In onze vorige blog introduceerden wij het nieuwe zorgprestatiemodel en de consulten. In deze bijdrage bespreken wij de hoofdlijnen van de andere drie prestaties; verblijf, toeslagen en de overige prestaties.
Vanmiddag hebben VVD, D66, CDA en ChristenUnie het regeerakkoord ‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst’ gepresenteerd. In dit regeerakkoord – dat de start markeert voor het aankomende kabinet Rutte IV – zijn ook enkele relevante passages opgenomen over de gezondheidszorg. In dit blog nemen we de belangrijkste passages door.
Op 9 juli 2021 wees de Hoge Raad een interessant arrest over het preferentiebeleid dat zorgverzekeraars voeren bij aanspraken van verzekerden op vergoeding van geneesmiddelen onder de Zorgverzekeringswet (Zvw). In deze zaak ging het om de vraag of de zorgverzekeraar op grond van artikel 2.8 lid 3 van het Besluit zorgverzekering bevoegd is om (slechts) één of enkele sterktes van het geneesmiddel colecalciferol (vitamine D) te vergoeden.
Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg (RTG) in Zwolle heeft een medisch adviseur van een grote zorgverzekeraar een waarschuwing opgelegd omdat hij bij de beoordeling van een aanvraag voor Medisch Specialistische Revalidatiezorg (MSR) de grenzen van zijn beroepsuitoefening heeft overgeschreden, door onder andere medische gegevens op te vragen zonder de noodzaak daarvan te onderbouwen en kritische vragen van de behandelaar niet te beantwoorden.
Recentelijk heeft het Hof Arnhem-Leeuwarden een belangrijk arrest gewezen over de vergoeding van niet-gecontracteerde zorg aan restitutieverzekerden. Zij hebben recht op volledige vergoeding van de door hen gemaakte marktconforme kosten, maar krijgen in de praktijk soms niet de volledige factuur vergoed. In deze uitspraak licht het hof toe hoe het marktconforme tarief moet worden vastgesteld.
De Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) beschikt over bevoegdheden zodat zij onderzoek kunnen doen naar de naleving van de wetten waarop zij toezicht houden. Een niet onbelangrijke bevoegdheid betreft de medewerkingsplicht. Op grond van de medewerkingsplicht moet een ieder meewerken aan onderzoeken van toezichthouders zoals de IGJ. Het recht stelt echter, zoals een recente uitspraak van de Raad van State in het faillissementsdossier van MC IJsselmeerziekenhuizen illustreert, grenzen aan die medewerkingsplicht.
In de (kersverse) gemeente Eemsdelta heeft het college van B&W een maatwerkvoorziening individuele begeleiding verstrekt aan een cliënt in de vorm van een persoonsgebonden budget (pgb). Het betreffende pgb was gebaseerd op het tarief dat de gemeente voor het sociaal netwerk hanteert, een lager tarief dan de kostprijs voor ‘professionele zorg’ betaalt. De cliënt tekent tegen dit besluit bezwaar aan. De cliënt koopt weliswaar bij zijn moeder zorg in, maar zijn moeder is in dit geval tevens een professioneel zorgverlener. In deze uitspraak verduidelijkt de Centrale Raad van Beroep (hierna: Raad) dat een professionele zorgverlener geen aanspraak maakt op het ‘professionele’ uurtarief indien die zorgverlener tot het sociale netwerk van de cliënt behoort.
De NZa heeft onlangs aangekondigd dat de regels voor het registreren van medisch-specialistische zorg (MSZ) per 1 januari 2022 zullen worden aangepast in die zin, dat de uitvoerende zorgverlener (de beroepsbeoefenaar die de zorg feitelijk levert) de zorgactiviteit op zijn eigen unieke AGB-code moet vastleggen. Dit geldt voor alle zorgprofessionals die onder een beroepsgroep vallen waarvoor een eigen unieke AGB-code aangevraagd kan worden. Dat zijn bijvoorbeeld medisch specialisten, maar ook physician assistants en verpleegkundig specialisten.
Zorg- en onderwijsinstellingen nemen steeds meer regie over hun schoonmaak. Dat is beter voor de kwaliteit en voor de medewerkers. Om dit op alle fronten goed te regelen is een nieuwe dienst ontwikkeld.
Op grond van de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst kan de patiënt aan de hulpverlener schriftelijk of elektronisch verzoeken om vernietiging van zijn medisch dossier (artikel 7:455 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek). De hulpverlener dient hier in principe gevolg aan te geven, tenzij een van de uitzonderingen van lid 2 van toepassing is. In een recente uitspraak heeft het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg geoordeeld dat de hulpverlener er óók toe is gehouden om aan een verzoek om selectieve vernietiging van een specifiek(e) woord, zinsnede, alinea of onderdeel te voldoen, behoudens toepassing van een van de hiervoor genoemde uitzonderingen. Deze uitspraak en de (praktische) gevolgen hiervan voor hulpverleners bespreek ik in dit blog.
Gemeenten stellen op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 en de Jeugdwet de regels vast over de manier waarop de hoogte van persoonsgebonden budgetten worden vastgesteld. In het verleden, zelfs onder de ‘oude’ Wmo, is gebleken dat dit niet altijd op de juiste manier gebeurt. Toch valt ook recentelijk weer op dat een bij een aantal gemeenten onduidelijkheid is ontstaan over de wijze waarop de regels omtrent de hoogte van pgb’s worden gesteld in het sociaal domein. Reden genoeg om in dit blog stil te staan bij een aantal van deze uitspraken. Hoe zat het ook al weer met de regelopdracht aan gemeenten?
Het inzagerecht voor nabestaanden en andere personen in het medisch dossier van een overleden patiënt is wettelijk geregeld in de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst. In een vierdelige blogreeks bespreken wij uitgebreid de vier gronden op basis waarvan een persoon recht heeft op inzage van het medisch dossier van een overleden patiënt. Daarbij behandelen wij ook de in januari 2021 verschenen ‘Handreiking Inzage in medische dossiers door nabestaanden’ van de KNMG en PFN.
