Nadat de Hoge Raad eerder dit jaar genuanceerd geantwoord heeft op prejudiciële vragen die de rechtbank Amsterdam heeft gesteld over het beroep op dwaling bij rentederivaten, heeft zij nu in twee cassatiezaken arrest gewezen over hetzelfde onderwerp. Deze arresten zien op specifieke onderdelen die in veel rentederivatenzaken aan de orde zijn: marginverplichtingen en de adviesrelatie.
De Hoge Raad heeft geantwoord op de prejudiciële vragen over het beroep op dwaling bij rentederivaten. Het zijn genuanceerde antwoorden die perspectief bieden voor veel lopende zaken over rentederivaten. Hier is een samenvatting van de antwoorden en worden de mogelijkheden voor (lopende) renteswapzaken op een rij gezet.
Op 1 februari jl. heeft de rechtbank Gelderland uitspraak gedaan in de zaak van de Stichting Handhaving Vrije Artsenkeuze tegen de vier grootste zorgverzekeraars van Nederland (VGZ, Menzis, CZ en Zilveren Kruis). de rechtbank oordeelde onder andere dat de zogenaamde vlaktaks (een standaardkorting van 25% bij niet-gecontracteerde zorg) niet toegestaan is. De Advocaat-Generaal bij de Hoge Raad volgt de Rechtbank Gelderland in dit oordeel.
In 2018 heeft de rechtbank Amsterdam besloten om in renteswapzaken prejudiciële vragen te stellen aan de Hoge Raad over het beroep op dwaling. Hiertoe heeft de rechtbank twee voorbeeldzaken geselecteerd, waaronder een zaak van Chantal van den Borne, advocaat bij Dirkzwager. Zij is hierin bijgestaan door cassatieadvocaat en collega Tom van Malssen. Op 8 maart 2019 heeft de Advocaat-Generaal (de A-G) de conclusie ingediend. Nu heeft ook de Hoge Raad geoordeeld. De Hoge Raad ziet af van beantwoording van de vragen omdat de zaak geschikt is. De achtergronden van deze uitspraak zijn echter anders dan de uitspraak doet vermoeden. In deze blog worden mede in het kader van het bredere, maatschappelijke belang, de achtergronden van deze zaak toegelicht.
In een zaak die werd voorgelegd aan het gerechtshof Arnhem-Leeuwaarden stond de vraag centraal of een tuchtklacht gezien kan worden als een schriftelijke stuiting van de lopende verjaringstermijn ex art. 3:317 lid 1 BW.
Wat is de maatstaf voor het kunnen leggen van bewijsbeslag bij gestelde onrechtmatige verkrijging en gebruik van bedrijfsgeheimen, en het inzien van beslagen stukken? Beantwoording van deze vraag is wezenlijk voor iedere onderneming die wenst te vernemen wat er mogelijk is als ex-werknemers, zakenrelaties of concurrenten die aan de haal gaan met know how, recepten of andere bedrijfsvertrouwelijke informatie. De Hoge Raad heeft op 28 september 2018 een aantal belangrijke regels gegeven hierover.
Een treffend voorbeeld van de juistheid van de stelling dat procederen in hoger beroep toch een vak apart is.
Een wel heel wrang arrest van het Hof Amsterdam.
Eerste ervaringen van Tom van Malssen met KEI.
Zilveren Kruis/Achmea heeft hoger beroep ingesteld tegen het voor haar ongunstige vonnis van de Utrechtse voorzieningenrechter van 23 februari 2018. In dit vonnis, dat werd gewezen in een door Stichting Zorgrecht namens een aantal thuiszorgaanbieders aanhangig gemaakt kort geding, was Zilveren Kruis onder andere verboden om bij niet-gecontracteerde wijkverpleegkundige zorg een cessieverbod en een machtigingsvereiste te gebruiken. Zorgverzekeraar VGZ wenste zich in appel aan de zijde van Zilveren Kruis/Achmea te voegen. Het Hof Arnhem-Leeuwarden heeft de hiertoe strekkende vordering van VGZ echter afgewezen in een arrest dat vooral duidelijk maakt dat toewijzing van voegingsvorderingen (toch) niet helemaal slechts een formaliteit is.
Onlangs heeft het Hof Arnhem-Leeuwarden in kort geding een opvallend vergaande strekking toegekend aan wat in de juridische volksmond bekendstaat als de ‘afstemmingsregel’.
