Het Europees Parlement heeft op 24 november 2020 ingestemd met een nieuwe richtlijn voor massaschadeclaims (richtlijn 2018/0089). De nieuwe regels stellen EU-consumenten in staat om samen binnenlandse en grensoverschrijdende massaschadeclaims in te stellen.
Een rechtsvordering tot schadevergoeding verjaart in ieder geval door verloop van twintig jaren na de gebeurtenis waardoor de schade is veroorzaakt. In onderhavig geval vond de schadeveroorzakende gebeurtenis plaats in 1992 toen de notaris verzuimde de huwelijkse voorwaarden in het huwelijksgoederenregister in te schrijven, zodat de vordering jegens de notaris is verjaard. De verjaring kan niet door erkenning worden gestuit indien die reeds is voltooid. Daar komt bij dat een kantoordirecteur niet zomaar tot erkenning kan overgaan; het is gebruikelijk dat eerst de verzekeringsmaatschappij wordt geïnformeerd en daarna pas over de mogelijke aansprakelijkheid wordt gesproken.
Eén van de aanbevelingen van Fox-IT na de grote ransomware-aanval die afgelopen december plaatsvond op de Universiteit Maastricht, was: oefenen. “Oefen planmatig met verschillende crisis scenario’s en verbeter de opgestelde plannen waar nodig.”
Het Gerechtshof Den Haag heeft recent geoordeeld dat de Staat als wegbeheerder aansprakelijk is voor de schade van de nabestaanden van een weggebruiker die om het leven is gekomen na een val tussen twee gedeeltes van de Hagesteinsebrug tussen Vianen en Nieuwegein, terwijl hij een vrachtwagenchauffeur die tegen de middenvangrail van de brug was gebotst, te hulp wilde schieten.
Dat is een veelvoorkomende vraag in de juridische praktijk. Het antwoord hierop is (deels) afhankelijk van de “omstandigheden van het geval". Een in de juridische literatuur inmiddels veelgebruikte frase, maar er valt wel richting te geven aan het antwoord op de vraag.
Doorbreking van de verjaringstermijn is niet aan de orde, zo oordeelde het hof Arnhem-Leeuwarden recent in een kwestie waarin een oud-werknemer de rechtsopvolger van zijn voormalig werkgever had aangesproken tot vergoeding van zijn schade als gevolg van een asbestziekte (mesothelioom).
In september 2020 oordeelde de Hoge Raad dat zich bijzondere omstandigheden kunnen voordoen waaruit volgt dat wetenschap van een bestuurder niet zonder meer als wetenschap van de rechtspersoon heeft te gelden. Dit is onder meer relevant in het kader van verjaring.
De rechtbank Noord-Holland oordeelde recent dat het beroep van een advocaat op een vervalbeding in de algemene voorwaarden van de advocatenmaatschap slaagt. In deze blog bespreek ik welke omstandigheden de rechtbank relevant achtte.
Het hof ’s-Hertogenbosch besliste in maart 2019, na verwijzing door de Hoge Raad in één van de twee welbekende ‘7 juni 2013-arresten’, dat een schildersbedrijf gedeeltelijk aansprakelijk is voor de geleden schade als gevolg van de ziekte en het overlijden van een werknemer. Tegen dat arrest is cassatie ingesteld. In de recent gepubliceerde conclusie van de advocaat-generaal bij de Hoge Raad worden de overwegingen van het hof gevolgd en wordt geconcludeerd tot verwerping van het cassatieberoep.
Bij de Hoge Raad lag onlangs de vraag voor of twee opeenvolgende schadestaatprocedures als één geding hebben te gelden voor de toepassing van artikel 236 Rv.
Als partijen in de regel een overeenkomst met elkaar willen sluiten, doet de ene partij een aanbod en aanvaardt de andere partij dit aanbod. Uiteraard komt het ook voor dat partijen niet gelijk tot een overeenkomst komen en over de voorwaarden onderhandelen. In de praktijk komt het voor dat een partij zich tijdens de onderhandelingen terugtrekt en deze afbreekt. Is deze partij dan eigenlijk schadeplichtig ten opzichte van de andere partij? Ik beantwoord deze vraag aan de hand van een recente uitspraak van de Rechtbank Amsterdam.
In een arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 23 juni 2020 wordt geoordeeld over de verhouding tussen door de Ondernemingskamer vastgesteld wanbeleid en bestuurdersaansprakelijkheid. Het oordeel van de Ondernemingskamer dat sprake is geweest van wanbeleid brengt niet zonder meer mee dat het bestuur aansprakelijk is of dat dit voorshands moet worden aangenomen. Het oordeel van de Ondernemingskamer dient bij de aansprakelijkheidsprocedure in aanmerking te worden genomen en kan bewijsrechtelijke betekenis hebben.
