Het gaat weer goed met de Nederlandse economie. Er is een drastisch tekort aan personeel, de huizenprijzen rijzen de pan uit, banken zitten niet meer op de knip en het aantal uitgesproken faillissementen is in deze eeuw nog nooit zo laag geweest. Kortom: de kredietcrisis van tien jaar geleden lijkt te zijn vergeten.
Eerder dit jaar bleek dat een van de grootste bioscoopketens voor ruim 19 miljoen euro is opgelicht. Fraudeurs speelden in op Nederlandse top en deden zich via vervalste mailadressen voor als bestuurder van het Franse hoofdkantoor en vroegen om grote bedragen over te maken. Het klinkt in eerste instantie knullig en lijkt in strekking op de ongewenste e-mails van niet-bestaande exotische royalty die begin deze eeuw vaak de ronde deden. Toch komt zulke oplichterij vaker voor dan u denkt. Mogelijk kan er zelfs een beroep gemaakt worden op een juridische zorgplicht voor de bank als het op deze vormen van oplichting aankomt.
Een ‘verhulde’ aanvraag leidt niet zo gemakkelijk meer tot een vergunning van rechtswege. Dat kunnen we inmiddels wel afleiden uit de reeks uitspraken van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling).
Er is de laatste jaren veel rechtspraak verschenen over de mogelijkheden en wijze van compensatie in natura. In dit artikel bespreek ik de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van 17 oktober 2018, over planschade in het Utrechtse stadsdeel Leidsche Rijn. Deze uitspraak is interessant omdat de Afdeling een nieuwe benadering introduceert: die van de kans dat de schade in de toekomst wordt weggenomen.
Op 7 november 2018 deed het Europese Hof van Justitie uitspraak over vragen die de Raad van State in mei 2017 had gesteld over het Nederlandse Programma Aanpak Stikstof PAS. In dit artikel worden de belangrijkste onderdelen van die uitspraak behandeld door specialist Maarten Baneke.
En dan heb je besloten ondernemer te worden. Je hebt alleen of samen met anderen een geweldig idee of product bedacht. Er is een markt voor en je gaat er tijd, energie en geld in steken.
Deel 2 van de blogserie over benchmarking gaat over de (voorlopig) belangrijkste referentierentes, screen rates, de uitfasering van EURIBOR en LIBOR en mogelijke alternatieven. In juli 2017 heeft de FCA, de Britse financiële toezichthouder (Financial Conduct Authority) bekend gemaakt dat LIBOR in zijn huidige vorm in 2022 aan zijn einde is. Ook EURIBOR staat onder druk om te verdwijnen of te veranderen. Het verdwijnen van twee van de grootste en belangrijkste financiële benchmarks heeft gevolgen. Men is druk bezig om een vervanger te zoeken. Wat houden deze referentierentes eigenlijk in en welke gevolgen heeft de mogelijke verdwijning ervan?
Banken bieden ondernemers die in het verleden rentederivaten hebben afgesloten compensatie aan uit hoofde van het Uniform Herstelkader Rentederivaten (UHK). Ten minste de volgende drie redenen geven aan waarom je het ontvangen aanbod tot herstel moet laten controleren door een deskundige advocaat.
Het Hof Arnhem-Leeuwarden heeft het maar weer eens bevestigd: het is nagenoeg onmogelijk om een OR-lid uit te sluiten van werkzaamheden voor de OR. De vraag is of dit terecht is, en, in het verlengde daarvan, of het Hof wel de juiste beoordelingsmaatstaf heeft aangelegd.
Het staat al sinds 2005 vast dat banken in bepaalde omstandigheden zich ook de belangen moeten aantrekken van partijen die geen klant bij hun zijn (derden). Hof Den Haag heeft nu (na terugverwijzing door de Hoge Raad) uitgemaakt dat die regel ook geldt in het geval de derden ‘professioneel’ zijn.
Een partij heeft soms stukken nodig om zijn vordering nader te onderbouwen terwijl die stukken zich bij de wederpartij (of elders) bevinden. Die wederpartij zal er vaak niet happig op zijn om die stukken zomaar te verstrekken. Op grond van artikel 843a Rv kan een partij dan, als die (1) een rechtmatig belang heeft, inzage, afschrift of uittreksel vorderen van (2) bepaalde bescheiden aangaande (3) een rechtsbetrekking waarbij hij/zij partij is. Dit kan in een lopende procedure relevant zij om bewijs rond te krijgen, of voorafgaand aan een procedure.
Voor zover een verjaringstermijn niet uit de Tracéwet voortvloeit, kan de aanspraak op nadeelcompensatie niet worden beknot door in een beleidsregel alsnog in een verjaringstermijn te voorzien.
