Na een besluit tot compensatie van planschade in natura hoeft de eigenaar niet af te zien van verkoop en overdracht van de percelen. Wat betekent dat voor de mogelijkheid van compensatie in natura?
Op 20 januari 2021 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘de Afdeling’) uitspraak gedaan in een handhavingszaak tussen het college van b&w van Utrecht (‘het college’) en een pandeigenaar (ECLI:NL:RVS:2021:101).
Op 8 januari 2021 is het ontwerp Besluit publiekrechtelijk afdwingbare financiële bijdragen gepubliceerd. Met de wijzigingen van het Omgevingsbesluit wordt de mogelijkheid nader ingevuld om in een omgevingsplan te bepalen dat een bijdrage wordt gevraagd voor de verbetering van de kwaliteit van de fysieke leefomgeving.
Planschade wordt niet vergoed als het risico daarop is aanvaard. Er is sprake van passieve risicoaanvaarding als de nadelige ontwikkeling bekend was op grond van een openbaar gemaakt concreet beleidsvoornemen. Daarvan kan ook sprake zijn in het geval van een mededeling in een gemeentelijke folder.
Sinds 1 juli 2018 moeten parkeernormen worden opgenomen in een bestemmingsplan. De planregels moeten waarborgen dat er in voldoende parkeergelegenheid wordt voorzien voor elke binnen het bestemmingsplan te realiseren ontwikkeling. Uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) van 2 september 2020 (ECLI:NL:RVS:2087) blijkt maar weer eens dat een bestemmingsplan staat of valt bij een zorgvuldige voorbereiding van de berekening van de parkeerbehoefte.
In de planschadeuitspraak Amsterdam oordeelt de Afdeling dat sinds lange tijd gevoerd ligplaatsenbeleid voor woonboten in aanmerking moet worden genomen bij de maximale invulling van de bestemming.
In de uitspraak Oegstgeest zet de Afdeling de vereisten voor compensatie in natura van planschade op een rij. De uitspraak bevestigt de lijn dat de gemeente bij compensatie in natura mag kiezen voor een wijze van compensatie die niet de voorkeur heeft van de aanvrager.
De woningbouwsector wordt als gevolg van de stikstofproblematiek geconfronteerd met een sterk toegenomen onderzoekslast. Op 4 februari 2020 is de Handreiking woningbouw en AERIUS verschenen. Het doel van de Handreiking woningbouw en AERIUS is om initiatiefnemers, gemeenten en provincies te helpen bij het in kaart brengen van de stikstofdepositie van woningbouwprojecten (voor gasloos wonen) en zo het doen van onderzoek naar de hoeveelheid stikstofdepositie te vergemakkelijken.
De Wet Bibob, voluit de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur, staat in de Haagse schijnwerpers. Deze wet vormt voor het kabinet een belangrijke pijler in de strijd tegen (georganiseerde) ondermijnende criminaliteit. Op de slotdag van 2019 signaleer ik daarom enkele recente ontwikkelingen.
Wijzigingen van het gebruik van een bouwwerk kunnen tot gevolg hebben dat de parkeerbehoefte wijzigt. Met een kruimelvergunning kunnen wijzigingen van het gebruik van een bestaand gebouw worden vergund. Geldt dit ook voor strijd met de parkeerregels? Ja, zegt de Raad van State. Lees hieronder meer over de mogelijkheden.
Het is vaste rechtspraak dat een grondeigenaar die bekend is met een nadelige planwijziging concrete pogingen moet ondernemen om de bestaande bouw- en gebruiksmogelijkheden te benutten. Zit de eigenaar stil, dan wordt een verzoek om vergoeding van planschade afgewezen vanwege passieve risicoaanvaarding. Geldt dat ook als de eigenaar nog afhankelijk is van besluitvorming van andere overheden? Antwoord: ja!
Als het planologische beleid niet is toegepast in het bestemmingsplan is de enkele verwijzing in nieuw beleid naar het oude beleid onvoldoende om aan de eigenaar passieve risicoaanvaarding tegen te werpen.
