In een kort geding procedure voor de Voorzieningenrechter van de Rechtbank Midden-Nederland was de vraag aan de orde of ProRail bedrijfsgeheimen van ASE openbaar heeft gemaakt in aanbestedingsstukken. De Voorzieningenrechter heeft in zijn vonnis van 18 december 2019 geoordeeld dat hiervan geen sprake is en heeft de vorderingen van ASE afgewezen.
Een woningcorporatie lijdt schade doordat enkele van haar woningen jarenlang leeg staan als gevolg van de vertraagde sloop en herontwikkeling van een winkelcentrum in Apeldoorn. In haar arrest van 5 november 2019 oordeelt het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden dat de betreffende projectontwikkelaar verplicht is een deel van de schade door huurderving te vergoeden.
Facebook mag niet toestaan dat op haar fora Facebook en Instagram advertenties waarin de naam of het portret van John de Mol, in de advertentie en/of de website waarnaar de advertentie doorklikt, in verband wordt gebracht met Bitcoin of andere cryptovaluta
Op 15 maart 2019 heeft de Hoge Raad een arrest gewezen over o.a. de uitleg van de wettelijke bepalingen over immateriële schadevergoedingen. Het arrest gaat niet over het gegevensbeschermingsrecht, maar zou daar wel eens interessant voor kunnen zijn. In deze blog signaleren we kort waarom we denken dat dit mogelijk het geval is.
Momenteel lopen voor Nederlandse rechtbanken en gerechtshoven diverse kartelschadeprocedures. In (vrijwel) al deze zaken stellen de (vermeend) karteldeelnemers dat de schadeclaims van hun benadeelde (indirecte) afnemers zijn verjaard. De aanvangsdatum van de verjaringstermijn van vijf jaar is dan een belangrijk geschilpunt.
Een overeenkomst komt tot stand wanneer de ene partij een aanbod doet, dat door de andere partij wordt geaccepteerd. Dit is in de digitale wereld in wezen niet anders dan in de analoge wereld. De aanvaarding van een aanbod ligt in de digitale wereld gecompliceerder. Wat als de online aanvaarding feitelijk door een onbevoegde is gedaan? In een recent gepubliceerde uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland oordeelt de kantonrechter dat er wel degelijk een rechtsgeldige overeenkomst tot stand is gekomen, ondanks het feit dat de online aanvaarding door een stagiaire werd gedaan.
In een recente uitspraak overwoog de Haagse voorzieningenrechter dat de opdrachtgever een aanbestede overeenkomst buitengerechtelijk heeft mogen ontbinden omdat het toelaten of gedogen van een tekortkoming anders zou leiden tot een wezenlijke wijziging van de aanbestede opdracht. Het antwoord op de vraag of die tekortkoming ontbinding rechtvaardigt, is daarmee gegeven.
'Battle of forms' en het uitdrukkelijk van de hand wijzen van algemene voorwaarden. Aan de hand van twee arresten bespreek ik hoe het criterium uitdrukkelijk van de hand wijzen is toegepast door het hof Amsterdam en recentelijk door het hof Arnhem-Leeuwarden.
Uit een recent arrest van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden blijkt dat de drempel voor bestuurdersaansprakelijkheid nog altijd hoog is: “Het bestaan van een negatief eigen vermogen en het lijden van verlies wil nog niet zeggen dat het punt bereikt is waarop het onverantwoord is de onderneming te continueren en nog verdere verbintenissen met derden aan te gaan.”
Een (in gemeenschap van goederen) getrouwd stel maakt, samen met hun dochter, een rit met een koets die wordt voortgetrokken door een paard. Op enig moment wordt het paard onrustig, waarna de man naast het paard gaat lopen om het te kalmeren. Als de situatie escaleert, rijdt de koets over de benen van de man waardoor hij ernstig letsel oploopt. Het gerechtshof buigt zich over de vraag of het beroep van verzekeraar op het arrest van de Hoge Raad van 29 januari 2016 opgaat.
Op 17 juli 2018 heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden arrest gewezen in een procedure tussen Varkenshandel Dijk, hierna: “Varkenshandel”, en een eigenaar van een zeugfokbedrijf en varkenshouderij, hierna: “Boer X”. Partijen hebben langere tijd zaken met elkaar gedaan en hebben daarbij afspraken gemaakt over het financieren van een zeugenstapel voor het zeugfokbedrijf. Tussen partijen is discussie ontstaan over de te betalen prijs voor geleverde biggen, een eigendomsvoorbehoud en in het verlengde daarvan de rechtmatigheid van een gelegd beslag.
Rondom de fosfaatrechten heeft een voorzieningenrechter geoordeeld dat door een onvoorziene situatie een inschaarder een aanzienlijk voordeel heeft genoten, terwijl het houderschap van de dieren slechts 12 weken heeft geduurd. Bovendien dat een herverdeling van de fosfaatrechten op grond van de Meststoffenwet tot de mogelijkheden behoorde. De voorzieningenrechter komt aldus tot het voorlopig oordeel dat een redelijke toepassing van de in-/uitscharingsovereenkomst met zich meebrengt dat de fosfaatrechten conform de perioden van houderschap in diezelfde verhouding tussen partijen dienen te worden verdeeld.
