Tot voor kort was het ontvangen van een vergoeding voor bezwaarkosten een geldige reden om door te procederen, zelfs als er inhoudelijk niets meer kon worden bereikt met een procedure. In een recente uitspraak wijzigt de Centrale Raad van Beroep (‘de Raad’) haar koers. De Raad oordeelt dat het toekennen van bezwaarkosten géén zelfstandig procesbelang meer oplevert.
Padel is een sport die snel aan populariteit wint. Tennisverenigingen evolueren naar tennis- en padelverenigingen en overal in het land worden padelbanen aangelegd. Toch blijft de kwaliteit van deze banen een punt van aandacht. Recentelijk behandelde de Rechtbank Noord-Holland een zaak over de kwaliteit van padelbanen die waren aangelegd door Padel Benelux B.V.
Het verstrijken van een overeengekomen contractuele termijn levert volgens de Utrechtse voorzieningenrechter in beginsel geen materiële wijziging op van de aard en omvang van een aanbestede opdracht. Een aanbestedende dienst mag – en moet– enige coulance betrachten met betrekking tot de niet-nakoming van haar contractspartij.
Een overheidslichaam mag naar oordeel van de rechtbank Den Haag bij gronduitgifte (snippergroen)beleid hanteren dat onlogische begrenzing en onlogische eigendomsverhoudingen voorkomt.
Een deelnemer aan een aanbestedingsprocedure klaagt online, via LinkedIn, dat er niet zou zijn gekeken naar Europese regelgeving. Kan de partij die de aanbesteding wint, met succes een verbod op het doen van deze uitingen vorderen?
Overheden mogen bij gronduitgifte kopers selecteren op volgorde van binnenkomst, zo wordt – terecht – bevestigd in een recent vonnis van de Utrechtse voorzieningenrechter.
Op 27 december 2023 heeft de Autoriteit Consument en Markt (ACM) een ontwerp codebesluit gepresenteerd met betrekking tot gecontracteerd transportvermogen. Dit besluit is een belangrijke ontwikkeling voor de energiesector en verdient bijzondere aandacht van marktpartijen die in een congestiegebied actief zijn en de komende jaren een groei van hun elektriciteitsbehoefte verwachten. In dit blogartikel besteden wij aandacht aan de impact van de geconsulteerde codewijziging en gaan we in op de gevolgen van het voornemen van de ACM om automatische verhoging van gecontracteerd transportvermogen in congestiegebieden te laten vervallen.
De energieleidingen in een appartementencomplex zijn doorgaans aan te merken als een net. Daardoor is rechtstreekse levering van elektriciteit door een verhuurder (bijvoorbeeld opgewekt met zonnepanelen) aan huurders van een appartementencomplex niet toegestaan zonder een ontheffing voor het beheer van een privaat net. Omdat huurders van een appartementencomplex doorgaans huishoudelijke afnemers zijn, komt een verhuurder voor die ontheffing niet in aanmerking. Ook heeft een verhuurder een vergunning nodig voor de energielevering aan kleinverbruikers. Het wetsvoorstel voor de nieuwe Energiewet lijkt een opening te bieden voor de all-in verhuurconstructie.
Lokale integratie van energiesystemen komt steeds nadrukkelijker in beeld als oplossing voor netcongestie. Voorbeelden bestaan er inmiddels voldoende: zoveel mogelijk ‘achter de meter’ de duurzaam opgewekte elektriciteit met elkaar benutten, (gedeeld) gebruik van een batterij, of het delen van gecontracteerd transportvermogen via bijvoorbeeld een energiehub. Bij dergelijke initiatieven ontstaat al snel een net. Zonder ontheffing dient de eigenaar voor het beheer van dat net een netbeheerder aan te wijzen. Dat leidt tot een extra belasting voor de netbeheerder en een grotere vraag van de beschikbare transportcapaciteit. Afhankelijk van de (toepassing van) de ontheffingscriteria kan een GDS-ontheffing de energietransitie dus versnellen of juist vertragen. In dit blog bespreken wij dit thema aan de hand van drie recente besluiten van de ACM.
In een uitspraak van 13 november 2023 oordeelde de rechtbank Rotterdam dat de Autoriteit Consument & Markt (ACM) aan Samsung Electronics Benelux B.V. (Samsung) terecht een boete van circa EUR 39 miljoen heeft opgelegd. Ook volgens de rechtbank zou Samsung zich schuldig hebben gemaakt aan het ongeoorloofd uitoefenen van invloed op de retailprijzen van televisies van zeven detailhandelaren in de periode 2013 – 2018.
Het inkoopbeleid van zorgkantoren vormt met regelmaat het onderwerp van juridische geschillen tussen zorgaanbieders en -inkopers. In wezen draaien deze geschillen veelal om de vrees van zorgaanbieders dat de (aangekondigde) vergoedingssystematiek niet adequaat rekening houdt met hun belangen en/of dat zij geen reële tarieven zullen ontvangen. Afgelopen maanden liet de rechter zich meermaals uit over de (on)rechtmatigheid van het inkoopbeleid van diverse zorgkantoren. In deze blogreeks nemen wij drie relevante uitspraken onder de loep. Deze blog ziet op het vonnis van de Haagse voorzieningenrechter van 6 oktober van dit jaar over het inkoopbeleid 2024-2026 van diverse zorgkantoren voor gehandicaptenzorg.
Volgens het Gerecht heeft de Europese Commissie onvoldoende gemotiveerd dat de onderhandse verlening van vergunningen aan exploitanten van loterijen, weddenschappen en kansspelen (gezamenlijk ‘goededoelenloterijen’) in 2016 geen staatssteun was. Weliswaar ontvangen de goededoelenloterijen zelf geen voordeel, maar de Europese Commissie had volgens het Gerecht ook moeten onderzoeken of er sprake zou kunnen zijn van indirecte staatssteun voor de goede doelen waaraan de goededoelenloterijen hun opbrengsten doorgeven.
