In augustus jl. is het algemene bezoldigingsmaximum van de Wet normering topinkomens (WNT) voor 2024 vastgesteld op € 233.000. De sectorale bezoldigingsnormen 2024 voor de volkshuisvesting zijn inmiddels ook bekend.
Veel medisch specialisten die werkzaam zijn in een algemeen ziekenhuis of een zelfstandig behandelcentrum (ZBC) zijn als vrij beroepsbeoefenaar georganiseerd in een Medisch Specialistisch Bedrijf (MSB). Het functioneren van het MSB en de relatie met het ziekenhuis/ZBC leidt in de praktijk tot diverse juridische en fiscale vraagstukken. Bijvoorbeeld welke verplichtingen voor het MSB voortvloeien uit sectorspecifieke wet- en regelgeving, vragen over de samenwerking met het ziekenhuis/ZBC en de fiscale toetsing van het MSB door de Belastingdienst. In deze blogreeks gaan wij in op juridische en fiscale aspecten die spelen bij MSB’en. Dit artikel gaat over het MSB als werkgever.
Organisaties hebben in toenemende te maken met ‘belangenverstrengeling’ bij het nemen van besluiten en de voorbereiding/uitvoering daarvan. Niet alleen vanuit geldende wet- en regelgeving (inclusief branche- en beroepscodes), maar ook omdat we met z’n allen, als maatschappij, hoge verwachtingen hebben van integer handelen van organisaties en personen. Belangenverstrengeling kan een bedreiging zijn voor de integriteit van organisaties en hun leidinggevenden, zowel in het bedrijfsleven als in de (semi)publieke sector. Het is een lastig onderwerp waarbij het vertrouwen in de organisatie en degenen die daar werken op het spel staat. Voortdurend botsen verschillende belangen, wanneer is sprake van ongewenste belangenverstrengeling of de schijn hiervan? In deze blog schets ik de (arbeidsrechtelijke) kaders van belangenverstrengeling.
Ontslag van de statutair bestuurder door de vennootschap/werkgever is ingewikkeld. Welke ontslaggronden zijn mogelijk op grond van het arbeidsrecht? De h-, g- en de d-grond worden vaak aangevoerd. Sinds de WAB (Wet arbeidsmarkt in balans, in werking 1 januari 2020) is de cumulatiegrond (de i-grond) als redelijke ontslaggrond toegevoegd aan artikel 7:699 lid 3 BW. Hoe verhouden deze redelijke ontslaggronden zich tot elkaar? In deze blog bespreek ik de Asscher-escape en de herplaatsingsplicht bij het ontslag van een statutair bestuurder. Daarnaast ga ik in op de hoogte van de billijke vergoeding naast de transitievergoeding en de cumulatievergoeding. Ik doe dit aan de hand van een recente uitspraak van de rechtbank Limburg.
Recent zijn Kamervragen gesteld over gelden die door onder meer bedrijven uit de medische industrie (direct of indirect) betaald worden aan medisch specialisten. Betalingen door fabrikanten van medische hulpmiddelen aan medisch specialisten zijn niet ongebruikelijk. In deze blogreeks gaan wij nader in op de voorwaarden die gelden voor dergelijke betalingen binnen de zorg.
Recent zijn Kamervragen gesteld over gelden die door onder meer bedrijven uit de medische industrie (direct of indirect) betaald worden aan medisch specialisten. Betalingen door fabrikanten van medische hulpmiddelen aan medisch specialisten zijn niet ongebruikelijk. In deze blogreeks gaan wij nader in op de voorwaarden die gelden voor dergelijke betalingen binnen de zorg.
Een bedrijfscultuur die niet in lijn is met de binnen de organisatie geldende gedragsregels, staat gegarandeerd in de weg aan effectief en preventief integriteitsbeleid. Maar waarom is de bedrijfscultuur nog relevant wanneer er duidelijke regels zijn gesteld aan het personeel? En waarom is arbeidsrechtelijk gezien consequent handhaven in lijn met het beleid en de gedragsregels zo belangrijk?
In de voorgaande blogs is vanuit verschillende (arbeidsrechtelijke) invalshoeken stilgestaan bij het belang van een geïntegreerd integriteitsbeleid en de gedragscode als onmisbaar onderdeel daarvan. Werkgevers die beschikken over kenbare en op schrift gestelde gedragsregels hebben een betere uitgangspositie bij het omgaan met risico’s rond niet-integer handelen van personeel. Dit roept de vraag op hoe werkgevers kunnen zorgen voor een succesvolle implementatie van de gedragscode binnen de organisatie. En minstens even belangrijk: hoe houd je de inhoud van de gedragscode “levend”?
Op 21 juni 2022 heeft de directeur van de Autoriteit Consument en Markt, Martijn Snoep, een toespraak gegeven op het mededingingscongres ‘New Frontiers of Antitrust’ in Parijs. Uit de toespraak maken wij op dat de ACM afspraken over de inkoop van arbeid als ernstige beperking/bedreiging van de concurrentie aanmerkt. Zij lijkt voornemens de handhavingsactiviteit op het terrein van de arbeidsmarkt te vergroten.
Dat organisaties er goed aan doen voldoende aandacht te besteden aan integriteit op de werkvloer is helder, zoals ook besproken in de eerste blog van deze reeks ('het belang van integriteitsbeleid'). Het klinkt natuurlijk mooi, ‘het verinnerlijken van integer gedrag in de bedrijfscultuur’, maar hoe wordt dat bereikt? Een belangrijke eerste stap is te zorgen voor heldere kaders. Hoe verwacht ik als werkgever dat mijn personeel zich gedraagt? Zowel intern ten opzichte van elkaar, alsook extern in verhouding tot bijvoorbeeld klanten, cliënten, leveranciers, andere derden en sociale media.
De afgelopen maanden een veelgehoord advies: ‘werkgevers doen er verstandig aan alert te zijn op signalen van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag binnen de eigen organisatie’. Absoluut. De #metoo is met recht weer actueel, waarbij je de vraag kunt stellen of dit thema geen permanente plaats moeten krijgen op de HR-agenda van iedere organisatie. De vraag stellen, is hem beantwoorden: zonder twijfel moeten werkgevers met regelmaat voldoende aandacht besteden aan het voorkomen van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag onder werknemers. Niet pas zodra zich een incident voordoet, maar aan de voorkant, beleidsmatig, transparant en binnen alle lagen van de organisatie. Daarmee is ongewenst gedrag van werknemers niet volledig te voorkomen, maar met de juiste tools en procedures wel te reduceren en beheersbaar te houden.
Indien géén tussentijds opzegbeding in de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd is opgenomen, ontstaat pas recht op een WW-uitkering nadat de overeenkomst voor bepaalde tijd is verstreken. De rechtbank Amsterdam zet echter de poort open door te oordelen dat partijen bij het sluiten van een beëindigingsovereenkomst met wederzijds goedvinden alsnog een tussentijds opzegbeding kunnen overeenkomen. Is deze uitspraak een vreemde eend in de bijt of een uitspraak die navolging verdient?
