Enige tijd geleden is op deze site een artikel van mijn collega Robert Rijpstra verschenen over het vraagstuk of een woonark roerend of onroerend is. In het artikel is een uitspraak van de Hoge Raad behandeld, waarin een zaak werd verwezen naar het Hof Den Bosch om te onderzoeken of de woonark in het betreffende geval op een zodanige manier was verbonden met de oever dat sprake was van een duurzame vereniging van de woonark met de oever. Het Hof Den Bosch heeft hierover inmiddels uitspraak gedaan (LJN: BQ0443) en de Hoge Raad heeft uitspraak gedaan op het daaropvolgende cassatieberoep (LJN: BT1536).
In haar verwijzingsuitspraak heeft het Hof Den Bosch geconcludeerd dat de betreffende woonark was verbonden met de oever door middel van een loopplank die noch aan de woonark noch aan de oever aard en nagelvast zat. Het betrof een losse loopplank die aan één uiteinde op de woonark rustte en aan het andere uiteinde op de oever, welke loopplank met de stijging en daling van de woonark in het water meebewoog. Verder was er een steiger aanwezig, die wel duurzaam met de oever was verbonden, maar niet met de woonark. Deze omstandigheden leidden volgens het Hof niet tot een duurzame verbondenheid van de woonark met de grond, zoals bedoeld in artikel 3 van Boek 3 van het Burgerlijk Wetboek.
Tegen de verwijzingsuitspraak van het Hof is men in cassatie gegaan, maar de Hoge Raad heeft het cassatieberoep zonder nadere motivering ongegrond verklaard.
Uit het bovenstaande volgt dat een woonark in ieder geval niet kan worden aangemerkt als een onroerende zaak door een duurzame vereniging met de grond aan te nemen op basis van de aanwezigheid van een loopplank, die op de woonark en de oever rust of op basis van een steiger waaraan de woonark ligt.
