Suïcidemeldingen: voorgenomen versoepeling aan banden?

Niet iedere suïcide die in een GGz-instelling plaatsvindt moet worden beschouwd als calamiteit. Dat vindt de Inspectie voor de gezondheidszorg naar aanleiding van een promotieonderzoek waarbij de effectiviteit van suïcidemeldingen werd onderzocht.

Sinds 2004 moeten calamiteiten door de zorgaanbieder aan de Inspectie worden gemeld. Een calamiteit wordt in de Kwaliteitswet zorginstellingen gedefinieerd als een niet-beoogde of onverwachte gebeurtenis, die betrekking heeft op de kwaliteit van de zorg en die tot de dood van of een ernstig schadelijk gevolg voor een patiënt of cliënt van de instelling heeft geleid.

Tot op heden werden op grond van deze omschrijving alle suïcides aan de Inspectie gemeld. Mede naar aanleiding van voornoemd onderzoek heeft de Inspectie met de GGz-instellingen afgesproken dat vanaf 1 april nog uitsluitend suïcides van vrijwillig opgenomen patiënten hoeven te worden gemeld, als de instelling zelf vaststelt dat de suïcide het gevolg is van tekortschietende zorg. Suïcides van patiënten die met een rechterlijke machtiging of inbewaringstelling zijn opgenomen moeten wel in alle gevallen worden gemeld.

Vanuit de Tweede Kamer is er nu echter kritiek op deze koerswijziging van de Inspectie. De Kamerleden Van Gerven en Leijten hebben daarom afgelopen donderdag (24 maart 2010) een motie ingediend waarin uitgesproken wordt dat de regering vanuit het voorzorgprincipe af dient te zien van deze wijziging. Als het aan deze Kamerleden ligt dienen ook in de toekomst alle suïcides en suïcidepogingen met ernstig letsel aan de Inspectie te worden gemeld, omdat zij van mening zijn dat de beoordeling of een suïcide het gevolg is van tekortschietende zorg niet alleen bij de zorginstelling zelf dient te liggen, maar ook bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg.