer online te publiceren. Nu de man de advocatuur heeft verlaten, dient verdere publicatie geen redelijk doel meer.
De Raad van State heeft op 9 december een serie uitspraken gewezen over het inzagerecht uit de AVG. De kern is dat van misbruik van recht niet snel sprake zal zijn en dat voor legitimatie normaliter een kopie paspoort volstaat, maar dat het vragen van een gewaarmerkte kopie of legitimeren in persoon gerechtvaardigd kan zijn.
De AVG legt diverse verplichtingen op aan verwerkers. Ook eist de AVG dat verwerkingsverantwoordelijken allerlei verplichtingen opleggen aan verwerkers. Sommige mensen denken dat dit (dus) betekent dat verwerkers al die (verplichte) werkzaamheden kosteloos moeten verrichten. Dat is niet juist.
Regelmatig spreek ik mensen die denken dat de privacywetgeving niet van toepassing is in een B2B-context. De gedachte lijkt dan te zijn dat de AVG alleen zou gelden in B2C-situaties in brede zin (dus bij verwerking van consumentengegevens, personeelsgegevens, patiëntengegevens, etc.). Dit is een misverstand dat ik graag snel uit de wereld help.
De boete van maar liefst €575.000,-- die de Autoriteit Persoonsgegevens aan VoetbalTV had opgelegd is door de rechtbank Midden-Nederland op 23 november 2020 vernietigd. De AP baseerde zich op een verkeerde interpretatie van de wet. Anders dan de AP stelt kan commercieel gebruik van persoonsgegevens wel degelijk gerechtvaardigd zijn. Het is de eerste keer dat de AP zo stevig wordt teruggefloten. De uitspraak is voor iedereen die maar iets commercieels met persoonsgegevens doet van belang.
De Europese Commissie heeft onlangs een conceptversie van een model verwerkersovereenkomst gepubliceerd. De komende weken kan een reactie worden gestuurd. In deze blog licht ik er een paar opvallende zaken uit.
Het Hof van Justitie heeft op 6 oktober 2020 een principieel arrest gewezen over het in bulk doorgeven van communicatiegegevens aan geheime diensten. In het arrest worden ook diverse algemene principes rondom privacy gegeven. In dit blog een korte eerste toelichting.
