Dirkzwager biedt gemeenten en andere overheden hoogwaardige juridische advisering en begeleiding over kwesties aangaande de Wegenwet en Wegenverkeerswet. In dit artikel leest u welke ondersteuning wij uw organisatie kunnen bieden.
In een recente uitspraak heeft de Afdeling zich uitgelaten over de vraag of een aanvraag voor uitbreiding van het aantal geiten in strijd was met een verbod in de Omgevingsverordening Gelderland. De Afdeling heeft hierbij uitleg gegeven over hoe dit verbod in elkaar zit en wanneer de uitzondering hierop van toepassing is. Ook is zij ingegaan op de verhouding met de melding uit artikel 1.10 Activiteitenbesluit.
In een interessant tussenarrest van 10 januari 2023 geeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden uitleg over de betekenis van de gemeentelijke wegenlegger bij het bepalen van de onderhoudsplichten voor openbare wegen (op private grond).
De Wet Bibob (voluit: de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur) heeft als doel te voorkomen dat de overheid ongewild criminele activiteiten faciliteert bij het verlenen van beschikkingen, overheidsopdrachten en het aangaan van vastgoedtransacties. Daarom maakt de Wet Bibob het onder meer mogelijk dat bestuursorganen vergunningen weigeren of intrekken als sprake is van een ‘ernstig gevaar’ dat die vergunningen worden misbruikt (artikel 3 Wet Bibob).
In een uitspraak van 5 juli 2021 bespreekt de rechtbank Limburg het toetsingskader op grond waarvan een omgevingsvergunning milieu kan worden ingetrokken, en welke rol de geurnormen uit de Wet geurhinder en veehouderij (Wgv) hierbij vervullen.
De Afdeling oordeelt in deze uitspraak over nadeelcompensatie en over schade vanwege onrechtmatige besluiten. In beide gevallen: geen nadeel, geen causaal verband, dus geen vergoeding…
De staatsraden A-G Wattel en Widdershoven hebben op 7 juli 2021 een conclusie genomen over de rechterlijke toetsing bij niet-bestraffende bestuurlijke maatregelen en de rol die het evenredigheidbeginsel daarbij moet spelen. De toeslagenaffaire heeft geleerd dat de rechtsbescherming bij deze besluiten tekort kan schieten en dat rechterlijke toetsing niet altijd leidt tot correctie van onevenredige besluiten. Ook de wetgever is naarstig op zoek naar oplossingen om dergelijke onevenredige uitkomsten in de toekomst te voorkomen.
Vorige week dinsdag 2 februari jl. werd Omgevingswet in de Tweede Kamer controversieel verklaard. Het voorstel om het Ontwerpbesluit tot vaststelling van de datum van inwerkingtreding van de Omgevingswet controversieel te verklaren was aangenomen. Het leek te gaan om een “foutje”, omdat het uitgerekend D66 was die (als partij van (demissionair) minister Ollongren voorstander was van een inwerkingtreding op 1 januari 2022) toch vóór het controversieel verklaren had gestemd.
Op 20 januari 2021 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘de Afdeling’) uitspraak gedaan in een handhavingszaak tussen het college van b&w van Utrecht (‘het college’) en een pandeigenaar (ECLI:NL:RVS:2021:101).
Op 23 maart 2020 heeft het kabinet aanvullende maatregelen gepresenteerd om de huidige coronacrisis het hoofd te bieden en verdere verspreiding van het virus tegen te gaan. Burgemeesters krijgen een centrale rol.
Wat voor de één afval is, is voor de ander geen afval. Juist voor de houder is het belangrijk om te weten of een product als afvalstof wordt aangemerkt. Er geldt immers andere wet- en regelgeving voor afvalstoffen. Ook in de tijd dat er meer wordt ingezet op een circulaire economie is het (te) snel aanmerken van een product als afval niet altijd wenselijk. Of een product kwalificeert als afvalstof is niet altijd eenvoudig te beoordelen. Uit jurisprudentie van het Europese Hof van Justitie en de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State volgt dat alle omstandigheden van het geval bij de beoordeling moeten worden betrokken. Meer in het bijzonder moet gekeken worden naar het gedrag van de houder en de betekenis van “zich ontdoen van”.
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft vandaag bepaald dat het PAS niet als basis mag worden gebruikt voor toestemming voor activiteiten. Op basis van het PAS wordt vooruitlopend op toekomstige positieve gevolgen van maatregelen voor beschermde natuurgebieden, alvast toestemming gegeven voor activiteiten die mogelijk schadelijk zijn voor die gebieden. Een dergelijke toestemming op voorhand is niet (meer) toegestaan zo blijkt uit twee uitspraken van de Afdeling van 29 mei 2019.
