Iedere werkgever heeft er belang bij te beschikken over goed betrouwbaar personeel. Dit begint al bij werving & selectie, waar een eerste boordeling van de betrouwbaarheid kan plaatsvinden. Een veelgebruikt middel bij het screenen van personeel is de Verklaring Omtrent Gedrag (“VOG”). In bepaalde gevallen is een VOG zelfs wettelijk verplicht. Deze blog biedt werkgevers praktische handvatten voor het gebruik van een VOG.
In een eerdere blog heb ik een uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant behandeld waarin een werknemer claimde te weinig vakantieloon te hebben ontvangen, aangezien er geen vergoeding voor gemaakte overuren in was verdisconteerd. De werknemer deed daarbij een beroep op een arrest van het HvJ EU, genaamd Hein/Holzkamm. De rechter oordeelde dat de werknemer geen recht had op een hoger vakantieloon en haalde daarbij overigens aan dat een van de voorwaarden uit Hein/Holzkamm verkeerd was vertaald. Een werknemer moest niet ‘op regelmatige basis’ overwerk hebben verricht, maar dit overwerk moest ‘voorzienbaar en gebruikelijk’ zijn. Niet lang na de uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant wees dezelfde rechtbank een soortgelijk vonnis. Deze keer is het de beurt aan de Rechtbank Rotterdam, komt zij tot een ander oordeel?
Inmiddels zijn er al veel uitspraken gewezen in het kader van coronagerelateerde ontslagen. De Rechtbank Rotterdam heeft recent geoordeeld dat de werknemer een verstoorde arbeidsverhouding in het leven had geroepen door met verkoudheidsklachten tóch te gaan werken en na herhaaldelijk advies van collega’s om naar huis te gaan, dit niet te doen. Waarom werd er dan geen verwijtbaar handelen of nalaten aangenomen?
De RVU-drempelvrijstellingsregeling heeft ten doel om werkgevers meer mogelijkheden te geven om oudere werknemers. Hoewel de regeling een generieke insteek kent valt op dat cao-partijen aan de regeling een vooralsnog uitermate beperkte insteek toekennen. Een analyse van inzetten voor het cao-overleg en een recent gesloten onderhandelaarsakkoord binnen de zorgsector volgt in dit blog.
Indien de appelrechter oordeelt dat de arbeidsovereenkomst ten onrechte is beëindigd of het verzoek van de werknemer tot herstel van de arbeidsovereenkomst ten onrechte is afgewezen, kan de appelrechter de werkgever veroordelen de arbeidsovereenkomst te herstellen of aan de werknemer een billijke vergoeding toekennen (art. 7:683 lid 3 BW). Als een werknemer de voorkeur geeft aan herstel van de arbeidsovereenkomst, dan doet hij/zij er verstandig aan om zijn/haar belang op dit punt uiteen te zetten. Uit een recente uitspraak van het Gerechtshof Den Haag volgt dat het werkzaam zijn als kennismigrant een dergelijk belang kan zijn.
Gaat u uw werknemer één of meerdere jaren naar het buitenland uitzenden? Of bent u werknemer en wordt u uitgezonden? Ga dan altijd na hoe de belastingplicht en sociale zekerheidsplicht verloopt tijdens en na de uitzending. Hieronder leest u op welke zaken u kunt letten.
Indien géén tussentijds opzegbeding in de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd is opgenomen, ontstaat pas recht op een WW-uitkering nadat de overeenkomst voor bepaalde tijd is verstreken. De rechtbank Amsterdam zet echter de poort open door te oordelen dat partijen bij het sluiten van een beëindigingsovereenkomst met wederzijds goedvinden alsnog een tussentijds opzegbeding kunnen overeenkomen. Is deze uitspraak een vreemde eend in de bijt of een uitspraak die navolging verdient?
Vanaf 1 juli 2021 is de vastklikregeling gewijzigd. De uiterlijke ingangsdatum van de vaste arbeidsomvang is de éérste dag van de 15e maand. De oproepkracht moet het aanbod voor de vaste arbeidsomvang binnen één maand accepteren.
Werkgevers die het afgelopen jaar een beroep hebben gedaan op de NOW-regeling 1.0 én een voorschot hebben ontvangen voor de eerste aanvraagperiode, hebben tot en met 31 oktober 2021 om de definitieve berekening aan te vragen bij het UWV.
Zoals u in onze eerste blog heeft kunnen lezen kan het antwoord op de kwalificatievraag, of al dan niet sprake is van een arbeidsovereenkomst, grote gevolgen hebben voor zowel zzp’er als opdrachtgever. In deze tweede blog uit de blogreeks over (schijn)zelfstandigen staat de kwalificatievraag centraal. Waarom is deze vraag van groot belang en speelt de bedoeling van partijen wel óf geen rol bij de beantwoording hiervan?
Nu de vakantieperiode voor de deur staat (of inmiddels al is begonnen voor mening werknemer), zal iedere werkgever te maken krijgen met meerdere verlofaanvragen. Hoewel de exotische vakantieoorden dit jaar, vanwege de coronapandemie, wellicht wat minder gewild zijn, blijft de behoefte aan verlof groot in de zomermaanden. Maar wat is een werkgever verplicht te betalen aan de werknemer tijdens de vakantie? Of in andere woorden: wat moet worden verstaan onder het ‘vakantieloon’? In deze korte blog geef ik een summier overzicht van hoe het vakantieloon is opgebouwd en ga ik naar aanleiding van een recente uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant specifiek in op de overwerkvergoeding.
De wettelijke regeling van het concurrentiebeding is in 1907 ingevoerd en is sindsdien nauwelijks gewijzigd. Uit recent onderzoek volgt dat één op de drie werkgevers bijna altijd een concurrentiebeding als standaardbepaling in de arbeidsovereenkomst hanteert, met als gevolg dat er naar schatting in Nederland 3,1 miljoen werknemers gebonden zijn aan een concurrentiebeding. Het concurrentiebeding wordt echter niet altijd gebruikt waarvoor het bedoeld is. Is het na 114 jaar tijd voor een ingrijpende verandering?
