Op 17 oktober 2019 heeft de Tweede Kamer de Aanvullingswet grondeigendom Omgevingswet aangenomen. Deze wet vult de Omgevingswet aan met regelingen over onder meer voorkeursrechten, onteigening en kostenverhaal bij gebiedsontwikkeling. In dit artikel bespreken wij de gevolgen van de Aanvullingswet grondeigendom voor de onteigeningsprocedure.
Als de feitelijke hoogte van een gebouw hoger is dan de maximale bouwhoogte onder het oude regime moet worden uitgegaan van de (latere) maximale bouwhoogte. Dat oordeelt de Afdeling in haar uitspraak van 9 oktober 2019.
Het KB Spooromgeving Geldermalsen maakt duidelijk dat geen sprake is van een werkterrein als ter plaatse werken worden uitgevoerd. Ook komen in dit KB de positie van de Staatssecretaris en ProRail aan de orde.
Nieuws van de Commissie geurhinder en veehouderij! Op 6 september jl. heeft de Staatssecretaris een aanvullende beleidsreactie gegeven. Wij lichten er voor u de belangrijkste maatregelen uit.
Bij de toepassing van de eliminatieregel geldt dat (plannen voor) werken die de onteigenaar zelf realiseert steeds worden geëlimineerd. Indien een andere partij de werken uitvoert kan alleen sprake zijn van eliminatie indien het gaat om overheidswerken. In zijn arrest van 19 juli 2017 (onteigening Terneuzen) heeft de Hoge Raad bevestigd dat het arrest Perkpolder van 15 januari 2016 nog steeds geldt. .
Compenseren van planschade in natura? Neem altijd een termijn op! Verder: ga niet te snel uit van passieve risicoaanvaarding, leert de Afdeling bestuursrechtspraak in de uitspraak Waalwijk d.d. 27 maart 2019.
In de Omgevingswet is nu een hoofdstuk opgenomen over Grondexploitatie. Dat hoofdstuk is achterhaald met het wetsvoorstel Aanvullingswet grondeigendom. In de plaats van grondexploitatie krijgen we alleen nog te maken met het instrument van kostenverhaal. Wat betekent dat voor u?
Als een eigenaar door onderzoek in het archief van het lokale nieuwsblad tijdig voor de aankoop kennis had kunnen nemen van een mogelijk nadelige planologische ontwikkeling is de planschade als gevolg van die ontwikkeling voorzienbaar.
Op grond van artikel 7.16 Waterwet is geen samenloop mogelijk van zowel schadevergoeding op grond van artikel 7.14 Waterwet als tegemoetkoming in planschade op grond van afdeling 6.1 Wro.
Er is de laatste jaren veel rechtspraak verschenen over de mogelijkheden en wijze van compensatie in natura. In dit artikel bespreek ik de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van 17 oktober 2018, over planschade in het Utrechtse stadsdeel Leidsche Rijn. Deze uitspraak is interessant omdat de Afdeling een nieuwe benadering introduceert: die van de kans dat de schade in de toekomst wordt weggenomen.
Op 3 oktober 2018 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State einduitspraak gedaan in de planschadezaak van winkelcentrum De Lunet. In deze al lang lopende zaak ziet de Afdeling aanleiding zelf in de zaak te voorzien en een fors bedrag aan planschade toe te kennen.
Hoe moet de voorrangsregeling van artikel 7.16 Waterwet worden uitgelegd in het geval van een verzoek om planschadevergoeding vanwege de dubbelbestemming "Tijdelijke waterberging"? De Afdeling legt in deze uitspraak dat artikel 7.16 een voorrangsregeling bevat die inhoudt dat indien een belanghebbende een schadevergoeding als bedoeld in artikel 7.14, eerste lid, Waterwet vraagt of kan vragen, afdeling 6.1 van de Wro niet van toepassing is. In de uitspraak komt verder het normaal maatschappelijk risico bij de aanwijzing als bergingsgebied aan de orde.
