Na de uitspraak van de rechtbank Noord-Nederland van 2 september 2015 stonden de kranten er vol van: NAM moet waardevermindering van huizen in Groningen vergoeden, ook als er nog geen sprake is van fysieke schade of als de woning nog niet is verkocht.2 Men sprak van een ‘dure nederlaag’ voor NAM. Tegenstanders van bijvoorbeeld windmolenparken putten ook hoop uit het vonnis. In hoeverre is het vonnis verrassend? Hoe verhoudt het zich met bestaande rechtspraak?
Hoe belangrijk is deze uitspraak voor andere activiteiten waardoor woningen in waarde kunnen dalen? Het vonnis van de rechtbank haalde de landelijke pers en brengt ongetwijfeld nog veel pennen in beweging.
In deze annotatie wordt het vonnis geanalyseerd tegen de achtergrond van bestaande rechtspraak.
Ik zal eerst zeer beknopt de belangrijkste feiten weergegeven die leidden tot de gerechtelijke procedure. Daarna bespreek ik de hoedanigheid van de eisende partijen, hun eisen en het verweer van NAM. Dan volgt de belangrijkste rechtsvraag en een korte weergave van de bestaande rechtspraak daarover. Tegen die achtergrond wordt het oordeel van de rechtbank besproken. Is er sprake van een verdere stap in een bestaande lijn of zelfs een nieuwe ontwikkeling? Er wordt afgerond met een doorkijk naar de betekenis van dit vonnis voor andere activiteiten die bedreigend kunnen worden (gevoeld) voor de waarde van bezittingen van derden.
