In aanvulling op het Taxibus-arrest uit 2002 heeft de Hoge Raad in een arrest van 28 juni 2022 overwogen aan de hand van welke gezichtspunten bepaald kan worden of iemand die een ander door zijn onrechtmatige daad doodt of verwondt ook onrechtmatig handelt ten opzichte van degene bij wie de confrontatie met die daad of de gevolgen daarvan een hevige emotionele schok teweeg brengt.
Connexxion heeft via het Europese Hof van Justitie en tot en met de Hoge Raad geprocedeerd over een aanbestedingsfout van het ministerie van VWS. Uiteindelijk met succes. Voor de jarenlange inspanningen wordt zij vooralsnog echter niet beloond: naar het oordeel van de rechtbank Den Haag is Connexxion er niet in geslaagd aan te tonen dat zij door die fout ook daadwerkelijk schade heeft geleden. De zaak toont maar weer eens aan dat het gelijk van de teleurgestelde inschrijver niet zonder meer tot schadevergoeding leidt.
Namens een zzp'er was cassatieberoep ingesteld tegen het arrest van het hof Arnhem-Leeuwarden van 10 december 2019 (ECLI:NL:GHARL:2019:10566) waarin het hof kortweg had geoordeeld dat de verzekeringsplicht bij verkeersongevallen van artikel 7:611 BW zoals die bestaat voor werknemers niet gold ten opzichte van zzp'ers. De Hoge Raad heeft dat cassatieberoep verworpen in het arrest van 17 september 2021. De Hoge Raad heeft de kwestie afgedaan op artikel 81 RO en dus geen nadere motivering gegeven.
De zomervakantie is weer voorbij. Een groot deel van de vakantiegangers is inmiddels gevaccineerd en de meeste mensen durfden gelukkig weer een vakantie te boeken naar het buitenland. De luchtvaartmaatschappijen merken dat er weer meer boekingen worden verricht. Dit brengt helaas ook met zich mee dat er weer meer vluchten vertraagd dan wel geannuleerd worden uitgevoerd. Dit kan in sommige gevallen leiden tot recht op compensatie voor passagiers, tenzij er sprake is van een buitengewone omstandigheid. Maar wat nu als de vertraging is ontstaan door twee of meer omstandigheden die niet allemaal een buitengewone omstandigheid zijn? Is er dan nog wel recht op compensatie op basis van Verordening 261/2004 (hierna te noemen: de Verordening)?
Als gevolg van de COVID-19 pandemie hebben veel luchtvaartmaatschappijen vluchten moeten annuleren. Op grond van de Verordening kunnen passagiers verzoeken om terugbetaling van de ticketprijs. Volgens artikel 8 lid 1 sub 1 onder a van de Verordening dient deze terugbetaling binnen zeven dagen plaats te vinden. Maar wat is een redelijke termijn onder deze omstandigheden?
Het gerechtshof ‘s-Hertogenbosch heeft in een recent arrest van 2 maart 2021 geoordeeld dat voor toepasselijkheid van de WAM niet voldoende is dat verband bestaat tussen schade en deelname van een motorrijtuig aan het verkeer; er moet sprake zijn van een verkeersfout waarvoor de bestuurder aansprakelijk is.
Het Gerechtshof Den Haag heeft recent geoordeeld dat de Staat als wegbeheerder aansprakelijk is voor de schade van de nabestaanden van een weggebruiker die om het leven is gekomen na een val tussen twee gedeeltes van de Hagesteinsebrug tussen Vianen en Nieuwegein, terwijl hij een vrachtwagenchauffeur die tegen de middenvangrail van de brug was gebotst, te hulp wilde schieten.
In ons eerdere artikel hebben wij al stilgestaan bij de vraag of een staking door eigen personeel van de luchtvaartmaatschappij kan worden gezien als een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) nr. 261/2004 (hierna: de Verordening). Op grond van dit artikel hoeft een luchtvaartmaatschappij bij annulering of langdurige vertraging van een vlucht geen financiële compensatie te betalen aan de passagiers indien sprake is van een buitengewone omstandigheid en de luchtvaartmaatschappij alle redelijke maatregelen heeft getroffen om de vertraging of annulering te voorkomen dan wel te beperken. Overweging 15 van de considerans van de Verordening benoemt voorbeelden van buitengewone omstandigheden, waaronder een besluit van het luchtverkeersbeheer voor een specifiek vliegtuig op een specifieke dag.
De rechtbank wijst de vorderingen passagiers van de geannuleerde vlucht af nu zij zelf een vervangende vlucht hebben geboekt die uiteindelijk eerder aankomt op de eindbestemming dan de initiële vlucht.
Op 10 juli 2019 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna te noemen: het Hof) een arrest gewezen naar aanleiding van de prejudiciële vragen die de Rechtbank Noord-Nederland heeft gesteld. Het Hof volgt de A-G en oordeelt dat de luchtvaartmaatschappij de ticketprijzen van gedupeerde pakketreizigers niet hoeft terug te betalen wanneer hun pakketreis is geannuleerd, ongeacht de insolventie van de reisorganisatie. Het Hof voegt hieraan toe dat de betrokken reiziger in ieder geval de mogelijkheid heeft een aansprakelijkheidsvordering in te stellen tegen de betrokken lidstaat wegens de schade die hij als gevolg van een schending van het Unierecht leidt.
Op 28 maart 2019 heeft A-G Saugmandsgaard Øe een conclusie uitgebracht naar aanleiding van prejudiciële vragen van de Rechtbank Noord-Nederland aan het Hof van Justitie van de Europese Unie. De A-G concludeert dat de luchtvaartmaatschappij de ticketprijzen van gedupeerde pakketreizigers niet hoeft terug te betalen wanneer hun pakketreis is geannuleerd, ongeacht de insolventie van de reisorganisatie.
