Onlangs is een interessant artikel verschenen over de vraag of een rechtsmiddel openstaat als de rechter het verzoek om een voorlopig deskundigenbericht weliswaar toewijst, maar daarbij afwijkt van de verzochte vraagstelling.
Onlangs deed zich een opmerkelijke situatie voor in een zaak bij het hof Amsterdam.
De Hoge Raad is in een recent arrest van 15 oktober 2021 ingegaan op de toepasselijkheid van de dominant cause-leer als causaliteitsmaatstaf. In deze zaak stond de vraag centraal of opstalschade na een hevige storm (een zogeheten supercell) onder de dekking van de brandverzekering viel. De verzekeraar stelde zich op het standpunt dat de schade veroorzaakt is door hagel en dat deze schadeoorzaak niet onder de dekking van de verzekeringsovereenkomst valt.
In een zaak die werd voorgelegd aan de Hoge Raad stond de vraag centraal of sprake is van ‘een prestatie’ in de zin van artikel 6:89 BW indien een advocaat niets (meer) heeft gedaan en daarmee of in dergelijke gevallen een succesvol beroep op schending van de klachtplicht mogelijk is.
Wim Weterings, Jonathan Overes en Daan Baas publiceerden een artikel over massaschade (de ‘WAMCA’) in het USLAW Fall Magazine 2021.
Namens een zzp'er was cassatieberoep ingesteld tegen het arrest van het hof Arnhem-Leeuwarden van 10 december 2019 (ECLI:NL:GHARL:2019:10566) waarin het hof kortweg had geoordeeld dat de verzekeringsplicht bij verkeersongevallen van artikel 7:611 BW zoals die bestaat voor werknemers niet gold ten opzichte van zzp'ers. De Hoge Raad heeft dat cassatieberoep verworpen in het arrest van 17 september 2021. De Hoge Raad heeft de kwestie afgedaan op artikel 81 RO en dus geen nadere motivering gegeven.
Zorgverzekeraars controleren steeds vaker of de regiebehandelaar voldoende betrokken is geweest bij de behandeling. Het Hof Den Haag en de SKGZ stellen daar nu paal en perk aan. In beide gevallen betrof het zorgverzekeraar Zorg en Zekerheid.
Bij uitspraak van 12 juli 2021 heeft de rechtbank Rotterdam € 2.500,- aan immateriële schade toegekend wegens een tienjarige privacyschending. Niet eerder werd in rechtspraak onder de AVG een dusdanig hoog bedrag toegekend. In dit blog bespreek ik deze uitspraak van rechtbank Rotterdam.
Art. 2:248 lid 2 BW: Hoge Raad licht toe: De Hoge Raad wees in juli 2021 een arrest waaruit volgt dat de gedragingen van een oud-bestuurder van een failliete vennootschap, die op zichzelf gezien geen onbehoorlijk bestuur opleverden, kunnen worden gebruikt ter ontzenuwing van het bewijsvermoeden uit art. 2:248 lid 2 BW.
Advocaten werken vaak samen in de vorm van een maatschap. In de praktijk bestaat echter nog onduidelijkheid over de wijze waarop een maatschap en/of de individuele maten in rechte kunnen worden betrokken. In een recente uitspraak van 16 juni 2021 heeft rechtbank Limburg dit nog eens helder uiteengezet.
Als gevolg van de COVID-19 pandemie hebben veel luchtvaartmaatschappijen vluchten moeten annuleren. Op grond van de Verordening kunnen passagiers verzoeken om terugbetaling van de ticketprijs. Volgens artikel 8 lid 1 sub 1 onder a van de Verordening dient deze terugbetaling binnen zeven dagen plaats te vinden. Maar wat is een redelijke termijn onder deze omstandigheden?
Kan een benadeelde overeenkomstig artikel 7:954 lid 1 BW, de directie actie, rechtstreeks een beroep doen op de aansprakelijkheidsverzekeraar van de aansprakelijke partij? Deze vraag stond centraal in een recent (ongepubliceerd) arrest van het gerechtshof Amsterdam van 1 juni 2021. Het antwoord op de vraag dient in beginsel ontkennend te worden beantwoord.
