Vandaag is de eerste uitspraak gepubliceerd waarin het Gerecht in eerste aanleg van Curaçao zich heeft uitgelaten over een gegeven ontslag op staande voet aan een werknemer die weigerde zich te laten vaccineren tegen Covid-19.
Nu de vakantieperiode voor de deur staat (of inmiddels al is begonnen voor mening werknemer), zal iedere werkgever te maken krijgen met meerdere verlofaanvragen. Hoewel de exotische vakantieoorden dit jaar, vanwege de coronapandemie, wellicht wat minder gewild zijn, blijft de behoefte aan verlof groot in de zomermaanden. Maar wat is een werkgever verplicht te betalen aan de werknemer tijdens de vakantie? Of in andere woorden: wat moet worden verstaan onder het ‘vakantieloon’? In deze korte blog geef ik een summier overzicht van hoe het vakantieloon is opgebouwd en ga ik naar aanleiding van een recente uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant specifiek in op de overwerkvergoeding.
De discussie omtrent de verjaring van een pensioenpremie-vordering lijkt nog niet ten einde. Na uitspraken van de Rechtbank Rotterdam en de Rechtbank Midden-Nederland, mengt nu ook het Hof Arnhem-Leeuwarden zich in de discussie.
Met bijzondere aandacht zullen retailondernemers de recente ontwikkelingen in de zogenaamde “min-urendiscussie” in de gaten hebben gehouden. Op 5 juli jl. heeft de voorzieningenrechter (Rechtbank Gelderland) hier een eerste vonnis over gewezen na een door FNV tegen Wibra ingesteld kort geding. Voorlopige conclusie: de cao-bepaling over min-uren mag ook tijdens de coronapandemie worden toegepast en ook anderszins geldt er geen (algemeen) verbod op het inhalen van min-uren.
De wettelijke regeling van het concurrentiebeding is in 1907 ingevoerd en is sindsdien nauwelijks gewijzigd. Uit recent onderzoek volgt dat één op de drie werkgevers bijna altijd een concurrentiebeding als standaardbepaling in de arbeidsovereenkomst hanteert, met als gevolg dat er naar schatting in Nederland 3,1 miljoen werknemers gebonden zijn aan een concurrentiebeding. Het concurrentiebeding wordt echter niet altijd gebruikt waarvoor het bedoeld is. Is het na 114 jaar tijd voor een ingrijpende verandering?
Op 10 november jl. heeft de Eerste Kamer het Wetsvoorstel Wet bestuur en toezicht rechtspersonen (Wbtr) aangenomen. De Wbtr treedt op 1 juli 2021 (grotendeels) in werking. De invoering heeft lang op zich laten wachten. We zullen uw geheugen opfrissen door het plaatsen van korte berichten op deze kennispagina over de relevante wijzigingen.
De sociale partners hebben een akkoord bereikt over de hervorming van de arbeidsmarkt en de regulering van werk. Dit akkoord is door de Sociaal Economische Raad (SER) opgenomen in haar ontwerpadvies over het sociaal-economisch beleid 2021-2025, met als doel onderdeel te worden van de formatie(besprekingen).
Afgelopen tijd is het onderwerp van verjaring weer gaan opspelen in pensioenland. Zowel de rechtbank Rotterdam als de rechtbank Midden-Nederland hebben zich uitgelaten over de vraag wanneer de verjaringstermijn gaat lopen en over de duur van de verjaringstermijn. Twee verschillende en verrassende uitspraken. Wordt er hiermee een punt gezet achter het Pointer-arrest?
Ontwikkelingen in het zorglandschap, zoals de veranderende zorgvraag en meervoudige zorgbehoeften, noodzaken zorgaanbieders om meer en efficiënter samen te werken. Bij het vormgeven en inrichten van een samenwerkingsverband worden de samenwerkingspartners voor tal van uitdagingen en vraagstukken gesteld. Niet alleen moet er een geschikte samenwerkingsvorm (contractueel samenwerkingsverband of een gezamenlijke juridische entiteit) worden gekozen, ook ten aanzien van de positie van patiënten, medewerkers, privacy en intellectueel eigendom moeten er keuzes worden gemaakt. Dit artikel van de artikelenreeks ‘Aandachtspunten bij samenwerkingsverbanden in de zorg’ gaat over een aantal arbeidsrechtelijke aspecten van de samenwerking tussen zorgaanbieders.
Geldt een verplichte deelneming in een bedrijfstakpensioenfonds ook voor werknemers, die over de grens hun arbeid verrichten? Dat is een vraag die menig werkgever, zoals in de bouw en in het wegvervoer, bezighoudt. Recent heeft het Hof zich hierover uitgelaten, waaruit kan worden geconcludeerd dat meerdere wegen naar Rome - in dit geval een verplichte deelname - leiden.
Op 16 februari jl. heeft het hof Amsterdam bekrachtigd dat de bezorgers van Deliveroo geen zzp'er(s) zijn, maar dat zij werken op basis van een arbeidsovereenkomst. Bezorgers kunnen daarom (nog steeds) terugvallen op de geldende wet- en regelgeving binnen het arbeidsrecht.
Door de crisismaatregelen wordt er (meer) thuisgewerkt door werknemers. Dankzij de goedkeuring van de Staatssecretaris kon tot 1 januari 2022, ondanks het thuiswerken, de vaste onbelaste reiskostenvergoeding aan werknemers worden gegeven.
