In augustus jl. is het algemene bezoldigingsmaximum van de Wet normering topinkomens (WNT) voor 2024 vastgesteld op € 233.000. De sectorale bezoldigingsnormen 2024 voor de volkshuisvesting zijn inmiddels ook bekend.
In de onderwijs- en zorgsector bieden werknemers zichzelf in toenemende mate aan als zzp’er. Dat wordt niet door iedereen juichend ontvangen. De hogere tarieven en de betere voorwaarden die zzp’ers in deze sectoren kunnen bedingen ten opzichte van vaste werknemers worden onwenselijk geacht. Desondanks voelen werkgevers zich door de krapte op de arbeidsmarkt genoodzaakt om zzp’ers in te schakelen, zeker omdat ook andere werkgevers daartoe overgaan. Dat roept de vraag op of werkgevers met elkaar afspraken kunnen maken over de inzet van zzp’ers.
Organisaties hebben in toenemende te maken met ‘belangenverstrengeling’ bij het nemen van besluiten en de voorbereiding/uitvoering daarvan. Niet alleen vanuit geldende wet- en regelgeving (inclusief branche- en beroepscodes), maar ook omdat we met z’n allen, als maatschappij, hoge verwachtingen hebben van integer handelen van organisaties en personen. Belangenverstrengeling kan een bedreiging zijn voor de integriteit van organisaties en hun leidinggevenden, zowel in het bedrijfsleven als in de (semi)publieke sector. Het is een lastig onderwerp waarbij het vertrouwen in de organisatie en degenen die daar werken op het spel staat. Voortdurend botsen verschillende belangen, wanneer is sprake van ongewenste belangenverstrengeling of de schijn hiervan? In deze blog schets ik de (arbeidsrechtelijke) kaders van belangenverstrengeling.
Waar mensen samenkomen, worden relaties aangegaan. De werkvloer is daar geen uitzondering op. Een stiekeme crush uitmondend in flirterig gedrag, een publiek geheime affaire met de stagiaire of een open relatie met de baas. Prachtig natuurlijk, wanneer de liefde wordt gezocht en gevonden, maar niet altijd even wenselijk voor werkgevers. Wellicht komt de werkverhouding er door onder druk te staan, zijn collega’s wel even klaar met dat geflikflooi in de kantoortuin, leidt een en ander tot contraproductiviteit, of worden er ‘verblind door liefde’ beslissingen genomen die de belangen van de organisatie ernstig kunnen schaden. Alle reden voor organisaties om hier op toe te willen zien en intern beleid te voeren over het aangaan en melden van affectieve relaties op de werkvloer.
Ontslag van de statutair bestuurder door de vennootschap/werkgever is ingewikkeld. Welke ontslaggronden zijn mogelijk op grond van het arbeidsrecht? De h-, g- en de d-grond worden vaak aangevoerd. Sinds de WAB (Wet arbeidsmarkt in balans, in werking 1 januari 2020) is de cumulatiegrond (de i-grond) als redelijke ontslaggrond toegevoegd aan artikel 7:699 lid 3 BW. Hoe verhouden deze redelijke ontslaggronden zich tot elkaar? In deze blog bespreek ik de Asscher-escape en de herplaatsingsplicht bij het ontslag van een statutair bestuurder. Daarnaast ga ik in op de hoogte van de billijke vergoeding naast de transitievergoeding en de cumulatievergoeding. Ik doe dit aan de hand van een recente uitspraak van de rechtbank Limburg.
“Seksueel getinte opmerkingen of het ongewenst betasten van collega’s? Je bent ontslagen!” Een te begrijpen reactie van werkgevers die meldingen ontvangen van seksuele intimidatie, werkgevers voelen vaak de urgentie om direct in actie te komen. Absoluut, concrete signalen van ernstig grensoverschrijdend gedrag nopen zonder uitzondering tot adequaat optreden van werkgevers. Mogelijk zelfs tot het opleggen van disciplinaire maatregelen, waarbij een ontslag op staande voet niet is uitgesloten.
De vertrouwelijkheid van mediation (de geheimhouding) waarborgt dat de deelnemende partijen al wat daartoe nodig is aan de orde kunnen stellen. Zonder dat hierop buiten de mediation (ook niet bij de rechter) een beroep kan worden gedaan. Geen van de partijen kan worden geconfronteerd met informatie die verkregen is in het kader van de mediation gesprekken. Vaak wordt voor mediation gekozen om te de-escaleren in een open gesprek aan de hand van behoeften, zorgen en wensen in plaats van (juridische) argumenten. Het komt ook voor dat de arbeidsrelatie tijdens de mediation juist verder escaleert en zelfs onherstelbaar onder druk komt te staan. Is het dan mogelijk dat de werkgever of werknemer zich beroept op wat tijdens de mediation is gezegd of voorgevallen? De kantonrechter in Gouda beantwoordde deze vraag recent afwijzend.
In de vorige blogs uit deze reeks ‘integriteit op de werkvloer’ is uitgebreid stilgestaan bij het belang van preventief integriteitsbeleid en wat werkgevers zoal kunnen doen ter voorkoming van ongewenst gedrag. Althans, zo veel mogelijk. Want vroeg of laat zal vrijwel iedere werkgever er mee te maken krijgen. Situaties waarin een werknemer het minder nauw neemt met de gedragsregels. Wat nu wanneer collega’s of anderen hiervan het slachtoffer worden? En wellicht nog belangrijker: hoe zorg je ervoor dat zij zich durven uit te spreken en weten waar zij met hun verhaal terecht kunnen?
Een bedrijfscultuur die niet in lijn is met de binnen de organisatie geldende gedragsregels, staat gegarandeerd in de weg aan effectief en preventief integriteitsbeleid. Maar waarom is de bedrijfscultuur nog relevant wanneer er duidelijke regels zijn gesteld aan het personeel? En waarom is arbeidsrechtelijk gezien consequent handhaven in lijn met het beleid en de gedragsregels zo belangrijk?
In de voorgaande blogs is vanuit verschillende (arbeidsrechtelijke) invalshoeken stilgestaan bij het belang van een geïntegreerd integriteitsbeleid en de gedragscode als onmisbaar onderdeel daarvan. Werkgevers die beschikken over kenbare en op schrift gestelde gedragsregels hebben een betere uitgangspositie bij het omgaan met risico’s rond niet-integer handelen van personeel. Dit roept de vraag op hoe werkgevers kunnen zorgen voor een succesvolle implementatie van de gedragscode binnen de organisatie. En minstens even belangrijk: hoe houd je de inhoud van de gedragscode “levend”?
Dat organisaties er goed aan doen voldoende aandacht te besteden aan integriteit op de werkvloer is helder, zoals ook besproken in de eerste blog van deze reeks ('het belang van integriteitsbeleid'). Het klinkt natuurlijk mooi, ‘het verinnerlijken van integer gedrag in de bedrijfscultuur’, maar hoe wordt dat bereikt? Een belangrijke eerste stap is te zorgen voor heldere kaders. Hoe verwacht ik als werkgever dat mijn personeel zich gedraagt? Zowel intern ten opzichte van elkaar, alsook extern in verhouding tot bijvoorbeeld klanten, cliënten, leveranciers, andere derden en sociale media.
De afgelopen maanden een veelgehoord advies: ‘werkgevers doen er verstandig aan alert te zijn op signalen van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag binnen de eigen organisatie’. Absoluut. De #metoo is met recht weer actueel, waarbij je de vraag kunt stellen of dit thema geen permanente plaats moeten krijgen op de HR-agenda van iedere organisatie. De vraag stellen, is hem beantwoorden: zonder twijfel moeten werkgevers met regelmaat voldoende aandacht besteden aan het voorkomen van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag onder werknemers. Niet pas zodra zich een incident voordoet, maar aan de voorkant, beleidsmatig, transparant en binnen alle lagen van de organisatie. Daarmee is ongewenst gedrag van werknemers niet volledig te voorkomen, maar met de juiste tools en procedures wel te reduceren en beheersbaar te houden.
