Bij de inkoop van een (zorg)informatiesysteem, zoals een HIS, KIS of HAPIS, komt een hoop kijken. De meeste huisartsenpraktijken en regio-organisaties hebben nog weinig ervaring met dergelijke inkooptrajecten. Ter ondersteuning van dat proces publiceren de Landelijke Huisartsenvereniging (LHV) en InEen het ‘Handboek inkoop zorginformatiesystemen voor de huisartsenzorg’.
Organisaties zijn verplicht om de uitoefening van de rechten van betrokkenen onder de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG), zoals het recht op inzage of gegevenswissing, te faciliteren. Bij dergelijke verzoeken geldt een identificatieplicht: verwerkingsverantwoordelijken moeten op grond van de AVG de identiteit van de verzoekende betrokkenen vaststellen. Maar de AVG geeft niet aan hoe een organisatie dat moet doen. Dat deze verplichting niet in alle gevallen ingevuld mag worden met het opvragen van een kopie identiteitsbewijs (paspoort, rijbewijs of ID-kaart) blijkt uit het recente boetebesluit van de Autoriteit Persoonsgegevens aan DPG Media. In dit blog nemen we het besluit onder de loep en beantwoorden wij de vraag hoe aan de identificatieplicht uit de AVG kan worden voldaan.
Kan een betrokkene bij de bestuursrechter afdwingen dat een bestuursorgaan een datalekmelding doet? Nee, zo volgt uit de uitspraak van de Raad van State van 2 februari 2022. Wel kan de betrokkene bij de bestuursrechter terecht voor een schadeclaim. De schade moet dan echter wel goed worden onderbouwd, hetgeen in dit geval niet zo was.
Uit een recente kwestie bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State volgt andermaal dat voor schadevergoeding onder de AVG in beginsel (nog steeds) concrete nadelige gevolgen vereist zijn. Indien een betrokkene deze gevolgen niet aantoont, en deze ook niet zodanig voor de hand liggen dat immateriële schade kan worden aangenomen, bestaat geen recht op schadevergoeding.
De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft het meldformulier voor datalekken vernieuwd. Het nieuwe meldformulier maakt het eenvoudiger om een datalek bij de AP te melden.
De Europese Commissie heeft vandaag twee modelcontracten gepubliceerd: een standaard verwerkersovereenkomst en nieuwe modelcontracten voor de uitwisseling van persoonsgegevens.
In een recentie kwestie bij de rechtbank Midden-Nederland wordt geoordeeld dat er sprake is van een schending van de AVG omdat persoonsgegevens ten onrechte aan de Belastingdienst zijn verstrekt. De gevorderde immateriële schadevergoeding wordt echter afgewezen, omdat de gestelde immateriële schade niet met concrete gegevens is onderbouwd. De rechtbank past daarmee (in mijn optiek) het EBI-arrest van de Hoge Raad op juiste wijze toe.
In een procedure tussen een ICT-leverancier en zijn klant, wordt de ICT-leverancier veroordeeld tot het vergoeden van de schade die zijn klant geleden heeft door een ransomware-aanval. Deze aanval vond plaats enige tijd nadat de tussen partijen geldende onderhoudsovereenkomst (SLA) was geëindigd. Desalniettemin is de ICT-leverancier aansprakelijk, omdat hij gedurende de looptijd van de SLA heeft nagelaten adequate back-ups te maken. Dit terwijl dat wel tot zijn verplichtingen behoorde. Hierdoor kon de getroffen klant niet anders dan losgeld betalen om de ransomware-aanval te (doen) eindigen, in plaats van het terugzetten van de back-ups. Tegelijkertijd is er wel sprake van eigen schuld van de klant bij het kunnen ontstaan van de ransomware-aanval. Zodoende wordt de schadevergoeding gematigd.
In een procedure tussen Uber en een aantal ontslagen chauffeurs, stellen de chauffeurs zich op het standpunt dat daarbij op onrechtmatige wijze gebruik is gemaakt van geautomatiseerde besluitvorming. Zij vorderen (kort samengevat) inzage in het bestaan van geautomatiseerde besluitvorming alsmede in de onderliggende logica, het belang en de verwachte gevolgen daarvan. Daarnaast vorderen zij een schadevergoeding wegens schending van de AVG. De vorderingen worden in een interessant vonnis gemotiveerd afgewezen.
Het naleven van wet- en regelgeving kost geld en heeft daarmee dus een prijsopdrijvend effect. Het kan dus (ogenschijnlijk) ‘goedkoper’ zijn om je als bedrijf of organisatie niet aan de wet te houden. Betekent dit dan ook dat er sprake van oneerlijke concurrentie wanneer het ene bedrijf zich wel aan de wet houdt en de andere niet? De rechtbank Zeeland West-Brabant heeft recent geoordeeld dat bedrijven zich in dergelijke discussie in ieder geval niet op de Algemene Verordening Gegevensbescherming (de AVG) kunnen beroepen.
In een kort geding verbiedt de voorzieningenrechter een website waarop artsen en zorgverleners worden neergezet als plegers van ‘medische misdrijven’. De voorzieningenrechter oordeelt dat de website onrechtmatig is.
De boete van maar liefst €575.000,-- die de Autoriteit Persoonsgegevens aan VoetbalTV had opgelegd is door de rechtbank Midden-Nederland op 23 november 2020 vernietigd. De AP baseerde zich op een verkeerde interpretatie van de wet. Anders dan de AP stelt kan commercieel gebruik van persoonsgegevens wel degelijk gerechtvaardigd zijn. Het is de eerste keer dat de AP zo stevig wordt teruggefloten. De uitspraak is voor iedereen die maar iets commercieels met persoonsgegevens doet van belang.
