Een enorme arbeidsmarktkrapte. Bedrijven die staan te springen om helpende handjes. En daar is Nora, 40 jaar oud. Jarenlang in loondienst gewerkt. Hunkerend naar vrijheid, blijheid en een veel aantrekkelijker uurtarief. Ze waagt de sprong in het diepe. Ze kiest voor een zelfstandigenbestaan.
De voorzieningenrechter van de Rechtbank Noord-Holland heeft op 4 augustus 2022 een uitspraak gedaan waarin de vraag centraal staat of een gemeente onrechtmatig handelt door zonder openbare selectieprocedure de huurovereenkomsten te verlengen. Op basis van het Didam-arrest is een openbare selectieprocedure immers het uitgangspunt. De voorzieningenrechter oordeelt dat de gemeente de zittende huurders als de enige serieuze gegadigden mocht beschouwen en daarom van dat uitgangspunt mocht afwijken. Helaas laat de voorzieningenrechter de kans liggen om toe te lichten of het Didam-arrest op huurovereenkomsten van toepassing is.
Een dragend beginsel van de Nederlandse rechtstaat is dat de overheid geen eigen belangen heeft. De functie van overheidslichamen is primair faciliterend ten opzichte van de burgers en bedrijven. Van essentieel belang is daarbij dat de overheid naar de individuele burger en bedrijf luistert, kijkt naar wat zij nodig heeft en zich daarbij dienend en responsief opstelt. Veel gemeenten willen graag een responsieve en eerlijke overheid zijn. In de praktijk gaat dit niet altijd goed. Dat kan leiden tot strijd met het beginsel van fair play. De bestuursrechter lijkt daar in toenemende mate ook strenger op toe te zien.
De Wet Bibob (voluit: de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur) heeft als doel te voorkomen dat de overheid ongewild criminele activiteiten faciliteert bij het verlenen van beschikkingen, overheidsopdrachten en het aangaan van vastgoedtransacties. Daarom maakt de Wet Bibob het onder meer mogelijk dat bestuursorganen vergunningen weigeren of intrekken als sprake is van een ‘ernstig gevaar’ dat die vergunningen worden misbruikt (artikel 3 Wet Bibob).
Per 1 mei 2022 is de Wet openbaarheid van bestuur (‘Wob’) ingetrokken en is de Wet open overheid (‘Woo’), de opvolger, van kracht.
Schending van de onderzoeksplicht kan onder omstandigheden leiden tot aansprakelijkheid van de verkopende aandeelhouder-bestuurder. Benieuwd hoe dat in de praktijk werkt?
Bijzonder aan de WHOA is dat het het akkoord, na homologatie door de rechtbank, ook schuldeisers kan binden die niet met de inhoud van het akkoord hebben ingestemd. In een recente zaak kwam de vraag aan de orde of een WHOA-akkoord ook gehomologeerd kan worden wanneer alle stemgerechtigden met het akkoord hebben ingestemd, en er dus geen tegenstemmers of niet-stemmers zijn.
Afgelopen dinsdag stemde De Eerste Kamer voor de motie Rietkerk. Dat heeft tot gevolg dat er voor dit moment vanuit moet worden gegaan dat de Omgevingswet over circa zes maanden in zal gaan.
Het kwam nogal eens voor dat werknemers bij een doorstart na faillissement voor hun werkzaamheden na de faillissementsdatum betaald kregen van zowel UWV (namens de curator) als de doorstarter. In een recente uitspraak maakt de Hoge Raad daar een einde aan.
Wanneer een schuldeiser het faillissement van zijn debiteur wil aanvragen, zal hij moeten laten zien dat die debiteur ook ten minste één andere schuld heeft. Veel faillissementsaanvragen lopen daarop stuk. Een recente uitspraak van de Rechtbank Rotterdam zou soelaas kunnen bieden.
Het lijkt erop dat het Nederlandse bedrijfsleven de afgelopen jaren de coronapandemie goed heeft doorstaan, ondanks de lock downs en de gevolgen daarvan. Dat zal deels te danken zijn aan de steunpakketten van de Nederlandse overheid, maar ook aan de lage rentestanden. De steunmaatregelen zijn evenwel geëindigd, de belastingschulden waarvoor betalingsuitstel was gegeven zullen betaald moeten worden en de centrale banken verhogen inmiddels de rente weer. Mede als gevolg van de verhoogde energieprijzen worden we geconfronteerd met een behoorlijke inflatie en dat treft het bedrijfsleven.
Op dinsdag 7 juni jl. vond er een commissievergadering plaats in de Eerste Kamer waarin werd besloten het voorbehoud bij de plenaire behandeling van het ontwerp-KB over de inwerkingtreding van de Omgevingswet niet te laten vallen.
