Een overheidslichaam mag naar oordeel van de rechtbank Den Haag bij gronduitgifte (snippergroen)beleid hanteren dat onlogische begrenzing en onlogische eigendomsverhoudingen voorkomt.
De Europese Unie heeft met de Green Deal ambitieuze plannen aangekondigd om de EU in 2050 klimaatneutraal te maken. De Green Deal bestaat uit een reeks voorstellen om de klimaat-, energie- en vervoerwetgeving van de EU te herzien en af te stemmen op de klimaatdoelstellingen. Er wordt onder andere een strategie bedacht voor de transitie naar de circulaire mode-industrie.
Overheden mogen bij gronduitgifte kopers selecteren op volgorde van binnenkomst, zo wordt – terecht – bevestigd in een recent vonnis van de Utrechtse voorzieningenrechter.
De rechter toetst ambtshalve aan de (on)eerlijkheid van de veelgebruikte niet-zelfbewoningsclausule in een koopovereenkomst van een woning.
De energieleidingen in een appartementencomplex zijn doorgaans aan te merken als een net. Daardoor is rechtstreekse levering van elektriciteit door een verhuurder (bijvoorbeeld opgewekt met zonnepanelen) aan huurders van een appartementencomplex niet toegestaan zonder een ontheffing voor het beheer van een privaat net. Omdat huurders van een appartementencomplex doorgaans huishoudelijke afnemers zijn, komt een verhuurder voor die ontheffing niet in aanmerking. Ook heeft een verhuurder een vergunning nodig voor de energielevering aan kleinverbruikers. Het wetsvoorstel voor de nieuwe Energiewet lijkt een opening te bieden voor de all-in verhuurconstructie.
In het kader van het verlenen van ICT-diensten aan financiële entiteiten is er niet zelden sprake van een complexe keten van ICT-uitbesteding waarbij externe ICT-dienstverleners een of meer onderaannemingsovereenkomsten kunnen sluiten met andere externe ICT-dienstverleners. Deze onderuitbesteding van ICT-diensten doet echter niet af aan de verantwoordelijkheden van de financiële entiteiten en hun bestuursorganen om hun risico's te beheren. Vandaar ook dat in artikel 30 lid 2 sub a van de DORA staat dat in IT-contracten met een derde aanbieder van ICT-diensten o.m. worden vastgelegd of onderuitbesteden van ICT-diensten is toegestaan bij kritieke of belangrijke functies. Hierover verscheen onlangs een concept RTS; een document met aanvullende regelgeving. Deze RTS gaat in op de vraag wanneer uitbesteding is toegestaan en waaraan dan voldaan moet worden. Een korte analyse.
Lokale integratie van energiesystemen komt steeds nadrukkelijker in beeld als oplossing voor netcongestie. Voorbeelden bestaan er inmiddels voldoende: zoveel mogelijk ‘achter de meter’ de duurzaam opgewekte elektriciteit met elkaar benutten, (gedeeld) gebruik van een batterij, of het delen van gecontracteerd transportvermogen via bijvoorbeeld een energiehub. Bij dergelijke initiatieven ontstaat al snel een net. Zonder ontheffing dient de eigenaar voor het beheer van dat net een netbeheerder aan te wijzen. Dat leidt tot een extra belasting voor de netbeheerder en een grotere vraag van de beschikbare transportcapaciteit. Afhankelijk van de (toepassing van) de ontheffingscriteria kan een GDS-ontheffing de energietransitie dus versnellen of juist vertragen. In dit blog bespreken wij dit thema aan de hand van drie recente besluiten van de ACM.
De nieuwe de minimisverordeningen zijn op 15 december 2023 in het Publicatieblad van de Europese Unie gepubliceerd. Zij voorzien in verhoging van de de-minimissteundrempels per 1 januari 2024.
Begin december heeft de Europese Unie dan eindelijk een politiek akkoord bereikt over de AI Act. Deze wet zal grote veranderingen met zich brengen voor de toekomst van AI. De AI Act is echter onderdeel van een veel groter pakket aan AI-, data- en cyberwetgeving vanuit de EU. Veel van die wetten zijn minstens net zo interessant als de AI Act. Op welke moet u als bedrijf gaan letten? En op welke regels kunt u zich alvast voorbereiden?
In een uitspraak van 13 november 2023 oordeelde de rechtbank Rotterdam dat de Autoriteit Consument & Markt (ACM) aan Samsung Electronics Benelux B.V. (Samsung) terecht een boete van circa EUR 39 miljoen heeft opgelegd. Ook volgens de rechtbank zou Samsung zich schuldig hebben gemaakt aan het ongeoorloofd uitoefenen van invloed op de retailprijzen van televisies van zeven detailhandelaren in de periode 2013 – 2018.
Het inkoopbeleid van zorgkantoren vormt met regelmaat het onderwerp van juridische geschillen tussen zorgaanbieders en -inkopers. In wezen draaien deze geschillen veelal om de vrees van zorgaanbieders dat de (aangekondigde) vergoedingssystematiek niet adequaat rekening houdt met hun belangen en/of dat zij geen reële tarieven zullen ontvangen. Afgelopen maanden liet de rechter zich meermaals uit over de (on)rechtmatigheid van het inkoopbeleid van diverse zorgkantoren. In deze blogreeks nemen wij drie relevante uitspraken onder de loep. Deze blog ziet op het vonnis van de Haagse voorzieningenrechter van 6 oktober van dit jaar over het inkoopbeleid 2024-2026 van diverse zorgkantoren voor gehandicaptenzorg.
Volgens het Gerecht heeft de Europese Commissie onvoldoende gemotiveerd dat de onderhandse verlening van vergunningen aan exploitanten van loterijen, weddenschappen en kansspelen (gezamenlijk ‘goededoelenloterijen’) in 2016 geen staatssteun was. Weliswaar ontvangen de goededoelenloterijen zelf geen voordeel, maar de Europese Commissie had volgens het Gerecht ook moeten onderzoeken of er sprake zou kunnen zijn van indirecte staatssteun voor de goede doelen waaraan de goededoelenloterijen hun opbrengsten doorgeven.
