Veel gemeenten hebben in hun beleid de uitgangspunten en criteria beschreven die zij hanteren voor de locatiekeuze voor grondgebonden zonneparken. Aan de hand daarvan kan beoordeeld worden of een zonnepark op die locatie ruimtelijk aanvaardbaar is. Een variant daarop is dat zonneparken in het gemeentelijk beleid uitdrukkelijk worden toegestaan of juist worden uitgesloten op bepaalde locaties. Zo ook in de gemeente Schagen.
In een recent arrest heeft het Hof van Justitie geoordeeld over de geldigheid van de regels voor inzameling van elektronisch afval. Naast de bevestiging dat die inzamelplicht ook geldt voor zonnepanelen, verklaart het Hof de WEEE-richtlijn ongeldig voor producten die tussen 2005-2012 in de handel zijn gebracht. Voor die producten rust de inzamelplicht niet per definitie op de producent, maar kan dit ook een verplichting voor de gebruiker zijn.
Een tendens van de afgelopen jaren is dat steeds meer gemeenten beleid hebben vastgesteld voor de beoordeling van initiatieven om zonneparken te realiseren. Dat beleid kan grote consequenties hebben voor op dat moment al lopende aanvragen. Ook heeft dit beleid in de praktijk vaak tot gevolg dat meerdere initiatieven met elkaar moeten concurreren. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft op 16 februari 2022 twee uitspraken gedaan over het fair play beginsel en de procedure voor vergunningverlening van zonneparken in de gemeente Drimmelen. De Afdeling is van oordeel dat niet alle aanvragen objectief en op een gelijke wijze zijn beoordeeld.
De ACM heeft Liander in 2019 beboet wegens niet tijdig aansluiten van een snellaadstation van Fastned. Op 2 december 2021 heeft de ACM dit boetebesluit ingetrokken. Op basis van recente jurisprudentie van het Hof van Justitie concludeert de ACM nu dat de wetgever niet bevoegd was om een concrete aansluittermijn van 18 weken bij wet voor te schrijven. Volgens de ACM is de 18-wekentermijn uit de E-wet aldus onverbindend en kan het boetebesluit niet overeind blijven.
Al jarenlang speelt een discussie tussen RWE en de minister van Economische Zaken en Klimaat over de Clauscentrale. RWE wil de gasgestookte elektriciteitscentrale te Maasbracht met een ondergrondse hoogspanningskabel verbinden aan het Belgische netwerk. Maar het koninklijk besluit van 20 januari 2021 waarin de erkenning van het openbaar belang van de kabel wordt ingetrokken gooit roet in het eten.
In een uitspraak van 27 januari 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:174) heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) overwogen dat het niet nodig was om voorafgaand aan de ambtshalve wijziging van een revisievergunning op grond van de Kernenergiewet een milieueffectrapportage uit te voeren. De wijziging ziet namelijk alleen op het toevoegen van een aantal nieuwe veiligheidsvoorschriften.
Dat een gemeente in beginsel bereid is om medewerking te verlenen aan de vaststelling van een bestemmingsplan, betekent niet zonder meer dat de gemeenteraad dit plan uiteindelijk dan ook moet vaststellen. De raad heeft namelijk beleidsruimte bij het besluit omtrent de vaststelling van een bestemmingsplan en moet de betrokken belangen afwegen.
Deze week werd een kort geding uitspraak gepubliceerd van de rechtbank Amsterdam van 13 juli 2018 over de gasruzie tussen Gazprom en Naftogaz. Het is jammer dat de publicatie zo lang op zich heeft laten wachten, waardoor het onderwerp iets aan actualiteit heeft ingeboet. Omdat ik het toch wel bijzonder vind dat de Amsterdamse rechtbank een gastrolletje heeft mogen spelen in deze miljardenstrijd tussen giganten, en de nerd in mij jullie graag meeneemt in het Nederlandse beslag- en procesrecht, maak ik graag van de gelegenheid gebruik om wat over deze uitspraak te schrijven.
