Op 26 augustus 2014 heeft het Hof Amsterdam een interessant arrest gewezen in een zaak over een te late opzegging van de huurovereenkomst door de huurder.
Verhuurders doen er verstandig aan een energielabel te overhandigen bij de verhuur van woningen en utiliteitsgebouwen. Het ontbreken van een energielabel wordt sinds 1 januari 2015 actief gesanctioneerd.
Op 19 februari 2015 heeft de Vereniging Raad voor Onroerende Zaken (ROZ) de vernieuwde ROZ-modelhuurovereenkomst kantoorruimte en andere bedrijfsruimte in de zin van art. 7:230a BW gepresenteerd. De vorige versie van het model stamde uit 2003 en was, volgens ROZ, dringend aan vervanging toe
Op 18 juli 2014 is artikel 2.3.7 van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo) in werking getreden. Dit artikel kan grote gevolgen hebben voor verhuurders.
De kantonrechter Rotterdam (ECLI:NL:RBROT:2014:1434) heeft op 28 februari 2014 ambtshalve geoordeeld over het volgende beding opgenomen in (artikel 9.4 van) de algemene huurvoorwaarden: “Indien de huurder het gehuurde zonder toestemming van verhuurder (…) heeft onderverhuurd (…) of aan derden in gebruik heeft gegeven, rust de bewijslast dat huurder onafgebroken het hoofdverblijf in het gehuurde heeft gehouden op de huurder.”Nadat de verhuurder tijdens een huisbezoek niet de huurder maar een a...
Op 11 april 2014 (ECLI:NL:HR:2014:899) had de Hoge Raad de vraag te beantwoorden of een landingsbaan van 45 meter breed met een fundering van meer dan 2,5 meter diepte waarop zware vliegtuigen zijn geland, een gebouwde onroerende zaak is in de zin van artikel 7:230a BW (de oude Huurwet – bedrijfsruimte). De Hoge Raad beantwoordt deze vraag ontkennend.Een zaak kan in elk geval worden aangemerkt als een “gebouwde onroerende zaak” in de zin van artikel 7:230a BW als zich op of onder de grond een...
Het Gerechtshof Amsterdam heeft recentelijk geoordeeld dat een vordering tot winstafdracht niet alleen voor woningcorporaties maar ook voor particuliere verhuurders mogelijk is.
Bij een vordering tot voortzetting van de huur van woonruimte door een persoon die geen medehuurder is, moet door de beoogde huurder een duurzame gemeenschappelijke huishouding worden aangetoond. In het geval dat een inwonend kind voor zijn ouder zorgt, rust er een zware stelplicht en bewijslast op de beoogd huurder. Objectieve en subjectieve factoren spelen hier een belangrijke rol. Daar liggen kansen voor de verhuurders.
Bij anti-kraak komt het in de praktijk veelvuldig voor dat de leegstandbeheerder geen vergoeding ontvangt van de eigenaar van het pand. De leegstandbeheerder wordt dan betaald door de anti-kraakbewoners onder de noemer van servicekosten of bemiddelingskosten. Dergelijke constructies zijn niet zonder risico’s.
Servicekosten die een verhuurder de huurders in rekening brengt, moeten inzichtelijk onderbouwd worden. Maar hoe ver moet een verhuurder gaan als een deel van de gegevens van dit kostenoverzicht door derden aangeleverd wordt?
In het tijdschrift Vastgoedrecht is begin mei 2013 een artikel van Robert Rijpstra en Eric Janssen gepubliceerd. Beiden zijn als advocaat werkzaam bij Dirkzwager advocaten & notarissen.
Bij het renoveren van een winkelcentrum komt het nog wel eens voor dat er asbest wordt aangetroffen of zelfs vrijkomt. Tussen huurder en verhuurder wordt er dan vaak over en weer schadevergoeding gevorderd. De vragen die daarbij aan de orde zijn, is of er sprake is van een gebrek en of de verhuurder zich kan beroepen op een exoneratie voor schade.
