De werkkostenregeling (WKR) is een verzamelnaam voor alle fiscale regels rondom de vergoedingen, de verstrekkingen en het ter beschikking stellen aan werknemers. Door het grote aantal regels is het moeilijk voor een werkgever om alle kennis in huis te hebben voor een juiste uitvoering van de WKR. Hieronder vindt u een overzicht van (grote kosten)posten die regelmatig verkeerd worden verwerkt in de loonadministratie voor de WKR.
De Baangerelateerde Investeringskorting (hierna: de BIK) is een stimuleringsmaatregel die op 15 september 2020 werd gepresenteerd als onderdeel van het Belastingplan 2021. De RVO startte de communicatie over de BIK naar ondernemers per 1 januari 2021. Het aanvraagloket zou in ieder geval per 1 september 2021 openen. Op 28 mei 2021 heeft het Kabinet echter redelijk onverwachts voorgesteld de BIK met terugwerkende kracht tot 1 januari 2021 in te trekken en te vervangen voor een verlaging van de Awf-premie voor werkgevers in 2021.
Op 6 mei 2021 heeft de Staatssecretaris van Financiën een besluit gepubliceerd waarin zij de gevolgen van het zogenaamde IO-arrest weergeeft. In dit besluit wordt de rechtspraak van het Europese Hof van Justitie en de Nederlandse Hoge Raad bevestigd en wordt uiteengezet onder welke voorwaarden toezichthouders, commissarissen of leden van bepaalde commissies géén btw-ondernemer zijn voor hun toezichthoudende werkzaamheden.
Hoe onredelijk het ook lijkt, bij thuiswerken gelden er andere fiscale regels voor vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers dan op kantoor. Nu we meer thuiswerken (mede dankzij Coronavirus) is het belangrijk te weten welke fiscale beperkingen en welke fiscale mogelijkheden er zijn voor vergoedingen en verstrekkingen aan de thuiswerker.
Door de crisismaatregelen wordt er (meer) thuisgewerkt door werknemers. Dankzij de goedkeuring van de Staatssecretaris kon tot 1 januari 2022, ondanks het thuiswerken, de vaste onbelaste reiskostenvergoeding aan werknemers worden gegeven.
Op 12 januari van dit jaar heeft de Eerste Kamer het wetsvoorstel “Bedrag ineens, regeling vervroegde uittreding (hierna: RVU) en verlofsparen” zonder nadere stemming aanvaard. Deze wet is een gevolg van het pensioenakkoord dat is gesloten tussen het kabinet, werkgevers- en werknemersorganisaties. Een van de drie onderdelen van deze wet is de introductie van een RVU-drempelvrijstelling. Concreet wordt met deze vrijstelling beoogd mogelijk te maken dat werkgevers in de 36 maanden voor het bereiken van de AOW-leeftijd aan werknemers een bedrag kunnen meegeven, zonder dat hierover RVU-heffing verschuldigd is. De RVU-heffing is, naast de normale inhoudingen, verschuldigd door de werkgever en bedraagt 52% van de uitkering aan de werknemer. In dit artikel bespreken wij enkele aandachtspunten met betrekking tot de nieuwe drempelvrijstelling.
De Staatssecretaris van Financiën heeft in een besluit voorwaarden en richtlijnen opgenomen met betrekking tot de toepassing van de zorgvrijstelling in de vennootschapsbelasting door zorginstellingen. Hieronder vallen ook zorginstellingen die (ook) gebruik maken van een of meerdere zorg-BV’s. De termijn waarbinnen bestaande zorginstellingen onder bepaalde voorwaarden de gelegenheid krijgen hun statuten en governance overeenkomstig deze besluiten aan te passen, is bij een besluit van 17 december 2020 verlengd tot en met 31 december 2021. Hierdoor kan de zorgvrijstelling ook na 31 december 2021 van toepassing blijven.
Zorgaanbieders kunnen gebruik maken van financiële derivaten in het kader van hun financiën. Met derivaten kunnen zorgaanbieders risico's als gevolg van rentewijzigingen afdekken. Dit komt bijvoorbeeld voor bij langlopende leningen om onroerend goed mee te bekostigen. Bij het gebruik van derivaten lopen zorgaanbieders echter meer risico's dan aanvankelijk werd geadviseerd dan wel waren zorgaanbieders soms niet goed op de hoogte van de werking daarvan. Met de voorgestelde regeling die nu ter consultatie ligt, moeten zorgaanbieders die gebruik willen maken van derivaten voldoen aan inhoudelijke eisen aan die financiële derivaten. Tevens moeten ze verantwoording afleggen in een treasurystatuut.
Bij een beëindiging met wederzijds goedvinden, is in de praktijk een veelvoorkomende afspraak dat er juridische kosten worden vergoed. Op die manier kan de werknemer zich juridisch laten voorlichten over de inhoud en het gevolg van de vaststellingsovereenkomst, waarvoor de werkgever de kosten vergoed. Een andere afspraak is dat de werkgever kosten voor outplacement op zich neemt, zodat de werknemer gericht een nieuwe baan kan vinden. Vraag is of deze regelingen ook bij een topfunctionaris in het kader van de WNT kunnen worden opgenomen. Dit artikel behandelt deze vraag.
Tijdens Prinsjesdag 2020 is melding gemaakt van een nieuwe regeling, de Baangerelateerde Investeringskorting (BIK). De BIK is vormgegeven als een afdrachtvermindering loonheffingen. De hoogte van de BIK wordt gebaseerd op een staffel. De invulling van deze staffel is in de nota van wijziging van 5 oktober 2020 bekendgemaakt, waarna de staffel nog eenmaal is gewijzigd op 12 november 2020. De inhoud van de nota van wijziging, inclusief de wijziging van 12 november 2020 en de ontwikkelingen met betrekking tot de fiscale eenheidsbepaling, zetten wij hieronder uiteen.
Op 28 augustus en 29 september heeft het kabinet aanvullende maatregelen gepubliceerd met betrekking tot (de verlenging van) het bijzonder uitstel van betaling, de aflossing van uitgestelde belastingschulden en het in rekening brengen van rente. In dit artikel zijn de maatregelen kort op een rij gezet.
In de besluiten van 20 december 2018 en 25 november 2019 heeft de Staatssecretaris van Financiën voorwaarden opgenomen met betrekking tot de toepassing van de zorgvrijstelling in de vennootschapsbelasting door zorginstellingen. Hieronder vallen ook zorginstellingen die (ook) gebruik maken van een of meerdere zorg-BV’s. Bestaande zorginstellingen krijgen tot en met 31 december 2020 de gelegenheid hun statuten en governance overeenkomstig deze besluiten aan te passen, waardoor de zorgvrijstelling ook na deze datum van toepassing blijft. In onze artikelen van 1 maart 2019 en 10 januari 2020 is hier op ingegaan. In dit artikel wordt een samenvatting gegeven van de voorwaarden van de zorgvrijstelling en komt het overgangsregime aan bod.
