Volgens de Stichting Handhaving Vrije Artsenkeuze is sprake van een EU-inbreukprocedure vanwege de vergoeding van zorgverlening door buitenlandse (EU-)zorgaanbieders. Deze inbreukprocedure kan ook implicaties hebben voor Nederlandse zorgaanbieders.
Ook voor dat de inwerkingtreding van de MDR werd uitgesteld, bevatte de MDR al bepaalde overgangsbepalingen. Daar bleken vergissingen in te staan dus het artikel was al aangepast. Met het uitstellen van de MDR zijn de overgangsbepalingen verder aangepast. Tijd voor een overzicht.
In een brief van 13 oktober 2020 liet Minister De Jonge weten geen aanleiding meer te zien tot aanpassing van artikel 13 van de Zorgverzekeringswet (Zvw) dat de vrije artsenkeuze van patiënten waarborgt. De Minister houdt de mogelijkheid open de wet in de toekomst alsnog aan te passen.
Het Hof Arnhem-Leeuwarden heeft uitspraak gedaan in de zaak tussen de Stichting Handhaving Vrije Artsenkeuze en de vier grootste zorgverzekeraars van Nederland. Net als de Rechtbank Gelderland oordeelt het Hof dat het huidige vergoedingsbeleid (waarbij gebruik wordt gemaakt van een 'vlaktaks') niet in overeenstemming is met de wet. Het hoger beroep van de zorgverzekeraars slaagt dus niet. Een belangrijke uitspraak voor zorgaanbieders die (deels) ongecontracteerd zijn.
Het CBb heeft op 28 juli jl. geoordeeld dat zorgverzekeraars bij de uitvoering van een restitutieverzekering nota’s als uitgangspunt volledig moeten vergoeden. De hoogste bestuursrechter kwam tot dit oordeel nadat de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) een aanwijzing had opgelegd aan zorgverzekeraars Zilveren Kruis en FBTO (beide onderdeel van het Achmea-concern). Aanleiding hiervoor was een handhavingsverzoek van Stichting Zorghuis.
De MDR maakt onderscheid tussen verschillende marktdeelnemers: de fabrikant, gemachtigde, importeur en distributeur. Op de fabrikant rusten veruit de meeste en meest verstrekkende verplichtingen. Als een fabrikant buiten de EU is gevestigd, neemt zijn gemachtigde (een gedeelte van) die verplichtingen over. Op de importeur en distributeur rusten meer controlerende verplichtingen aangevuld met een aantal zorgplichten. In dit artikel geven wij een overzicht van de verschillende verplichtingen van de verschillende marktdeelnemers.
Van mondkapje tot pacemaker en van zwangerschapstest tot HIV-test: al deze producten hebben één ding gemeen. Ze vallen onder de definitie van een medisch hulpmiddel in de zin van de Wet medische hulpmiddelen. Na onder meer het PIP-borstimplantatenschandaal en incidenten met metaal-op-metaal (MoM)-heupimplantaten besloot de Europese Commissie in 2011 om bestaande EU-richtlijnen ingrijpend te herzien om de kwaliteit van het Europese beleid en de regulering op gebied van medische hulpmiddelen te verbeteren. Daartoe zijn twee Europese Verordeningen opgesteld; de verordening medische hulpmiddelen (‘MDR’) en de verordening in-vitrodiagnostica (‘IVDR’) (1).
Ontwikkelingen in het zorglandschap noodzaken zorgaanbieders om meer en efficiënter samen te werken. Bij het vormgeven en inrichten van een samenwerkingsverband worden de samenwerkingspartners voor tal van uitdagingen en vraagstukken gesteld. Wat is de beste juridische organisatievorm voor het samenwerkingsverband? Welke civielrechtelijke en fiscale aspecten zijn daarbij van belang? Hoe wordt de interne governance ingericht? Welke mededingingsregels gelden er?
Het kabinet wil de vergoedingen voor ongecontracteerde zorgaanbieders kunnen verlagen en heeft daarvoor een 'Wetsvoorstel bevorderen contracteren' in voorbereiding. Dat wetsvoorstel moet nog naar de Tweede Kamer. Het staat inmiddels op een lijst spoedeisende wetsvoorstellen die het kabinet vanwege de coronacrisis heeft opgesteld. Het gevaar dreigt dat dit wetsvoorstel het slachtoffer wordt van het adagium 'haastige spoed is zelden goed'. Het is hopen op een kritisch parlement.
Net als veel andere personen en bedrijven worden ook zorgaanbieders in toenemende mate geconfronteerd met wederpartijen die als gevolg van de uitbraak van het covid-19 virus (het ‘coronavirus’) hun contractuele verplichtingen niet (kunnen) nakomen. Het voorbeeld van leveranciers die geen mondkapjes of andere medische hulpmiddelen meer kunnen leveren is inmiddels welbekend, maar er zijn genoeg andere situaties denkbaar. Als zorgaanbieder is het tijdens deze coronacrisis dan ook van belang om te weten welke opties er zijn.
Net als veel andere personen en bedrijven worden ook zorgaanbieders in toenemende mate geconfronteerd met wederpartijen die als gevolg van de uitbraak van het covid-19 virus (het ‘coronavirus’) hun contractuele verplichtingen niet (kunnen) nakomen. Het voorbeeld van leveranciers die geen mondkapjes of andere medische hulpmiddelen meer kunnen leveren is inmiddels welbekend, maar er zijn genoeg andere situaties denkbaar. Als zorgaanbieder is het tijdens deze coronacrisis dan ook van belang om te weten welke opties er zijn. Wanneer mag u als zorgaanbieder weigeren te betalen? Bestaat er een recht op schadevergoeding wanneer er niet wordt geleverd? Wanneer kan een overeenkomst worden ontbonden? In twee blogs gaan wij nader op deze vragen in.
Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de maatschappelijke ondersteuning en de jeugdhulp. Nodige voorzieningen worden door gemeenten in de regel ingekocht bij zorgaanbieders. Die inkoop geschiedt via een open house-procedure of een aanbestedingsprocedure. Steeds vaker lijken gemeenten dan te verbieden dat zorgaanbieders gebruik maken van een koppelbeding in huur- en zorgovereenkomsten. Wat is een koppelbedingverbod en waarom zouden gemeenten ervan moeten afzien?
