Maken van kopieën
Consumenten mogen voor eigen gebruik een kopie maken van auteursrechtelijk beschermd materiaal. Daarvoor moeten zij echter wel een ‘billijke vergoeding’ betalen. Die betaal je als consument niet zelf, maar wordt door de importeur of fabrikant afgerekend. Uiteindelijk berekent de fabrikant of importeur de heffing door in de prijs van je nieuwe smartphone.
Stichting Thuiskopie int de heffingen en verdeelt deze aan de rechthebbenden die bij haar zijn aangesloten. Dat lijkt al met al een faire deal. In ruil voor de mogelijkheid om privékopieën te maken, betaal je eenmalig een bedrag. Maar hoe zit dat bijvoorbeeld met downloaders die – illegaal – auteursrechtelijk beschermd materiaal downloaden?
In het verleden was het in Nederland niet verboden om een thuiskopie te maken van materiaal dat je uit ‘illegale’ bron had verkregen. In 2014 trok het Europese Hof van Justitie daar een streep door. Zij oordeelde dat de thuiskopie alléén ziet op kopieën uit legale bron. ‘Illegaal downloaden’ was vanaf dat moment niet meer toegestaan.
Ziet de thuiskopieheffing ook op kopieën uit illegale bron?
Dat leidt echter tot de vraag: betaal ik nu ook een thuiskopieheffing om het verlies aan inkomsten van illegale kopieën te compenseren? Hierover heeft de Hoge Raad vorige week – definitief – uitsluitsel gegeven:
“[Hieruit] volgt dat in het antwoord op de eerste vraag besloten ligt dat de thuiskopieregeling niet geldt voor kopieën, vervaardigd uit ongeoorloofde bron” (overweging 4.1.3).
Helaas betekent dit niet dat je volgende smartphone goedkoper is. De Tweede Kamer had namelijk al in 2014 ingestemd met lagere tarieven naar aanleiding van het arrest van het Hof van Justitie.
