De rechtbank Rotterdam heeft op 16 september 2022 geoordeeld dat de door de gemeente Rotterdam voorgenomen uitgifte van erfpachtrechten zonder voorafgaande openbare selectieprocedure mogelijk is als er slechts één serieuze gegadigde is vanwege zijn doorslaggevende afspraken met een zittende erfpachter.
Op 1 januari 2022 is de Wet opkoopbescherming in werking getreden. Deze wet geeft gemeenten (tijdelijk) de bevoegdheid om in hun huisvestingsverordening gebieden aan te wijzen waarin het verhuren van goedkope en middeldure koopwoningen. Doel is om koopstarters en de middeninkomens meer kans te geven op een betaalbare koopwoning of om extra druk op de leefbaarheid als gevolg van de opkoop van woningen voor verhuur te beperken (buy-to-let). Gemeenten mogen deze bevoegdheid dan ook alleen aanwenden indien zij dat noodzakelijk en geschikt achten voor het bestrijden van schaarste aan goedkope en middeldure koopwoningen of voor het behoud van de leefbaarheid van de woonomgeving. In dit artikel staan we stil bij de gevolgen van deze nieuwe wet voor verhuurders.
De explosieve stijging van grondstoffen zorgt voor veel discussies tussen opdrachtgevers en aannemers. De verwachte stroom aan rechtspraak bleef lange tijd uit en daardoor was het antwoord op de vraag voor wiens rekening de stijgende bouwkosten moesten komen niet duidelijk. Een recente uitspraak van de Raad van Arbitrage in Bouwgeschillen (RvA) schept al wat meer duidelijkheid. De RvA oordeelde dat de stijgende bouwkosten kwalificeren als onvoorziene omstandigheid in de zin van artikel 6:258 BW. De aannemingsovereenkomst kon daarom niet ongewijzigd in stand blijven. Met deze (oppervlakkige) constatering moeten we het voorlopig even doen want de vraag of er vervolgens omstandigheden zijn die voor rekening komen van de aannemer behandelen de arbiters niet. In deze blog gaan we dieper op de uitspraak en het leerstuk van de onvoorziene omstandigheid in.
De vuistregel dat een rechter een ontbinding van de huurovereenkomst en de ontruiming van de huurwoning zal toewijzen bij een huurachterstand van drie maanden, behoeft nuancering. Uit recente rechtspraak blijkt dat rechters ook als voorwaarde kunnen stellen dat de verhuurder het niet kunnen incasseren van de huurachterstand eerst dient te hebben gemeld bij de gemeente. Het wél melden kan vervolgens een afkoelingsperiode tot gevolg hebben waardoor verhuurders het risico lopen dat zij 6 maanden lang geen betaling van de huurachterstand bij de rechter kunnen vorderen. Dit geldt zowel voor woningcorporaties als voor particuliere verhuurders.
Op 21 januari 2022 heeft de Hoge Raad arrest gewezen in de Acantus-zaak. In dit arrest heeft de Hoge Raad overwogen dat een warmte- en koudeopslag- (WKO-)installatie kwalificeert als een onroerende aanhorigheid, waardoor de verhuurder de kapitaals- en onderhoudskosten van de WKO-installatie niet via de servicekosten in rekening mag brengen.
Op 20 mei 2022 heeft de Rechtbank Haarlem een belangwekkende uitspraak gedaan over de uitleg van een vennootschapsbelastingregeling (artikel 20a Wet op de vennootschapsbelasting 1969) die verliesverrekening bij vennootschappen beperkt bij wijziging van aandeelhouders. Bij de verkoop van aandelen in een beleggingsvennootschap oordeelde de Rechtbank dat een bij de eerdere aandeelhouderswisseling bestaande minderwaarde van het door de B.V. gehouden vastgoed bij latere realisatie ten laste van de winst kan worden gebracht en niet door artikel 20a wordt beperkt.
Al enige tijd wordt gepleit voor de afschaffing van de eenmalige schenkingsvrijstelling eigen woning, ook wel bekend als de "jubelton". De jubelton houdt in dat mensen tussen de 18 en 40 jaar een belastingvrije schenking kunnen krijgen ten behoeve van de eigen woning van maximaal € 106.671 (anno 2022) (artikel 33 Successiewet 1956). Vanuit de politiek en de media, maar ook vanuit de literatuur komt de oproep om de vrijstelling af te schaffen. Om die reden is besloten de jubelton per 1 januari 2023 te verlagen naar € 27.231 en wordt de jubelton geheel afgeschaft per 1 januari 2024.
Bij arrest van 1 april 2022 heeft de Hoge Raad antwoord gegeven op prejudiciële vragen met betrekking tot de verhuiskostenvergoeding van artikel 7:220 BW lid 5 en 6.
Uit het Gronings aardbevingsschade-arrest uit 2019 volgt dat onder omstandigheden een gederfd woongenot een vorm van vermogensschade is die voor vergoeding in aanmerking komt. Ook in andere situaties kan gederfd woongenot een rol spelen. Zo kunnen ook aannemers zich geconfronteerd zien met een dergelijke vordering van hun opdrachtgever indien de (herstel)werkzaamheden langer duren dan verwacht. Dit overigens daargelaten eventuele andere contractuele remedies die een opdrachtgever zou kunnen inroepen zoals bijvoorbeeld korting bij te laat opleveren.
Op 26 november 2021 is het besluit tot wijziging van het Besluit toegelaten instellingen volkshuisvesting 2015 gepubliceerd in de Staatscourant. De wijziging van het Besluit toegelaten instellingen volkshuisvesting (BTIV) hangt samen met de herziening van de Woningwet. Het gewijzigd BTIV maakt een einde aan de complexe, starre en niet altijd logische verkoopregels voor woningcorporaties.
Het hebben of plaatsen van een dakkapel op het dak van een appartementencomplex roept een aantal vragen op: - Is een dakkapel gemeenschappelijk of juist privé? - Wie draagt de kosten? - Wat moet er juridisch worden geregeld?
Voor veel bedrijven zijn niet de tastbare goederen, maar juist de vorderingen op handelsrelaties een belangrijk vermogensbestanddeel. Voor schuldeisers is het daarom interessant om beslag te leggen op vorderingen die een schuldenaar op zijn beurt heeft op zijn debiteuren of op de bank. Omdat het gaat om een lucratieve verhaalsmogelijkheid worden regelmatig de grenzen opgezocht. Zo heeft de Hoge Raad zich moeten buigen over de vraag of beslag kan worden gelegd op negatieve kredietruimte (roodstand) bij de bank of op de mogelijkheid van een vennoot om privé-opnames te doen bij zijn VOF.
