Arbeidsrecht en de transportsector is en blijft een intrigerende en interessante combinatie: het ‘leeft’ in de sector. Laatstelijk werd een taxichauffeur op staande voet ontslagen wegens het meermaals weigeren van een gesprek en het (vermeende) onjuist inlichten van de bedrijfsarts. Wat was er aan de hand?
Arbeidsrecht en de transportsector is en blijft een intrigerende en interessante combinatie: het ‘leeft’ in de sector. Laatstelijk werd een chauffeur ontslagen op grond van de niet vaak voorkomende h-grond. Wat was er aan de hand?
De verblijfsvergunning EU-langdurig ingezetene is in verblijfsvergunningenland een vreemde eend in de bijt. Daar waar een zogenaamd ‘verblijfsgat’ aan toewijzing van een verblijfsververgunning voor onbepaalde tijd of een verzoek tot naturalisatie in de weg staat, is dat – onder omstandigheden – niet het geval bij de verblijfsvergunning EU-langdurig ingezetene. Wij lichten dat toe in het eerste artikel van het drieluik over de verblijfsvergunning EU-langdurig ingezetene.
De verblijfsvergunning EU-langdurig ingezetene is in verblijfsvergunningenland een vreemde eend in de bijt. In het eerste artikel hebben wij toegelicht dat een verblijfsgat onder omstandigheden de toekenning van een verblijfsvergunning EU-langdurig ingezetene niet in de weg hoeft te staan. In dit tweede artikel van het drieluik over de verblijfsvergunning EU-langdurig ingezetene lichten wij toe welke periodes wel en welke periodes niet meetellen voor de vijfjaarstermijn.
In de sector transport en logistiek is al geruime tijd de discussie gaande of de werknemer recht heeft op een vakantieloon waarbij een vergoeding voor overwerk is inbegrepen. Onder de cao Beroepsgoederenvervoer was dit in de periode 2014-2018 namelijk niet het geval. Cao-partijen hebben toen afgesproken dat de werknemer door het accepteren van een eenmalige vergoeding van €750,- bruto zijn recht op vergoeding van structurele toeslagen over genoten vakantiedagen af kon kopen. Voor meer dan genoeg werknemers stond een dergelijke vergoeding echter in schril contrast met al het overwerk dat zij hadden verricht in die periode. In dit artikel houd ik bij hoe de rechtspraak sinds 2021 omgaat met dit discussiepunt.
Het Hof Amsterdam heeft geoordeeld dat er tussen het digitale platform Helpling en de via hen werkzame schoonmakers een uitzendovereenkomst bestaat. Na Deliveroo en Uber, wordt dus ook Helpling teruggefloten door de rechter. Is de platformwereld nu definitief haar flexibele karakter kwijt? Van speldenprikjes lijken we in ieder geval niet meer te kunnen spreken…
In een eerdere blog heb ik een uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant behandeld waarin een werknemer claimde te weinig vakantieloon te hebben ontvangen, aangezien er geen vergoeding voor gemaakte overuren in was verdisconteerd. De werknemer deed daarbij een beroep op een arrest van het HvJ EU, genaamd Hein/Holzkamm. De rechter oordeelde dat de werknemer geen recht had op een hoger vakantieloon en haalde daarbij overigens aan dat een van de voorwaarden uit Hein/Holzkamm verkeerd was vertaald. Een werknemer moest niet ‘op regelmatige basis’ overwerk hebben verricht, maar dit overwerk moest ‘voorzienbaar en gebruikelijk’ zijn. Niet lang na de uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant wees dezelfde rechtbank een soortgelijk vonnis. Deze keer is het de beurt aan de Rechtbank Rotterdam, komt zij tot een ander oordeel?
Inmiddels zijn er al veel uitspraken gewezen in het kader van coronagerelateerde ontslagen. De Rechtbank Rotterdam heeft recent geoordeeld dat de werknemer een verstoorde arbeidsverhouding in het leven had geroepen door met verkoudheidsklachten tóch te gaan werken en na herhaaldelijk advies van collega’s om naar huis te gaan, dit niet te doen. Waarom werd er dan geen verwijtbaar handelen of nalaten aangenomen?
Op 1 januari 2015 werd de fiscaal gefaciliteerde opbouw van pensioenaanspraken gemaximeerd op € 100.000. Het nadeel voor een werknemer met een hoger salaris dan € 100.000 werd vaak door de werkgever gecompenseerd, door een salarisverhoging of een jaarlijkse eenmalige (bruto) vergoeding, ook wel pensioencompensatie genoemd. Indien vervolgens afscheid van de werknemer wordt genomen, rijst een aantal vragen. Dient de pensioencompensatie meegenomen te worden bij de berekening van de transitievergoeding? En hoe zit dat bij de berekening van de waarde van openstaande vakantiedagen? In twee blogs zullen wij deze vragen beantwoorden. In deze eerste blog gaan wij in op de vraag of de pensioencompensatie en de werkgeversbijdrage in de pensioenpremie wel of niet meegenomen wordt bij de berekening van de transitievergoeding.
Nu de vakantieperiode voor de deur staat (of inmiddels al is begonnen voor mening werknemer), zal iedere werkgever te maken krijgen met meerdere verlofaanvragen. Hoewel de exotische vakantieoorden dit jaar, vanwege de coronapandemie, wellicht wat minder gewild zijn, blijft de behoefte aan verlof groot in de zomermaanden. Maar wat is een werkgever verplicht te betalen aan de werknemer tijdens de vakantie? Of in andere woorden: wat moet worden verstaan onder het ‘vakantieloon’? In deze korte blog geef ik een summier overzicht van hoe het vakantieloon is opgebouwd en ga ik naar aanleiding van een recente uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant specifiek in op de overwerkvergoeding.
De wettelijke regeling van het concurrentiebeding is in 1907 ingevoerd en is sindsdien nauwelijks gewijzigd. Uit recent onderzoek volgt dat één op de drie werkgevers bijna altijd een concurrentiebeding als standaardbepaling in de arbeidsovereenkomst hanteert, met als gevolg dat er naar schatting in Nederland 3,1 miljoen werknemers gebonden zijn aan een concurrentiebeding. Het concurrentiebeding wordt echter niet altijd gebruikt waarvoor het bedoeld is. Is het na 114 jaar tijd voor een ingrijpende verandering?
Veel ondernemers lijden onder de coronacrisis. In sommige branches zijn de nadelige gevolgen te overzien. Door gebruik te maken van de steunmaatregelen van de overheid kunnen die ondernemers misschien overleven en soms in ongewijzigde vorm de onderneming voortzetten. In andere branches is dat helaas geen vanzelfsprekendheid. Denk aan de reisbranche, de evenementenbranche en de horeca. Als een faillissement al voorkomen kan worden, dan ontkomt de ondernemer er vervolgens haast niet aan om fors te snijden in personeelskosten. Een zogenaamde ‘corona-reorganisatie’ is een begrip dat tot voor kort niet bestond, maar zien we nu overal terugkomen.
