Bij uitspraak van 12 juli 2021 heeft de rechtbank Rotterdam € 2.500,- aan immateriële schade toegekend wegens een tienjarige privacyschending. Niet eerder werd in rechtspraak onder de AVG een dusdanig hoog bedrag toegekend. In dit blog bespreek ik deze uitspraak van rechtbank Rotterdam.
Op grond van de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst kan de patiënt aan de hulpverlener schriftelijk of elektronisch verzoeken om vernietiging van zijn medisch dossier (artikel 7:455 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek). De hulpverlener dient hier in principe gevolg aan te geven, tenzij een van de uitzonderingen van lid 2 van toepassing is. In een recente uitspraak heeft het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg geoordeeld dat de hulpverlener er óók toe is gehouden om aan een verzoek om selectieve vernietiging van een specifiek(e) woord, zinsnede, alinea of onderdeel te voldoen, behoudens toepassing van een van de hiervoor genoemde uitzonderingen. Deze uitspraak en de (praktische) gevolgen hiervan voor hulpverleners bespreek ik in dit blog.
Deze week verschijnt in boekvorm bij Uitgeverij Celsus de scriptie van Milou Janssen, ‘Persoonsgegevens en immateriële schade – Verhaal van niet-aantoonbare immateriële schade bij een inbreuk op de AVG’.
Het inzagerecht voor nabestaanden en andere personen in het medisch dossier van een overleden patiënt is wettelijk geregeld in de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst. In een vierdelige blogreeks bespreken wij uitgebreid de vier gronden op basis waarvan een persoon recht heeft op inzage van het medisch dossier van een overleden patiënt. Daarbij behandelen wij ook de in januari 2021 verschenen ‘Handreiking Inzage in medische dossiers door nabestaanden’ van de KNMG en PFN.
Het inzagerecht voor nabestaanden en andere personen in het medisch dossier van een overleden patiënt is wettelijk geregeld in de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst. In een vierdelige blogreeks bespreken wij uitgebreid de vier gronden op basis waarvan een persoon recht heeft op inzage van het medisch dossier van een overleden patiënt. Daarbij behandelen wij ook de in januari 2021 verschenen ‘Handreiking Inzage in medische dossiers door nabestaanden’ van de KNMG en PFN.
Ingevolge artikel 5:4 van de Wet verplichte ggz wijst de officier van justitie die ambtshalve of op aanvraag een verzoekschrift voor een zorgmachtiging voor een betrokkene voorbereidt een geneesheer-directeur aan. De geneesheer-directeur, werkzaam bij een zorgaanbieder, bereidt het zorginhoudelijke deel van de te verzoeken zorgmachtiging voor. In dat verband draagt de geneesheer-directeur ervoor zorg dat een medische verklaring wordt opgesteld door een psychiater. In zijn uitspraak van 2 oktober 2020 oordeelt de Hoge Raad dat die medische verklaring ook kan worden opgesteld door de geneesheer-directeur zelf indien deze tevens psychiater is en aan de voorwaarden van artikel 5:7 Wet verplichte ggz is voldaan.
De Wet verplichte ggz voorziet thans niet expliciet in de mogelijkheid voor de rechter om in een machtiging tot voortzetting van een crisismaatregel andere vormen van verplichte zorg op te nemen dan die op grond van de (voorafgaande) crisismaatregel zijn toegestaan. Dit kan onwenselijk zijn op het moment dat gedurende de crisismaatregel of machtiging zelf blijkt dat andere vormen van verplichte zorg noodzakelijk zijn. Recentelijk is een wetsvoorstel ingediend tot aanpassing van de Wet verplichte ggz op dit punt, op grond waarvan ook andere vormen van verplichte zorg kunnen worden opgenomen in de machtiging tot voortzetting. In zijn arrest van 5 juni 2020 oordeelt de Hoge Raad reeds in lijn met deze voorgestelde wetswijziging.
In het kielzog van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) is ook de Uitvoeringswet Algemene verordening gegevensbescherming (UAVG) in 2018 in rap tempo ingevoerd. In de daaropvolgende periode heeft de wetgever de UAVG en enkele andere wetten geëvalueerd. Van 20 mei tot en met 14 juli 2020 heeft de wetgever het uit die evaluatie voortvloeiende conceptwetsvoorstel ‘Verzamelwet gegevensbescherming’ ter internetconsultatie voorgelegd, met daarin wijzigingen om knelpunten in het gegevensbeschermingsrecht het hoofd te bieden. In deze tweedelige blogreeks bespreken wij de voor u als zorgaanbieder relevante voorgenomen wijzigingen van de UAVG.
In het kielzog van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) is ook de Uitvoeringswet Algemene verordening gegevensbescherming (UAVG) in 2018 in rap tempo ingevoerd. In de daaropvolgende periode heeft de wetgever de UAVG en enkele andere wetten geëvalueerd. Van 20 mei tot en met 14 juli 2020 heeft de wetgever het uit die evaluatie voortvloeiende conceptwetsvoorstel ‘Verzamelwet gegevensbescherming’ ter internetconsultatie voorgelegd, met daarin wijzigingen om knelpunten in het gegevensbeschermingsrecht het hoofd te bieden. In deze tweedelige blogreeks bespreken wij de voor u als zorgaanbieder relevante voorgenomen wijzigingen van de UAVG.
In dit blogartikel en onze podcast gaan wij nader in op de dossierplicht van de hulpverlener, het doel van de dossierplicht, welke gegevens tot het medisch dossier behoren en wat het inzagerecht van de patiënt inhoudt.
In deze beschouwing bij de uitspraak van rechtbank Amsterdam van 24 februari 2020 (ECLI:NL:RBAMS:2020:1231) bespreekt Milou Janssen de gevolgen en problematiek van samenloop tussen de Wet verplichte ggz en de Wet zorg en dwang.
Met ingang van 1 mei 2020 vallen personen met het syndroom van Korsakov, de ziekte van Huntington en niet-aangeboren hersenletsel in bepaalde gevallen onder de Wet zorg en dwang. In dit blog bespreken wij het Besluit van 20 april 2020 van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, waarin is uitgewerkt wanneer dit het geval is.
