Zelfs als de tekortkoming de kern van de overeenkomst betreft, en dat zolang die tekortkoming voortduurt de betekenis aan de overeenkomst komt te ontvallen, is niet zomaar sprake van onaanvaardbaarheid naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid bij een beroep op een exoneratiebeding. Uitgangspunt blijft terughoudendheid.
Recentelijk lag bij de Hoge Raad de vraag voor of een uitlener, die eigenrisicodrager voor de Ziektewet is, verhaal mag nemen op de inlener voor door de uitlener gedane uitkeringen uit hoofde van arbeidsongeschiktheid. De Hoge Raad oordeelde ontkennend: ook een eigenrisicodrager moet artikel 52b Ziektewet tegen zich laten gelden en kan dus geen verhaal nemen op de inlener.
Lees de publicatie van Henriek Kragt in het PIV-Bulletin: De lichtere bewijsregel die nooit bestond; Hoge Raad 8 september 2017 (art. 81 lid 1 Ro.); conclusie A-G Wuisman.
In verband met een als gevolg van een operatie ingetreden arbeidsongeschiktheid deed verzekerde een beroep op de door haar afgesloten arbeidsongeschiktheidsverzekering.Nu uit het patiëntendossier (onder meer) was gebleken dat verzekerde in verband met cannabisgebruik in behandeling was geweest bij een organisatie voor verslavingszorg terwijl zij bij de aanvraag voor de betreffende verzekering de vraag “gebruikt u drugs of heeft u drugs gebruikt?” ontkennend had beantwoord, stelde de arbeidso...
Op 30 januari 2009 heeft de Hoge Raad een belangrijk arrest gewezen over de schadeloosstelling voor de huurder bij afbraak van de bedrijfsruimte in verband met het algemeen belang. De casus was als volgt. Nadat Beter Wonen een bedrijfspand inclusief huurder van de vorige eigenaar in eigendom had overgenomen, heeft zij de huurovereenkomst opgezegd in verband met dringend eigen gebruik. Het bedrijfspand was in gebruik als garagebedrijf. Beter Wonen had het bedrijfspand zelf dringend nodig voor de sloop en de realisatie van een woningcomplex.
