Recentelijk lag bij de Hoge Raad de vraag voor of een uitlener, die eigenrisicodrager voor de Ziektewet is, verhaal mag nemen op de inlener voor door de uitlener gedane uitkeringen uit hoofde van arbeidsongeschiktheid. De Hoge Raad oordeelde ontkennend: ook een eigenrisicodrager moet artikel 52b Ziektewet tegen zich laten gelden en kan dus geen verhaal nemen op de inlener.
Uit een recente uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland volgt dat het uitkeren van een managementvergoeding, terwijl de onderneming in financieel zwaar weer verkeert, niet per definitie tot aansprakelijkheid van een bestuurder/feitelijk beleidsbepaler leidt.
Bij een overname van een verzekeringsportefeuille mag actief handelen van een assurantietussenpersoon worden verwacht. De zorgplicht van een assurantietussenpersoon is echter niet onbegrensd. Ook een verzekeringnemer dient bij de les te blijven en tijdig aan de bel te trekken.
Civielrechtelijke aansprakelijkheid vloeit niet per definitie voort uit een tuchtrechtelijke veroordeling. Het tuchtrecht en het civiele recht kennen een verschillend beoordelingskader. Het is aan degene die de beroepsbeoefenaar een verwijt maakt om gemotiveerd te stellen dat en waarom sprake is van civielrechtelijke onzorgvuldigheid. Het enkele gegeven dat een tuchtrechtelijke veroordeling is uitgesproken is daarvoor onvoldoende.
Gezien de bescherming die consumenten bij pakketreizen of gekoppelde reisarrangementen genieten en de alternatieven die consumenten hebben bij het kopen van een los vliegticket, ziet de minister vooralsnog geen aanleiding om een garantiefonds vliegtickets in Nederland nader te onderzoeken.
Het Gerechtshof Amsterdam heeft onlangs uitspraak gedaan in een verzekeringsrechtelijk geschil tussen de commissarissen van het failliete Imtech en CNA, de first excess layer verzekeraar op de Directors & Officers (D&O) verzekering van Imtech. Het hof oordeelt dat CNA door de commissarissen niet kan worden aangesproken voor vergoeding van door hen gemaakte verweerkosten. Dit is erin gelegen dat de primary layer, die een dekking biedt voor EUR 25 miljoen, nog niet is uitgeput, zodat dekking onder de excess layer niet aan de orde is.
De rechtbank Overijssel heeft in maart 2020 een oordeel gegeven over het handelen van een dierenarts bij de veterinaire begeleiding van een varkensfok- en opfokbedrijf. De rechtbank gaat in op het beoordelingskader voor het handelen van dierenartsen: wat mag van een dierenarts worden verwacht?
Een werkgever hoeft geen specifieke maatregelen te nemen tegen algemeen bekende risico’s. Dat is al jaren vaste rechtspraak van de Hoge Raad. In een recente uitspraak van 27 februari 2020 kwam de rechtbank Oost-Brabant tot eenzelfde conclusie. Dat de werknemer bij het betreden of afgaan van een trap de nodige voorzichtigheid in acht neemt ligt volgens de rechtbank, zowel in als buiten werkgerelateerde situaties, zo voor de hand dat een werkgever daarvoor niet apart hoeft te waarschuwen. Hoe zit het ook alweer met de verplichting van de werkgever tot het waarschuwen en instrueren van haar medewerkers?
Op 21 februari 2020 deed de Hoge Raad een uitspraak waarin hij de verdeeldheid in de literatuur met betrekking tot de betekenis van de zinsnede 'opzet de verzekeraar te misleiden' in artikel 7:941 lid 5 BW beëindigde. De Hoge Raad trok hierin de lijn door van zijn eerdere uitspraak d.d. 25 maart 2016.
Mede naar aanleiding van de ransomware-aanval op de Universiteit Maastricht zijn Kamervragen gesteld over het verzekeren van losgeld bij gijzelsoftware. Minister Grapperhaus heeft deze vragen inmiddels beantwoord.
In deze zaak van het hof Amsterdam gaat het om een dame die letselschade heeft opgelopen door een gasexplosie. De betrokken verzekeraar had haar in verband daarmee een letselschade-uitkering gedaan. Tevens was door de betrokken verzekeraar de gebruikelijke belastinggarantie afgegeven. Daarin was uitgesloten – zoals te doen gebruikelijk – de belasting die verschuldigd is op grond van een belastbaar inkomen uit sparen of beleggen. Box 3 dus. Lees verder in onderstaand artikel.
In Nederland bestaan stichtingen van verschillende omvang en met een verscheidenheid aan activiteiten. Deze activiteiten kunnen zich bevinden in de risicovolle sfeer van een of meer onderneming(en), maar ook in de meer risicomijdende sfeer van vermogensbeheer en belegging, zoals liquiditeiten, effectenportefeuilles en verhuurd vastgoed. In ons artikel van 31 december 2019 is ingegaan op de beperkte belastingplicht van stichtingen. Dit artikel richt zich op fiscale aspecten van een herpositionering van activiteiten of vermogensbestanddelen van een stichting binnen de organisatiestructuur.
