Op 6 februari 2020 schreef ik voor onze WABlopen-reeks een artikel waarin ik vooruitliep op de eerste uitspraak van de kantonrechter over de cumulatiegrond. Vandaag is het zover. De eerste uitspraak waar de kantonrechter ingaat op de i-grond is een feit.
Minister Koolmees beoogde met de invoering van de cumulatiegrond (i-grond) een versoepeling van het ontslagrecht, zodat het risico voor werkgevers bij het aangaan van een vast contract wordt verkleind en werkgevers minder terughoudend zijn om een vast contract aan te gaan. Het is nu wachten op de eerste ontbindingsuitspraken op de i-grond om te bezien hoe dit in de praktijk zal werken. In deze bijdrage geven wij u alvast een voorschot.
Vanaf 1 oktober 2019 geldt een nieuwe versie van de Uitvoeringsregels Ontslag van het UWV. De UWV Uitvoeringsregels vormen een uitwerking van en toelichting op de relevante regelgeving op de ontslagprocedure.
In eerdere artikelen hebben mijn collega Henk Hoving en ik u al bericht over de beëindigingsvergoeding op grond van de WNT en de cumulatie met de transitievergoeding, naar aanleiding van recente rechtspraak. In dit artikel zal ik huidige stand van zaken naar aanleiding van het juridisch kader en de rechtspraak uiteenzetten.
Een jarenlang conflict tussen De Mol en een creatief directeur heeft geleid tot een recordbedrag aan billijke vergoeding. De creatief directeur, die sinds 2011 werkzaam is bij Talpa, kreeg halverwege mei 2017 te horen dat hij niet goed functioneerde en dat zijn prestaties een “slappe hap” zijn. De directeur had in het kader van de overname van Talpa Media door het Britse ITV aanspraak op een royale bonusregeling, waarbij hij verspreid over vijf termijnen grofweg een bedrag van 3,8 miljoen euro zou krijgen uitgekeerd. De enige voorwaarde is dat de directeur het dienstverband behoudt.
Het arbeidsrecht biedt verschillende mogelijkheden aan werkgevers die streng willen optreden tegen seksuele intimidatie op het werk. De meest verstrekkende mogelijkheden zijn een ontslag op staande voet (dringende reden vereist) en ontbinding van de arbeidsovereenkomst (verwijtbaar handelen vereist). In deze blog bespreek ik hoe rechters hiermee omgaan (vormt seksuele intimidatie een dringende reden of verwijtbaar handelen?) en de rol die de bedrijfscultuur van werkgever hierbij speelt.
De rechtbank Oost-Brabant heeft op 24 januari 2019 een interessante uitspraak gewezen in een geschil dat speelde tussen de vakbonden FNV en CNV enerzijds, en uitzendbureau Otto en supermarktketen Jumbo anderzijds.
Het arbeidsrecht kent verschillende situaties waarin de rechter, naast de transitievergoeding, een additionele billijke vergoeding kan toekennen aan de werknemer. Zo kan de rechter een billijke vergoeding aan een werknemer toekennen wanneer diens werkgever de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd, en de werknemer niet om vernietiging van de opzegging verzoekt maar om toekenning van een billijke vergoeding (artikel 7:681 BW). In het New Hairstyle-arrest heeft de Hoge Raad bepaald met welke omstandigheden rekening moet worden gehouden bij het vaststellen van de omvang van de billijke vergoeding van artikel 7:681 BW. Op 8 juni 2018 heeft de Hoge Raad opnieuw twee uitspraken gedaan over de billijke vergoeding. In deze uitspraken oordeelt de Hoge Raad dat de gezichtspunten uit het New Hairstyle-arrest niet alleen een rol spelen bij het bepalen van de omvang van de billijke vergoeding van artikel 7:681 BW, maar ook bij het bepalen van de omvang van andere billijke vergoedingen. De eerste uitspraak ziet op de billijke vergoeding uit artikel 7:683 BW, dat wil zeggen de billijke vergoeding die de rechter in hoger beroep aan de werknemer kan toewijzen als alternatief voor herstel van de arbeidsovereenkomst. Deze uitspraak besprak ik in mijn blog van 2 juli 2018. De tweede uitspraak ziet op de billijke vergoeding uit artikel 7:671c BW, namelijk de billijke vergoeding die de rechter aan een werknemer kan toekennen als diens werkgever ernstig verwijtbaar heeft gehandeld of heeft nagelaten en de rechter de arbeidsovereenkomst om die reden op verzoek van de werknemer ontbindt. Deze uitspraak bespreek ik in deze blog.
Op 1 mei 2018 heeft de rechtbank Amsterdam een uitspraak gedaan in een kwestie waarin een werknemer van ProRail tijdens een kantoor-kerstborrel een collega meerdere malen heeft lastiggevallen met beledigende en kwetsende opmerkingen en ongevraagd en tegen haar zin tweemaal aan haar billen is gekomen.
Eerder schreven mijn collega Henk Hoving en ik al dat het normeren van topinkomens in subsidievoorwaarden en aanbestedingseisen niet mogelijk was. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State was hier in 2014 al helder over. Tijdens de begrotingsbesprekingen in 2017 kwam wederom ter sprake of inkomensnormering in subsidievoorwaarden en aanbestedingseisen mogelijk is. Het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties geeft hierop antwoord in een factsheet.De wensVanuit geme...
Verdere opschorting handhaving Wet DBA: gevolgen voor (schijn)zelfstandigenIn aanvulling op de brief van 15 december 2017, hebben minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en staatssecretaris Snel van Financiën op 9 februari 2018 een nieuwe brief aan de Tweede Kamer gestuurd. In de brief “Roadmap vervanging DBA” geven zij aan dat de opschorting van de Wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties (DBA) is verlengd tot 1 januari 2020. Voor opdrachtgevers en opdrachtnemers betekent...
