Procespartijen in het bestuursrecht kunnen slechts opkomen tegen normschendingen die hun eigen belang raken. Dat is de kern van het relativiteitsvereiste uit artikel 8:69a Awb. Dat betekent dat een partij bijvoorbeeld niet met succes kan opkomen tegen de komst van een bedrijf met het betoog dat het bedrijf voorgeschreven afstanden tot woningen van derden niet in acht neemt. Dat kunnen namelijk alleen die derden.
Er is de laatste jaren veel rechtspraak verschenen over de mogelijkheden en wijze van compensatie in natura. In dit artikel bespreek ik de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van 17 oktober 2018, over planschade in het Utrechtse stadsdeel Leidsche Rijn. Deze uitspraak is interessant omdat de Afdeling een nieuwe benadering introduceert: die van de kans dat de schade in de toekomst wordt weggenomen.
De coördinatieregeling als bedoeld in artikel 3.30 van de Wro maakt het mogelijk dat een bestemmingsplan en daarop gebaseerde omgevingsvergunning voor de activiteit ‘bouwen’ tegelijkertijd worden voorbereid en bekendgemaakt. Daarmee kan een ruimtelijke ontwikkeling aanzienlijk worden versneld. In een uitspraak van de Afdeling van 29 augustus 2018 wordt nog eens bevestigd dat dit argument – snelheid – een legitiem argument is om de coördinatieregeling toe te passen.
Met het bestaan van de wijzigingsbevoegdheid in een bestemmingsplan mag de aanvaardbaarheid van de nieuwe bestemming binnen het gebied waarop de wijzigingsbevoegdheid betrekking heeft in beginsel als een gegeven worden beschouwd indien is voldaan aan de bij het bestemmingsplan gestelde wijzigingsvoorwaarden. Dit neemt niet weg dat het college bij de vaststelling van een wijzigingsplan dient na te gaan of wijziging van de oorspronkelijke bestemming uit het oogpunt van een goede ruimtelijke ordening, gelet op de betrokken belangen, gerechtvaardigd is.
Op 15 augustus 2018 heeft de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State nog eens herhaald in welke gevallen degene die verzoekt om een omgevingsvergunning voor het bouwen van een bouwwerk als belanghebbende bij de beslissing op dat verzoek kan worden aangemerkt.
Dat een goede lezing van het bestemmingsplan geen ‘klein bier’ is, heeft een ambachtelijke bierbrouwer in spe ondervonden in een omgevingsvergunningprocedure tegen de gemeente Heemskerk.
Ondanks de beleidsvrijheid die de gemeenteraad heeft bij het vaststellen van een bestemmingsplan moet hij toch goed opletten. De mogelijkheden om flexibiliteit te bieden door het opnemen van een binnenplanse ontheffingsbevoegdheid zijn niet onbegrensd.
De bestemmingsregeling voor recreatiewoningen houdt de gemoederen binnen de gemeente Epe flink bezig. Eind mei 2018 vernietigde de Afdeling een bestemmingsplan, waarin een verbod op permanente bewoning van een recreatiewoning was opgenomen en begin juni 2018 ging het weer mis: de Afdeling vernietigde een bestemmingsplan waarin de bedrijfsmatige exploitatie van recreatiewoningen werd geëist en het gebruik van de recreatiewoningen als tweede woning werd verboden. In dit kennisartikel bespreek ik deze laatste uitspraak.
Geschillen over bestemmingsregelingen voor gebruik dat legaal is, maar door de gemeente ongewenst wordt beschouwd en daarom is wegbestemd zijn interessant, omdat de Afdeling stevige eisen stelt aan het wegbestemmen. Dat ondervond de gemeenteraad van Epe in een zaak over een permanent bewoonde recreatiewoning.
Artikel 6:19 Awb regelt dat een nieuwe beslissing op bezwaar ter vervanging of wijziging van een eerdere beslissing op bezwaar die onderwerp van geschil is in hoger beroep ook betrekking heeft op dat nieuwe besluit. Welke gevolgen die regeling – die ambtshalve moet worden getoetst – heeft voor procespartijen wordt geïllustreerd in een recente uitspraak van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: de Afdeling).
Op 21 maart 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:963) heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State een interessante en (mogelijk) belangwekkende uitspraak gedaan over de toepassing van de kruimelgevallenregeling uit het Besluit omgevingsrecht (Bor).Uit eerdere uitspraken van de Afdeling volgt dat het mogelijk is om tegelijkertijd een omgevingsvergunning te verlenen voor de wijziging van het gebruik van een (bestaand) gebouw (artikel 4, onderdeel 9 van bijlage II bij het Bor) en de bouw van e...
Op 7 maart 2018 deed de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State uitspraak in een geschil over de weigering om een omgevingsvergunning voor de bouw van een windturbine in te trekken (ECLI:NL:RVS:2018:742).Wat was er aan de hand?Zowel in 1995 als in 2005 is een vergunning voor de bouw van een windturbine verleend. Beide vergunningen zagen op de bouw van een windturbine op dezelfde locatie. Blijkbaar is er één windturbine opgericht, maar wel op een andere dan de vergunde locatie. Appe...
