Tot voor kort was het ontvangen van een vergoeding voor bezwaarkosten een geldige reden om door te procederen, zelfs als er inhoudelijk niets meer kon worden bereikt met een procedure. In een recente uitspraak wijzigt de Centrale Raad van Beroep (‘de Raad’) haar koers. De Raad oordeelt dat het toekennen van bezwaarkosten géén zelfstandig procesbelang meer oplevert.
Al geruime tijd bestaat er in Nederland discussie over de vraag of pensioenfondsen met een uitkeringsovereenkomst omzetbelasting (btw) moeten betalen over de rekeningen van hun vermogensbeheerders.
Padel is een sport die snel aan populariteit wint. Tennisverenigingen evolueren naar tennis- en padelverenigingen en overal in het land worden padelbanen aangelegd. Toch blijft de kwaliteit van deze banen een punt van aandacht. Recentelijk behandelde de Rechtbank Noord-Holland een zaak over de kwaliteit van padelbanen die waren aangelegd door Padel Benelux B.V.
Het verstrijken van een overeengekomen contractuele termijn levert volgens de Utrechtse voorzieningenrechter in beginsel geen materiële wijziging op van de aard en omvang van een aanbestede opdracht. Een aanbestedende dienst mag – en moet– enige coulance betrachten met betrekking tot de niet-nakoming van haar contractspartij.
De 30%-regeling is de laatste tijd veel in het nieuws, vooral omdat de regeling aan alle kanten versoberd wordt. Dit maakt het moeilijker voor werkgevers om hooggekwalificeerd personeel uit het buitenland aan te trekken. De potentiële vijver waarin kan worden gevist lijkt daardoor kleiner te worden. Maar, die potentiële vijver, hoe groot is die dan precies? Daarover ging een rechtbankprocedure die we onlangs voerden. Conclusie: De rechtbank Arnhem – Leeuwarden is - met ons – van oordeel dat de reikwijdte van één van de (salaris)voorwaarden voor jonge hoogopgeleide werknemers ruim moet worden uitgelegd. Dit betekent dat niet alleen werknemers met een diploma behaald aan een universiteit, maar ook werknemers met een wo-diploma behaald aan een hogeschool kwalificeren voor toepassing van de 30% regeling.
Een overheidslichaam mag naar oordeel van de rechtbank Den Haag bij gronduitgifte (snippergroen)beleid hanteren dat onlogische begrenzing en onlogische eigendomsverhoudingen voorkomt.
Een deelnemer aan een aanbestedingsprocedure klaagt online, via LinkedIn, dat er niet zou zijn gekeken naar Europese regelgeving. Kan de partij die de aanbesteding wint, met succes een verbod op het doen van deze uitingen vorderen?
Overheden mogen bij gronduitgifte kopers selecteren op volgorde van binnenkomst, zo wordt – terecht – bevestigd in een recent vonnis van de Utrechtse voorzieningenrechter.
Bij het bepalen van voordelen uit een deelneming (winst bij verkoop, dividenden) die vallen onder de deelnemingsvrijstelling, moet niet alleen rekening worden gehouden met deze voordelen, maar moeten bij het bepalen van de winst ook buiten aanmerking blijven de kosten ter zake van de aan- of verkoop van die deelneming. Over de vraag wat concreet onder aan- en verkoopkosten dient te worden verstaan, bestaat veel onduidelijkheid, ook omdat de wetsgeschiedenis nauwelijks aanknopingspunten bevat over de uitleg van dit begrip. De Hoge Raad heeft eerder (7 december 2018) een belangrijk arrest gewezen waarin een aantal (maar niet alle) relevante aspecten in deze discussie aan de orde komen. Op 22 december 2023 heeft de Hoge Raad in een tweede arrest een wezenlijke nuance op aangebracht.
Op 27 december 2023 heeft de Autoriteit Consument en Markt (ACM) een ontwerp codebesluit gepresenteerd met betrekking tot gecontracteerd transportvermogen. Dit besluit is een belangrijke ontwikkeling voor de energiesector en verdient bijzondere aandacht van marktpartijen die in een congestiegebied actief zijn en de komende jaren een groei van hun elektriciteitsbehoefte verwachten. In dit blogartikel besteden wij aandacht aan de impact van de geconsulteerde codewijziging en gaan we in op de gevolgen van het voornemen van de ACM om automatische verhoging van gecontracteerd transportvermogen in congestiegebieden te laten vervallen.
De energieleidingen in een appartementencomplex zijn doorgaans aan te merken als een net. Daardoor is rechtstreekse levering van elektriciteit door een verhuurder (bijvoorbeeld opgewekt met zonnepanelen) aan huurders van een appartementencomplex niet toegestaan zonder een ontheffing voor het beheer van een privaat net. Omdat huurders van een appartementencomplex doorgaans huishoudelijke afnemers zijn, komt een verhuurder voor die ontheffing niet in aanmerking. Ook heeft een verhuurder een vergunning nodig voor de energielevering aan kleinverbruikers. Het wetsvoorstel voor de nieuwe Energiewet lijkt een opening te bieden voor de all-in verhuurconstructie.
Lokale integratie van energiesystemen komt steeds nadrukkelijker in beeld als oplossing voor netcongestie. Voorbeelden bestaan er inmiddels voldoende: zoveel mogelijk ‘achter de meter’ de duurzaam opgewekte elektriciteit met elkaar benutten, (gedeeld) gebruik van een batterij, of het delen van gecontracteerd transportvermogen via bijvoorbeeld een energiehub. Bij dergelijke initiatieven ontstaat al snel een net. Zonder ontheffing dient de eigenaar voor het beheer van dat net een netbeheerder aan te wijzen. Dat leidt tot een extra belasting voor de netbeheerder en een grotere vraag van de beschikbare transportcapaciteit. Afhankelijk van de (toepassing van) de ontheffingscriteria kan een GDS-ontheffing de energietransitie dus versnellen of juist vertragen. In dit blog bespreken wij dit thema aan de hand van drie recente besluiten van de ACM.
