In een recente uitspraak veroordeelt de Amsterdamse voorzieningenrechter vervoersbedrijf GVB ertoe een aanbestedingsprocedure opnieuw te doen, omdat het beoordelingsteam in afwijking van de stukken niet uit vier maar slechts uit drie leden bestond.
Connexxion heeft via het Europese Hof van Justitie en tot en met de Hoge Raad geprocedeerd over een aanbestedingsfout van het ministerie van VWS. Uiteindelijk met succes. Voor de jarenlange inspanningen wordt zij vooralsnog echter niet beloond: naar het oordeel van de rechtbank Den Haag is Connexxion er niet in geslaagd aan te tonen dat zij door die fout ook daadwerkelijk schade heeft geleden. De zaak toont maar weer eens aan dat het gelijk van de teleurgestelde inschrijver niet zonder meer tot schadevergoeding leidt.
Tot voor kort was het in ‘aanbestedingsland’ heel duidelijk: een advies van de Commissie van Aanbestedingsexperts is niet bindend dus daar hoeft een aanbestedende dienst in feite geen gehoor aan te geven. De Politie handelde aldus, maar werd teruggefloten door de Haagse voorzieningenrechter. Die oordeelde dat hoewel adviezen van de CvAE niet bindend zijn, het wél onzorgvuldig is om een advies van de CvAE zonder toelichting in de wind te slaan en de betreffende aanbestedingsprocedure ongewijzigd voort te zetten.
In een recent vonnis oordeelt de rechtbank Amsterdam dat twee leden van de beoordelingscommissie moeten worden vervangen, om zo de onafhankelijkheid en objectiviteit bij een herbeoordeling te kunnen waarborgen. De rechtbank voegt hiermee een smaak toe aan de opties waar voorzieningenrechters in geval van een gebod tot herbeoordeling tot nu toe vaak voor kozen, namelijk het ongewijzigd laten van de beoordelingscommissie of het laten instellen van een geheel nieuwe beoordelingscommissie.
In een recent vonnis oordeelt de Haarlemse voorzieningenrechter dat de aanbestedende dienst enkele eisen stelt die disproportioneel zijn omdat ze onhaalbaar zijn, en dat een aantal contractsbepalingen disproportioneel is. Opvallend is dat de rechter het disproportioneel acht om alle risico’s die de huidige marktsituatie (de Coronacrisis, de grondstoffencrisis en de oorlog in Oekraïne) met zich brengt bij de opdrachtnemer te leggen.
Een terechte uitspraak van de Bossche voorzieningenrechter: als de aanbestedingsstukken voorschrijven dat éérst kwaliteit en dan pas prijs beoordeeld worden, dan moet die volgorde ook worden aangehouden. Afwijking van de aangekondigde procedure leidt tot heraanbesteding.
Bij het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden speelde recentelijk een casus waarin de vraag aan de orde kwam of de gemeente Leeuwarden zich kon beroepen op artikel 2.24 sub b van de Aanbestedingswet 2012, kort gezegd de uitzondering voor de verhuur van onroerende zaken. Het hof heeft geoordeeld dat de gemeente geen beroep toekomt op die uitzondering en dat de opdracht in beginsel diende te worden aanbesteed. Het hof komt tot deze conclusie nu volgens het hof de overeenkomst dient te worden gekwalificeerd volgens de regels van het Unierecht en de gemeente er niet in is geslaagd te onderbouwen dat het hoofdonderwerp van de overeenkomst de huur van een onroerende zaak betrof. In dit artikel gaan wij dieper in op deze casus en de combinatie van huurovereenkomsten en dienstverleningsaspecten vanuit aanbestedingsrechtelijk perspectief.
In een recent vonnis oordeelt de rechtbank Rotterdam over de vraag of een aanbesteder op grond van zijn motiveringsplicht gehouden is om de inschrijvingsprijs van de winnende inschrijver mee te delen. Anders dan de rechtbank Midden-Nederland in een vergelijkbare zaak, oordeelt de Rotterdamse rechtbank in lijn met haar eerdere jurisprudentie dat bij de motivering van een afwijzing niet de prijs van de winnende inschrijving bekend gemaakt hoeft te worden.
Een forse overschrijding van verrekenbare hoeveelheden die wegens een fout in het bestek reeds ten tijde van de aanbesteding bekend had moeten zijn, leidt tot een aanpassing van de verrekenprijs naar een markconforme prijs ten tijde van inschrijving.
Een aanbesteder die maar één geldige inschrijving ontvangt, hoeft niet op basis daarvan te gunnen en mag de aanbesteding intrekken vanwege het te lage concurrentieniveau. Deze intrekkingsgrond uit de Europese en nationale rechtspraak vindt toepassing in recente zaken bij voorzieningenrechters in Den Haag en Groningen.
De Haagse voorzieningenrechter heeft recent geoordeeld dat overschrijding van een niet-gepubliceerd budget niet kan leiden tot uitsluiting van de te duur bevonden ondernemer. De aanbestedende dienst mag in een dergelijk geval hooguit de aanbesteding intrekken.
