Inleiding
Het coronavirus deed een jaar geleden zijn intrede in ons leven en het ziet ernaar uit dat we er voorlopig helaas (nog) niet van af zijn. Inmiddels heeft een aantal rechterlijke instanties zich al mogen buigen over verbintenisrechtelijke vraagstukken die corona met zich heeft gebracht. Zo oordeelde de kantonrechter van de rechtbank Noord-Nederland recentelijk over de vraag of een sponsor van een voetbalclub het sponsorcontract kon ontbinden, omdat de voetbalwedstrijden vanwege de landelijke coronamaatregelen geen doorgang konden vinden.
In dit artikel bespreek ik beknopt het leerstuk van ontbinding, het geschil tussen partijen en de beoordeling van de kantonrechter.
Ontbinding
In de wet is ten aanzien van wederkerige overeenkomsten (zoals een sponsorcontract) bepaald dat iedere tekortkoming van een partij in de nakoming van een van haar verbintenissen, aan de wederpartij de bevoegdheid geeft om de overeenkomst geheel of gedeeltelijk te ontbinden. De belangrijke ‘tenzij-formule’ van dit artikel is dat ontbinding niet mogelijk is als de tekortkoming gezien haar bijzondere aard of geringe betekenis, de ontbinding met haar gevolgen niet rechtvaardigt.
Sponsorcontract en geschil
In de onderhavige zaak had een bedrijf zich voor het voetbalseizoen 2019/2020 jegens een stichting verbonden als sponsor van de damestak van een voetbalclub. Als tegenpresentatie voor het te betalen sponsorbedrag, zou de stichting de naam van het bedrijf prominent vermelden op onder meer sociale media. Ook zou het bedrijf vier business seats toegewezen krijgen om zowel thuiswedstrijden van het eerste dames – als herenteam bij te wonen en deel mogen nemen aan evenementen van de Ondernemerssociëteit. De coronamaatregelen gooiden roet in het eten, in die zin dat het stadion en sportpark vanaf maart 2020 gesloten waren en de wedstrijden werden afgelast.
Op grond van deze tekortkoming heeft de sponsor het sponsorcontract per brief ontbonden en het sponsorgeld van drieënhalve maand teruggeëist. Tussen partijen stond vast dat de stichting door het gedwongen sluiten van het stadion géén business seats beschikbaar had kunnen stellen bij de (afgelaste) thuiswedstrijden en dat de activiteiten van de Ondernemerssociëteit niet door waren gegaan. De stichting betoogde daarentegen dat de business seats slechts een zeer beperkt gedeelte van het sponsorbedrag vertegenwoordigden en wees er verder op dat de sponsor eerder niet of nauwelijks gebruik maakte van de mogelijkheid om wedstrijden of evenementen van de Ondernemerssociëteit bij te wonen. De stichting stelde dus dat haar tekortkomingen, vanwege hun geringe betekenis, de ontbinding van het sponsorcontract niet konden rechtvaardigen.
Oordeel Kantonrechter Rechtbank Noord-Nederland
De kantonrechter is het eens met de stichting, waarbij meespeelt dat de sponsor ter zitting had verklaard dat hij geen of vrijwel geen belang had bij de aanwezigheid van de wedstrijden van de voetbalteams en de bijeenkomsten van de Ondernemerssociëteit. Verder neemt de kantonrechter nog in aanmerking dat de oorzaak van de tekortkomingen is gelegen in de landelijke coronamaatregelen en dat de stichting mede ten behoeve van de sponsoren compenserende maatregelen (extra aandacht op sociale mediakanalen) heeft genomen. Daardoor is er geen grond om te veronderstellen dat de sluiting van de stadions heeft geleid tot een aanmerkelijk beperktere ‘exposure’ voor de sponsor. De kantonrechter komt op grond van het bovenstaande tot de conclusie dat de sponsor het sponsorcontract niet rechtsgeldig ontbonden heeft en zodoende ook geen recht heeft op terugbetaling van het sponsorgeld.
Conclusie
De specifieke omstandigheden in deze zaak maakten het voor de sponsor niet mogelijk om het sponsorcontract te ontbinden, maar wat nu als de sponsor wél altijd naar de wedstrijden was komen kijken en juist via fysieke aangelegenheden exposure genereerde? Extra aandacht op sociale mediakanalen zou dan weinig soelaas hebben geboden aan een dergelijke sponsor. De kantonrechter heeft verder ook niet toegelicht hoe zwaar de aan de tekortkomingen ten grondslag liggende corona-maatregelen meewogen in zijn oordeel. Verder illustreert deze casus dat de uitkomst van dit soort discussies – over sponsorcontracten, maar ook over andere commerciële overeenkomsten – altijd sterk afhankelijk is van de specifieke omstandigheden van het geval. Dat betekent dat het belangrijk is om de relevante feiten op de juiste manier naar voren te brengen. De tijd zal ons leren hoe dit vraagstuk zich verder zal ontwikkelen in de rechtspraak.
Heeft u vragen of advies nodig met betrekking tot commerciële contracten in coronatijd? Neem dan contact op met Iris van Geel // vangeel@dirkzwager.nl // 024 – 381 31 07
