In deze vijfdelige blogreeks gaan wij in op (de juridische aandachtspunten bij) een zogeheten shop-in-shop-ziekenhuis. In dit vierde blog bespreken we de centrale aansprakelijkheid van het ziekenhuis. Een in de praktijk vaak ondergeschoven kindje, terwijl de gevolgen voor met name het ziekenhuis enorm kunnen zijn.
In januari 2024 heeft de rechtbank Midden-Nederland zich uitgelaten over de vraag of minister Kuipers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport het besluit mocht nemen om het Erasmus MC en het UMC Groningen aan te wijzen als de enige twee kinderhartcentra in Nederland. Het betreffende besluit kwam na jaren van discussie tot stand en betekende voor de andere bestaande kinderhartcentra (het UMC Utrecht, het Leids UMC en het VUmc) dat zij deze expertise binnen 2.5 jaar volledig af zouden moeten bouwen. De rechtbank oordeelde kort en goed dat de minister weliswaar bevoegd was om het besluit te nemen om kinderhartzorg te concentreren, maar dat het besluit onvoldoende zorgvuldig en feitelijk gemotiveerd was (zie rechtbank Midden-Nederland 11 januari 2024, ECLI:NL:RBMNE:2024:51). Dat betekent dat er vooralsnog vijf kinderhartcentra actief mogen blijven en dat de bal wederom bij de minister van VWS ligt. In de toekomst zal steeds vaker sprake zijn van specialistische vormen van zorg. De noodzaak om deze zorgvormen op bepaalde locaties te concentreren zal mogelijk toenemen. Alleen door voldoende ervaring op te doen met deze zorgvormen kan de kwaliteit van zorg immers worden gewaarborgd. Gelet op het feit dat marktwerking het uitgangspunt is in het Nederlandse zorgstelsel is de bevoegdheid die de minister van VWS op grond van de Wet op bijzondere medische verrichtingen (‘Wbmv’) heeft om in te grijpen een bijzonder instrument. In dit blog gaan wij nader in op het vergunningstelsel dat voortvloeit uit de Wbmv.
In deze vijfdelige blogreeks gaan wij in op (de juridische aandachtspunten bij) een zogeheten shop-in-shop-ziekenhuis. In dit derde blog bespreken we (de relevantie van) de dossierplicht, het beroepsgeheim en de (on)mogelijkheden van gegevensuitwisseling tussen het ziekenhuis en de shop-in-shop.
Soms bestaat er onduidelijkheid bij een hulpverlener over het moment waarop een geneeskundige behandelingsovereenkomst tot stand komt. In de praktijk ontstaat deze overeenkomst vrij gemakkelijk en soms ook eerder dan de hulpverlener vermoedt. Het is belangrijk dat een hulpverlener zich hiervan bewust is. Op het moment dat er sprake is van een behandelingsovereenkomst, dient hij zich namelijk te houden aan de verplichtingen uit de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst.
In deze vijfdelige blogreeks gaan wij in op (de juridische aandachtspunten bij) een zogeheten shop-in-shop-ziekenhuis. In dit tweede blog bespreken we wie de behandelingsovereenkomst sluit met de patiënt (de shop-in-shop of het ziekenhuis) én waarom dit zo van belang is om vast te stellen.
In deze vijfdelige blogreeks gaan wij in op (de juridische aandachtspunten bij) een zogeheten shop-in-shop-ziekenhuis. In dit eerste blog bespreken we wat het shop-in-shop-ziekenhuis is en waarom het zo waardevol kan zijn.
Op 16 februari 2024 heeft de Hoge Raad een belangrijke uitspraak gedaan voor het verzekeringsrecht. De Hoge Raad stapt hierin af van eerdere jurisprudentie over de toepassing van de redelijkheid en billijkheid bij verzekeringsovereenkomsten. Op basis van het Valschermzweeftoestel-arrest van de Hoge Raad uit 2006 gold jarenlang dat bij een polisbepaling die kwalificeert als een "primaire dekkingsomschrijving" de ruimte voor een beroep op de redelijkheid en billijkheid beperkt was. Voor een beroep op de redelijkheid en billijkheid kon namelijk geen grond zijn het ontbreken van verband tussen de gelding van de polisbepaling en de ingetreden schade. Dit was daarentegen wel het geval bij een andere type polisbepaling, de "preventieve garantie". De Hoge Raad heeft nu dit categorisch onderscheid afgeschaft. In plaats daarvan hangt de vraag of het ontbreken van verband tussen de gelding van de polisbepaling en de schade maakt dat het beroep op de polisbepaling afstuit op de redelijkheid en billijkheid, voortaan af van een open en inhoudelijke afweging op basis van diverse gezichtspunten die op voorhand geldt voor welke polisbepaling dan ook.
Deze bijdrage bevat een overzicht van de jurisprudentie op het gebied van de gezondheidszorg (o.a. Wet verplichte ggz (Wvggz), Wet zorg en dwang (Wzd), zorginkoop, sociaal domein, bekostiging, vastgoed, IT en privacy) die in de maand januari 2024 is gepubliceerd.
Op 12 januari 2024 heeft de Hoge Raad een interessant arrest (ECLI:NL:HR:2024:17) gewezen over de vraag in hoeverre zaakschade van derden door bouwwerkzaamheden een onrechtmatige daad van de aannemer kan opleveren indien de aannemer bij de bouw alle maatregelen heeft genomen die redelijkerwijs van hem konden worden gevergd.
Terwijl een autobus met een snelheid van ongeveer 70 km/uur rijdt, trekt een passagier vanaf de achterbank plotseling aan de handrem. Als gevolg daarvan blokkeerden de achterwielen en is de auto in een ongecontroleerde dwarsslip terechtgekomen en vervolgens tegen een betonnen pilaar naast de rijbaan gebotst. De persoon die op de bestuurdersstoel (hierna: ‘benadeelde/bestuurder’) zat ondervindt blijvende beperkingen als gevolg van hersenletsel en beoogt zijn schade te laten vergoeden door de WAM-verzekeraar van de autobus (‘NN’). Bij zowel de passagier als bij de benadeelde/bestuurder zijn verdovende middelen (alcohol/cocaïne) in het bloed aangetroffen.
De Hoge Raad heeft op 12 januari 2024 twee belangwekkende arresten gewezen over het aanvangsmoment van de korte verjaringstermijn van artikel 3:310 lid 1 BW. Deze termijn begint te lopen op het moment dat de benadeelde zowel met i. de schade – nadeel geleden als gevolg van tekortschietend of foutief handelen – als ii. de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden. In de arresten bestendigt de Hoge Raad de lijn uit het Belastingadvies Maltaroute-arrest, waarin het begrip ‘bekendheid’ subjectief wordt uitgelegd: gebrek aan kennis en inzicht bij de benadeelde om de deugdelijkheid van de geleverde prestatie te beoordelen, kan aan de aanvang van de verjaringstermijn in de weg staan.
In september 2022 maakte het UWV kenbaar dat de krapte op de arbeidsmarkt een recordhoogte had bereikt en dat in alle sectoren een tekort was aan personeel, zo ook in de zorg. De Sociaal Economische Raad (SER) voorspelde dat er de komende 20 jaar maar liefst 700.000 extra zorgprofessionals nodig zijn. Het onafhankelijke adviescollege, de Adviesraad Migratie, stuurde in september een rapport naar het kabinet waarin het aannemen van arbeidsmigranten van buiten de Europese Unie (EU) als oplossing wordt genoemd voor de personeelstekorten in de zorg. In een blogreeks van zes blogs gaan wij in op mogelijkheden in dat kader en de verplichtingen die erbij komen kijken. Een van de verplichtingen om met een diploma behaald in een EU-lidstaat aan de slag te kunnen gaan bij een zorgaanbieder in Nederland, is een zogenoemde ‘Erkenning van beroepskwalificaties’. In dit zesde deel van onze blog-reeks gaan wij in op de stappen die een zorgverlener moet doorlopen ter verkrijging van deze verklaring.
