De Hoge Raad heeft recent geoordeeld dat er geen privacybezwaren zijn tegen kentekenparkeren. Artikel 8 EVRM moet ruim worden uitgelegd en hieronder valt ook de systematische verwerking van persoonsgegevens. Een inmenging op het privéleven kan ook gerechtvaardigd worden door gedelegeerde regelgeving. De Hoge Raad laat zich alleen niet uit over de vraag of de inmenging in dit geval proportioneel was.
Het KIFID heeft in een recente beslissing geoordeeld dat het in strijd met de AVG is wanneer een verzekeraar vereist dat een nieuwe klant een telefoonnummer opgeeft bij het afsluiten van een verzekering.
Het privacyrecht staat vol met open normen. Daarmee is in de praktijk niet voor iedereen direct duidelijk wat wel en niet is toegestaan. Zouden concrete lijsten met (vermoedelijk) verboden verwerkingen - analoog aan het consumentenrecht - kunnen helpen?
Op 15 maart 2019 heeft de Hoge Raad een arrest gewezen over o.a. de uitleg van de wettelijke bepalingen over immateriële schadevergoedingen. Het arrest gaat niet over het gegevensbeschermingsrecht, maar zou daar wel eens interessant voor kunnen zijn. In deze blog signaleren we kort waarom we denken dat dit mogelijk het geval is.
Privacyteam helpt bij botsende wetgeving en onduidelijkheden.
Het Gerechtshof Den Haag heeft in 2017 immateriële schadevergoeding toegewezen van 1.500 euro wegens het onrechtmatig publiceren van persoonsgegevens. Het arrest is pas recent, ruim anderhalf jaar na dato, gepubliceerd. Het roept wel enkele vragen op.
Op de website van de KvK is een artikel verschenen over het gebruik van klantdata. Het artikel laat zien dat, jammer genoeg, zelfs de KvK meegaat in enkele veelvoorkomende misverstanden over de AVG.
De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft op 28 november 2018 vijf aanbevelingen gepubliceerd over het register dat op grond van de AVG moet worden bijgehouden.
De Autoriteit Persoonsgegevens heeft op 27 november 2018 het besluit gepubliceerd om Uber een boete van 600.000 euro op te leggen wegens het te laat melden van een datalek. Uber had een datalek ruim een jaar te laat gemeld. Het betreft een boete onder de Wbp, niet de AVG.
Het inzagerecht uit het privacyrecht wordt steeds meer gebruikt. En dat is ook wel logisch; het is een makkelijke manier om bewijs te verzamelen. Of er werkelijk veel burgers zijn die uit louter interesse hun gegevens opvragen waag ik te betwijfelen. De paradox is echter: zodra de verzoeker eerlijk vermeldt dat het om bewijsverzameling te doen is, moet (althans mag) het inzageverzoek worden afgewezen. Hoe zit dat? In deze blog leg ik dit kort uit.
Het Hof van Justitie van de EU heeft op 5 juni 2018 een belangrijke uitspraak gewezen over de interpretatie van het privacyrecht. De aanleiding voor de uitspraak was een vraag over Facebook-pagina's, maar de uitspraak is in feite relevant voor alle partijen die persoonsgegevens verwerken. Met name de genuanceerde opmerking over verdeling van verantwoordelijkheid valt op.
Veel mensen denken dat bij iedere uitwisseling van persoonsgegevens een verwerkingsovereenkomst moet worden gesloten. In een eerdere blog legde ik al uit dat dit niet juist is. Wat moet er dan wel worden geregeld? In deze blog sta ik daar nader bij stil.
