Gebiedsgerichte aanpak
Bij de introductie van een gebiedsgerichte aanpak van verontreinigingen in het diepere grondwater zijn de individuele gevallen van verontreiniging niet langer het vertrekpunt. De aanpak van grootschalige en complexe grondwaterverontreiniging kwam vaak niet op gang. Denk hierbij aan oudere binnensteden en industriegebieden. Die verontreiniging heeft zich meestal verspreid, vaak over een aanzienlijk gebied en is veelal veroorzaakt door een groot aantal bronnen. Bij een dergelijke grootschalige en complexe situatie is saneren naar individueel geval door diverse oorzaken juridisch, technisch en ook financieel niet haalbaar en vaak vanuit milieuhygiënisch standpunt ook niet doelmatig. Daar waar de Wet bodembescherming nog uitging van een aanpak per geval van verontreiniging, richt de gebiedsgerichte aanpak zich op het beheer van het gehele grondwatersysteem binnen het gebied. Het voordeel van de gebiedsgerichte aanpak is dat het juridisch en technisch beter kan worden uitgewerkt en dat het bijdraagt aan ruimtelijke planvorming. De reguliere saneringsverplichtingen zijn niet meer van toepassing op een gebiedsgerichte aanpak. De wijziging van de Wet bodembescherming houdt in dat er in hoofdstuk IV, na paragraaf 3a, een paragraaf wordt ingevoegd, luidende 3b. Bijzondere bepalingen inzake een gebiedsgerichte aanpak.
Lastenvermindering en verbetering van uitvoerbaarheid
De hoofddoelstelling van deze wet is het vereenvoudigen en hervormen van de wet- en regelgeving door lastenvermindering en het verbeteren van de uitvoerbaarheid. In het nieuwe artikel 55ab Wbb is opgenomen de verplichting die van rechtswege geldt, namelijk de onderzoekplicht van verontreiniging van bedrijfsterreinen. Dit ziet zowel op lastenvermindering en op verbetering van de uitvoerbaarheid.
De wijzigingen die gericht zijn op lastenvermindering zijn:
- een bijzondere meldingsplicht bij grondwateronttrekking die niet wordt gevolgd door een beschikking van ernst en spoed;
- invoering van de mogelijkheid om bepaalde bekendmakingen alleen digitaal te doen in plaats van in één of meer dag-, nieuws- of huis-aan-huisbladen;
- invoering van de mogelijkheid om af te zien van een beschikking ernst en spoed;
- invoering van de mogelijkheid om gevallen aan te wijzen waarin het evaluatieverslag van een sanering overeenkomstig het Besluit uniforme saneringen (hierna ook: BUS) niet de instemming van het bevoegd gezag behoeft;
- beperking van het aantal gevallen waarin een nazorgplan nodig is;
- het niet langer voorschrijven van regels inzake raadpleging van ingezetenen en belanghebbenden;
- het laten vervallen van de aanwijzing als beperkingenbesluit als bedoeld in de Wet kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen onroerende zaken (Wkpb) van een BUS-melding, waardoor een dergelijke melding niet
langer hoeft te worden geregistreerd in de gemeentelijke beperkingenadministratie dan wel bij het Kadaster.
De aanpassingen welke gericht zijn op verbetering van de uitvoerbaarheid zijn:
- invoering van de mogelijkheid om de persoon aan te wijzen die een maatregel op grond van artikel 37 moet treffen (urgente sanering);
- toevoeging van gedoogplicht;
- uitbreiding van de toetscriteria voor het saneringsplan en het saneringsverslag;
- verbetering van de grondslag voor deelsaneringen;
- uitdrukkelijke regeling van de bevoegdheid tot bestuursrechtelijke handhaving met betrekking tot de saneringsplicht op bedrijventerreinen;
- aanpassing van de regeling tot opschorting van de inwerkingtreding van de omgevingsvergunning voor het bouwen in verband met bodemverontreiniging;
- demogelijkheid van strafrechtelijke vervolging van handelingen in strijd met verplichtingen die voortvloeien uit artikel 37 en artikel 55ab Wbb.
Heeft u vragen over de Wet bodembescherming neemt u dan gerust contact op met Bart van Meer
