De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) heeft op 27 oktober 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:2388) een belangrijke uitspraak gedaan over het opnemen van open normen in een bestemmingsplan met verbrede reikwijdte. Deze uitspraak biedt een (eerste) kader voor de vaststelling van omgevingsplannen als (zoals het er nu naar uitziet) per 1 juli 2022 de Omgevingswet in werking treedt.
Het beleid van de Staat dat privaatrechtelijke toestemming nodig is voor het gebruik van zijn verzorgingsplaatsen naast snelwegen, kwalificeert als een vergunningenstelsel in de zin van de Dienstenrichtlijn. Daarbij kan het weigeren van toestemming na vergunningverlening misbruik van bevoegdheid opleveren. Deze twee conclusies – met mogelijk verregaande gevolgen - volgen uit een recent vonnis van de rechtbank Den Haag.
Een weg die eenmaal openbaar is geworden, kan niet zomaar aan de openbaarheid worden onttrokken. Daarvoor is een besluit van de gemeenteraad nodig. De raad komt daarbij veel beleidsruimte toe, zo blijkt maar weer eens uit een uitspraak van de rechtbank Den Haag van eerder dit jaar.
Op 20 januari 2021 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘de Afdeling’) uitspraak gedaan in een handhavingszaak tussen het college van b&w van Utrecht (‘het college’) en een pandeigenaar (ECLI:NL:RVS:2021:101).
De Afdeling bestuursrechtspraak van Raad van State past over het algemeen een strakke lijn toe als het gaat om de beginselplicht tot handhaving. Een uitzondering hierop, omdat dit onevenredig zou zijn, komt in de praktijk niet vaak voor. Daarom is het zeer de moeite waard om stil te staan bij een uitspraak van de Afdeling van 25 juli 2018 (ECLI:LNL:RVS:2018:2525) waarin die evenredigheid wél wordt aangenomen op basis van specifieke omstandigheden met betrekking tot onder andere de ontruimingstitel, de ingrijpendheid van het besluit, de mate van concreetheid van de plannen en het belang van eenduidig beleid. De uitspraak bevat voor de handhavingspraktijk nog een andere belangrijke les. Onder omstandigheden kan een gemeente namelijk verplicht zijn om in het weigeringsbesluit kenbaar te maken wanneer wél tot handhaving zal worden overgegaan.
Zonneparken schieten met het oog op de energietransitie als paddenstoelen uit de grond. Dit soort projecten kunnen op verschillende manieren planologisch worden ingepast. In Leeuwarden wordt met een parapluplan voor het gehele gemeentelijke grondgebied in één keer beoogd om belemmeringen weg te nemen voor het realiseren van zonne-energie- en zonnewarmteprojecten. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) laat het plan in een uitspraak van 11 juli 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:2338), met uitzondering van een deelgebied, in stand.
Sinds 9 september 2015 is met de inwerkingtreding van het Besluit tot aanvulling van het Besluit uitvoering Crisis- en herstelwet en van de bijlagen I en II bij de Crisis- en herstelwet (tiende tranche) en tot wijziging (zie Stb. 2015, 323) van het Besluit omgevingsrecht (Bor) de reikwijdte van de kruimelgevallenregeling van artikel 4 onderdeel 9 Bijlage II Bor aanzienlijk verruimd. Het college van burgemeester en wethouders van Roermond heeft handig gebruikt gemaakt van die regeling om een omgevingsvergunning te verlenen voor het verbouwen en gebruiken van een gebouw ten behoeve van het oprichten van een Decathlon. De vergunning voorziet ten behoeve van de verkoop van sportartikelen in de vestiging van de Decathlon winkel in een deel van een bestaand gebouw in het Outdoor Center te Roermond en op de verbouwing van een gedeelte van het gebouw.
Het doet zich in de praktijk regelmatig voor: een bestemmingsplan wordt geactualiseerd en een of meer eigenaren binnen het plangebied willen dat hun wensen in die planherziening worden meegenomen. Vaak passen die wensen niet binnen het bestaande bestemmingsplan. De raad is meestal dan ook niet genegen om de verzochte “ontwikkeling” in het plan op te nemen, omdat het nu eenmaal gaat om met het bestemmingsplan strijdige activiteiten. Let op: die motivering is voor de Raad van State niet voldoen...
In een eerdere bijdrage van mijn kantoorgenoot Bart de Haan is al een keer gesignaleerd dat er dubbelbestemmingen bestaan die beperkingen bevatten die van dien aard zijn dat het gedeelte van het perceel waarop de dubbelbestemming rust niet kan worden aangemerkt als “erf”. Het gevolg hiervan is dat dit gebied niet als “achtererfgebied” kan worden aangemerkt, waardoor vergunningvrij bouwen op grond van Bijlage II Besluit omgevingsrecht (Bor) op die locatie is uitgesloten. In een uitspraak van 2...
In de praktijk worden nogal eens beroepsprocedures aanhangig gemaakt die sneuvelen wegens het ontbreken van voldoende procesbelang. In een eerdere bijdrage oordeelde de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State dat er geen sprake is van voldoende procesbelang bij het opkomen tegen een kruimel-omgevingsvergunning te verlenen voor “het uitbreiden van het verkoopassortiment”, omdat die vergunning in feite een beperking inhoudt van wat er mag worden verkocht.In een nog recentere bijdrage...
In de supermarktbranche wordt altijd creatief gezocht naar mogelijkheden om een nieuwe vestiging te realiseren. Soms worden er vergunningen aangevraagd op locaties waar op basis van een oud bestemmingsplan een brede algemene bestemming geldt. In andere gevallen wordt geprobeerd om gebruik te maken van een recenter bestemmingsplan waar een gemeente abusievelijk ruimere mogelijkheden heeft geboden dan bedoeld. In een uitspraak van 7 februari 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:417) heeft de raad van de geme...
De VNG-brochure “Bedrijven en milieuzonering” blijft voor de Raad van State een belangrijke leidraad bij de beoordeling van bestemmingsplannen. Wat is een gemengd gebied volgens de brochure? De gebiedskwalificaties zijn nogal feitelijk. De gevolgen kunnen ingrijpend zijn.De raad van de gemeente Heusden stelde een bestemmingsplan “Heusden buitengebied, derde herziening” vast. Meerdere partijen stelden beroep in. Dat is wel gebruikelijk bij bestemmingsplannen buitengebied. Ook het waterschap Aa...
