Onder de WWZ bepaalt de ontslaggrond de ontslagroute. Ontslag kan verlopen via het UWV, danwel via de kantonrechter. Echter, de wet schrijft per 1 juli 2015 voor in welke gevallen de werkgever het UWV om toestemming moet vragen, danwel wanneer een ontbindingsverzoek dient te worden ingediend bij de kantonrechter.
De hoofdregel is dat de werkgever die voornemens is de arbeidsovereenkomst op te zeggen op grond van bedrijfseconomische omstandigheden of langdurige arbeidsongeschiktheid hiervoor schriftelijk toestemming aan het UWV verzoekt. Slechts indien sprake is van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd die niet tussentijds kan worden opgezegd, kan de werkgever zich op de hiervoor genoemde gronden tot de kantonrechter wenden. Een andere uitzondering is de situatie waarin in een collectieve arbeidsovereenkomst een ontslagcommissie is aangewezen, in dat geval is deze aangewezen ontslagcommissie bevoegd te oordelen over het ontslag (geldt slechts bij bedrijfseconomische omstandigheden).
De kantonrechter is bevoegd en kan de arbeidsovereenkomst ontbinden, indien het ontbindingsverzoek van de werkgever is gegrond op in de persoon gelegen gronden (veelvuldig ziekteverzuim, disfunctioneren, verwijtbaar handelen of nalaten, gewetensbezwaren, verstoorde arbeidsrelatie en andere omstandigheden). In deze gevallen is de kantonrechter exclusief bevoegd. Mocht het UWV toestemming hebben geweigerd voor opzegging wegens bedrijfseconomische omstandigheden of langdurige arbeidsongeschiktheid, dan kan de werkgever zich vervolgens ook nog wenden tot de kantonrechter met het verzoek de arbeidsovereenkomst alsnog te ontbinden.
Kortom, er is sprake van een nieuwe dualiteit!
