In de procedure stelt Swiss Sense zich op het standpunt dat De Ondernemer met het logo Swiss Comfort (waarvoor zij ook een merk heeft geregistreerd) inbreuk maakt op de aan Swiss Sense toekomende merk- en handelsnaamrechten. Zij vordert onder meer een verbod op het gebruik van de naam en het logo Swiss Comfort, de uitschrijving van het beeldmerk Swiss Comfort en de overdracht van de domeinnaam swisscomfort.nl.
De rechtbank Alkmaar wijst bijna alle vorderingen van Swiss Sense toe. De rechtbank oordeelt dat het teken Swiss Comfort zich kenmerkt door de woorden Swiss Comfort in een nagenoeg gelijk, althans vergelijkbaar, lettertype en zwarte kleurstelling als Swiss Sense. In plaats van het rode schildje met het Zwitserse wapen tussen de woorden swiss en sense heeft Swiss Comfort een ster met een wit kruisje boven de letter i van Swiss. Hierdoor is er volgens de rechtbank sprake van een visuele, auditieve en begripsmatige overeenstemming. 'Kenmerkende overeenstemmende delen zijn het prominente gebruik van het woord Swiss als beginwoord en het prominente gebruik van het Zwitsers kruis in de benaming. Daarbij is sprake van begripsmatige gelijkenis door de toevoeging Sense en Comfort. Beide begrippen geven invulling aan een bepaalde positieve beleving en gevoel. Voorts wordt door De Ondernemer een nagenoeg gelijk lettertype gebruikt met een zelfde wijze van ondertitel onder het gebruikte teken.' De verschillen zijn ondergeschikt en kunnen aan de overeenstemming niet afdoen, aldus de rechter. Door de overeenstemming kan verwarring ontstaan bij het publiek dat een bed of matras wil kopen en daarbij kan denken dat Swiss Comfort een reclame-uiting van Swiss Sense betreft. Hierdoor is er sprake van een inbreuk.
Ook wordt geoordeeld door de rechtbank dat Swiss Sense een bekend merk is, omdat als onvoldoende weersproken aannemelijk is geworden dat Swiss Sense sinds 2009 intensief reclame inspanningen verricht.
Het argument dat 'Swiss' in hoge mate beschrijvend is en weinig onderscheidend is ten aanzien van de betreffende producten (wat als gevolg zou hebben dat De Ondernemer die aanduiding dus ook mag gebruiken) mag De Ondernemer niet baten. De Ondernemer heeft immers niet weersproken dat de merken van Swiss Sense in zijn geheel wel onderscheidend vermogen bezitten.
Niet verrassend is het vervolgens dat de rechtbank ook oordeelt dat er sprake is van een handelsnaaminbreuk. De rechtbank gaat zelfs nog een stapje verder door te oordelen dat het merk van De Ondernemer te kwader trouw is geregistreerd. De Ondernemer heeft immers zelf aangegeven dat het voor het registreren van zijn merk al bekend was met de merken van Swiss Sense.
De rechtbank spreekt een verbod voor het gebruik van het teken Swiss Comfort voor slaapkamermeubilair en aanverwante artikelen uit. De vordering voor de overdracht van de domeinnaam wordt niet toegewezen nu, aldus de rechter, De Ondernemer al een verbod opgelegd heeft gekregen om het teken te gebruiken voor slaapkamermeubilair en het haar wel vrij staat het teken Swiss Comfort voor andere waren te gebruiken. Uit verschillende recente uitspraken blijkt dat rechters steeds terughoudender omgaan met het bevelen van de overdracht van de domeinnaam. Ook al is er sprake van een inbreuk op het teken dat gebruikt wordt in de domeinnaam, dan nog wordt de overdracht van die domeinnaam niet altijd bevolen.
Mijns inziens had de rechtbank Alkmaar ook anders kunnen oordelen en is het niet evident dat Swiss Comfort dermate overeenstemt met Swiss Sense dat er sprake is van een inbreuk.
Voorts suggereert de aanduiding 'Swiss' dat de producten uit Zwitserland komen. Swiss Sense maakt in haar reclame duidelijk dat dit niet het geval is voor haar producten. Als de producten van De Ondernemer wel uit Zwitserland komen dan zou het De Ondernemer vrij moeten staan om aan te geven dat zijn producten zich kenmerken door Zwitserse comfort.
Overigens heeft Swiss Sense haar logo recentelijk gewijzigd in die zin dat de Zwitserse vlag uit het logo is verwijderd. Het gebruik van de Zwitserse vlag als wapen door Swiss Sense is immers misleidend en strafbaar op grond van art. 435c Wetboek van Strafrecht. Wellicht dat ook hierdoor de overeenstemming tussen beide tekens minder wordt in die zin dat er niet sprake is van een inbreuk?
