Ook al nam de bestuurder in hoger beroep geen memorie van antwoord, zijn stellingen uit eerste aanleg hadden toch betrokken moeten worden bij de beoordeling of sprake was van bestuurdersaansprakelijkheid. Door dit niet te doen, miskent het hof de devolutieve werking van het hoger beroep, zo volgt uit een recent arrest van de Hoge Raad.
Het Hof Den Haag heeft in een collectieve actie door Stichting Ombudsman Schadeverzekeringen tegen Achmea geoordeeld dat consumentenverzekeringen die de kosten van een contra-expert slechts vergoeden wanneer deze is geregistreerd bij het NIVRE of een vergelijkbare beroepsorganisatie in strijd met de wet zijn (art. 7:959 lid 1 BW). Dergelijke polisvoorwaarden zijn in zoverre onredelijk bezwarend en vernietigbaar en mogen door Achmea in zoverre niet meer worden gebruikt. Dit alles geldt echter niet (meer) voor zover de expertisekosten de verzekerde som overstijgen.
In 2019 heeft de Hoge Raad in twee arresten de voorwaarden voor een vergoeding in geval van een “aantasting in zijn persoon op andere wijze” ex artikel 6:106 sub b BW (nader) uiteengezet. Hoe worden deze criteria toegepast in de feitenrechtspraak? Onderstaand vonnis draait om een onrechtmatige inbreuk op de persoonlijke levenssfeer en het familie- en gezinsleven.
In 2019 heeft de Hoge Raad in twee arresten de voorwaarden voor een vergoeding in geval van een “aantasting in zijn persoon op andere wijze” ex artikel 6:106 sub b BW (nader) uiteengezet. Hoe worden deze criteria toegepast in de feitenrechtspraak? In onderstaand vonnis staat de vraag centraal of gedaagde jegens eiseres onrechtmatig heeft gehandeld door in een sollicitatieprocedure direct onderscheid op grond van geslacht te maken en zo ja, of eiseres als gevolg hiervan “in zijn/haar persoon is aangetast”.
Onder bepaalde omstandigheden kan immateriële schade voor vergoeding in aanmerking komen, ook als er geen sprake is van lichamelijk of geestelijk letsel. Denk bijvoorbeeld aan (de gevolgen van) de Groningse aardbevingsschade. Recentelijk heeft de Hoge Raad de voorwaarden voor een dergelijke vergoeding (nader) uiteengezet.
Is sprake van een ontoelaatbare wijziging van partijhoedanigheid indien een stichting eerst optreedt als vertegenwoordiger van slachtoffers en na eiswijziging in hoedanigheid van claimstichting in de zin van art. 3:305a (oud) BW? In een recent arrest van de Hoge Raad wordt de deformaliseringstrend bevestigd.
Het Gerechtshof Amsterdam heeft onlangs uitspraak gedaan in een verzekeringsrechtelijk geschil tussen de commissarissen van het failliete Imtech en CNA, de first excess layer verzekeraar op de Directors & Officers (D&O) verzekering van Imtech. Het hof oordeelt dat CNA door de commissarissen niet kan worden aangesproken voor vergoeding van door hen gemaakte verweerkosten. Dit is erin gelegen dat de primary layer, die een dekking biedt voor EUR 25 miljoen, nog niet is uitgeput, zodat dekking onder de excess layer niet aan de orde is.
Als gevolg van COVID-19 zijn de beurzen wereldwijd ingestort. Bij handel in aandelen en opties betekent dit dat de bank een margin-call kan - en zelfs moet - uitoefenen als er onvoldoende margin is en er zelfs een sluitplicht is als de tekorten niet binnen vijf dagen worden aangezuiverd. De bank is hierbij gebonden aan (bijzondere) zorgplichten. In deze blog worden de achtergronden van een margin call en de bijzondere zorgplichten die van toepassing zijn op een rij gezet.
De supercell die op 23 juni 2016 over (zuidelijk) Nederland trok, is vermoedelijk de stormbui die in Nederland tot de meeste procedures ooit over verzekering van storm heeft geleid. Gisteren verscheen na ruim 3,5 jaar weer een nieuwe uitspraak over deze supercell, inmiddels de tiende uitspraak. Het betreft een arrest van het Hof Den Haag, waarin het hof afwijkt van het oordeel van de Rechtbank Den Haag in die zaak.
Massaschade leidt tot een aantal complicaties als het gaat om de verzekering ervan.
Drie recente arresten van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden gaan over het (bewijs)vermoeden van onbehoorlijke taakvervulling en het ontzenuwen daarvan door de bestuurder. Ook al wordt onweerlegbaar vermoed dat de bestuurder zijn taak onbehoorlijk heeft vervuld, is hij daarvoor niet per se aansprakelijk.
Een collectieve actie door Stichting Volkswagen Car Claim tegen onder andere Volkswagen en 56 Nederlandse autodealers naar aanleiding van de ‘Dieselgate’ is door de Rechtbank Amsterdam grotendeels ontvankelijk verklaard (ECLI:NL:RBAMS:2019:8741). De collectieve actie is gestart ten behoeve van bezitters van auto’s met sjoemelsoftware en gericht op het vaststellen van aansprakelijkheid en de mogelijkheid tot ontbinding van de koopovereenkomsten van de auto’s.
